Rillettes de saumon.

Dit is een handig receptje om in je repertoire te hebben. Very versatile! Ik heb het gevonden bij een foodblogger,  David Lebovitz, en zelf al paar keer uitgeprobeerd. Top gerechtje zou Sergio zeggen!  Het kan doorgaan als aperitiefhapje maar met de nodige aankleding - slablaadjes en dgl. - is het een klassiek voorgerecht. Het is zoveel lekkerder als je géén zalm uit blik maar verse zalm gebruikt. Laat de vis in je oven garen, niet op 180° - zoals gebruikelijk - maar op 150°. Een wereld van verschil! Op die lagere temperatuur komt het colageen (ja,ja hetzelfde dat ons er jong doet uitzien) vrij en wordt de zalm veel smeuïger. Probeer maar, je zult het nooit meer anders doen!

Laat de zalm zeker niet langer dan 18 min. in de oven, maar begin de gaarheid al te controleren vanaf een minuut of 12. Ook hier niet vergeten op tijd voor te verwarmen en de temperatuur te controleren.
Het bakken kan je best een hele tijd vooraf doen, want de vis moet afgekoeld zijn om verder te gebruiken.

De boter en de olijfolie moeten op kamertemperatuur zeer goed gemengd worden zodat er achteraf geen dikke vlokken boter in de bereiding zitten. Het citroensap, de fijn gesneden bieslook, de piment d'espelette - gewone witte peper kan ook - én de gerookte, fijn gesnipperde zalm mogen allemaal bij in de kom. Doe het vel van de gebakken zalm en meng deze ook door de roze massa. Zorg dat het allemaal nog wat structuur heeft, dus niet te fijn prakken. Proef of het lekker is en voeg eventueel nog wat extra peper en zout toe - de gerookte zalm is al erg zout op zich, dus pas op.

Rooster nog wat knapperige bruschetta... trek misschien nog een flesje wijn open, nestel je in een lekkere zetel en kijk misschien eens voor de verandering naar Dagelijkse kost!

 

Moest je nog wat overschot hebben, maar dat betwijfel ik, kan je de rillettes heel goed invriezen.


Rillettes de saumon.

Ingrediënten.

• 250g rauwe zalm met vel
• 5 tafellepels boter
• 1 tafellepel olijfolie
• 1 1/2 tafellepels citroensap
• 2 tafellepels fijn gesneden bieslook
• 125g gerookte zalm
• 1/4 theelepel piment d'espelette of enkele draaien met de pepermolen

Pesto with a twist.

Pasta met een lekkere pesto. Hiermee kan je bijna iedereen plezier doen. Maar kom uit je comfortzone en maak eens iets anders dan de gewone basilicumsaus. En alle basilicum komt nu toch uit de serres dus verre van een seizoensproduct...
Hazelnootpesto is een lekker alternatief en écht Italiaans. Nutella, de choco onder de chocos, zit ook vol van die lekkere nootjes - ooit hebben de Italianen een serieus tekort aan chocolade opgelost met gemalen hazelnoten!

Als ik lange pasta wil, kies ik bijna altijd voor linguine.  Even lang als spaghetti maar platgedrukt tot een elipsvorm, een beetje zoals onze tong. De letterlijke vertaling is dan ook: tongetjes. Het oppervlak van de linguine is een beetje ruwer - spaghetti is veel gladder - en dat doet de saus véél beter plakken.
Koop altijd een Italiaans merk. Ik heb persoonlijk niks tegen Anco en consoorten maar in Italië moet elke soort pasta aan wettelijke normen qua uitzicht, lengte, dikte en samenstelling voldoen. Een beetje A.O.C. dus...

De ingrediënten heb je misschien nog niet in je voorraadkast staan, maar je kunt ze echt voor meer dan deze saus gebruiken. Hazelnoten even roosteren in de pan, wat zout erbij en klein hakken en op je slaatje - weer eens wat anders dan die eeuwige pijnboompitten. De olie van hazelnoot is niet écht noodzakelijk - gewone olijfolie kan ook - maar het is wel very yummie!
By the way, notenolies bewaar je best in je frigo... ze worden ranzig in de gewone kast.



Begin met de parmesan, hak in stukken en blend tot kruimels. Liefst niet raspen. Doe er dan de gepelde hazelnoten bij en voeg de gehakte knoflook, zout, olijfolie én hazelnootolie toe. Blend de boel.
Je basissaus is klaar. Moest ze niet runny genoeg zijn, voeg dan nog wat extra olijfolie toe.

Nu nog de pasta de pot in. Neen, je hoeft géén olie aan het water toe te voegen... Zorg alleen voor een grote pot water die met dikke bellen kookt én zo blijft koken als de pasta er in zit.  Dat, en dat alleen, zorgt ervoor dat je pasta niet plakt - ik heb het met scha en schande moeten leren.
Spaar bij het afgieten altijd wat van het kookvocht niks is beter om je saus af te werken.

Wil je met niet teveel overschot zitten, dan neem je best 100g droge pasta per persoon. Je kunt natuurlijk ook altijd een fancy spaghettimaat gebruiken :) Vergeet zeker je water niet te zouten! Italianen zeggen dat pastawater zo zout als de zee moet zijn - in normale mensentaal is dat 20g grof zeezout per liter.

Om de linguine nog wat extra textuur te geven, maken we poor mans parmesan - in het armere zuiden van Italië is dat een vast ingrediënt. Neem wat brood - ik had nog wat ciabatta liggen - en maal het grof. Zet een antikleefpan op het vuur, doe er een scheut olijfolie in en laat ze goed heet worden. Bak het broodkruim met wat zout krokant and that's it!

Assembleer nu je gerecht: roer de hazelnootpesto door de linguine - eventueel wat pastakookvocht erdoor roeren - voeg de gehakte platte peterselie, het gebakken broodkruim en nog wat extra parmesaanschaafsel toe.

Moest je de pasta zonder gezelschap opeten dan raad ik je als tafellectuur De Perfecte Pasta Formule aan. Boeiender dan de meeste mannen! :)

Linguine met hazelnootpesto.

Ingrediënten voor 2 personen.

• 55g gepelde hazelnoten
• 1 dikke teen knoflook
• 1/2 theelepel zout (Maldon! bij Mylle verkrijgbaar)
•  4 tafellepels olijfolie
•  2 tafellepels hazelnootolie
•  1 tafellepel platte peterselie
•  55g parmesan + extra voor garnering
•  200g linguine

Place du Concert

Niks is leuker dan een marktje doen. En we hebben geluk hier in Kortrijk. Lille, Rijsel voor de Vlamingen, is vlakbij. Elke woensdag, vrijdag en zondagmorgen is er markt in Le Vieux Lille. Op zondagmorgen is het verschrikkelijk druk en staan er veel kraampjes, maar op woensdagmorgen is het er rustig. Zo rustig zelfs dat je kan parkeren op de Place du Concert. Van gemak gesproken! Met mijn beste vriend John, chef van de Heeren van Groeninge, ben ik gisteren naar Rijsel gereden. Kwestie van een beetje voorraad in te slaan voor de komende weken. We gaan bijna alle vier weken samen naar de markt en kennen ondertussen al de marktkramers... en zij kennen ons als les Belges! Ja, het is echt heel anders dan onze markt hier in Kortrijk. Die mannen hebben ongelofelijke dingen bij: kleine artisjokken, vier of vijf soorten patatjes, bossen verse kruiden, dikke versgeplukte citroenen met het blad er nog aan, topinambours... en, ze kennen hun marchandise! 

Het kaaskraam is een verleiding op zich. Ik moet oppassen of ik heb kaas bij voor tien man. De zure room koop je à la louche, niks géén voorverpakte potjes. Momenteel is er nog de heerlijke, lopende Vacherin... met een goed stukje brood a real treat! En dat manneke in dat kraampje draagt zo'n echt zwart frans baretje. Je voelt je gewoonweg op vakantie.

Vlak naast de kaas staat de boer uit Moeskroen, ja die met zijn rode muts op de foto. Hij probeert altijd Vlaams met ons te spreken.Veel heeft hij nooit bij maar wat hij heeft is lekker en van het seizoen. Zijn pompoenen zijn de beste om soep van te maken. Hij heeft een soort die ik hier nooit zie, fel gele met een groene schil.

Dan is er nog Sam van de kippen. Geen gewone kippen, nee, Label Rouge kippen! John heeft er eens een keer mee gelachen met die Label Rouge en we moeten dat nu nog horen. Hij is ook fier op zijn speciale kruidenmengeling. Neem zeker kippenworst mee, met een beetje mosterd erbij is dat altijd een lekker aperitiefhapje.
Er staat ook een heel groot viskraam. We hebben er nog nooit vis gekocht want we vinden de vis er aan de dure kant... maar hij ziet er wel goed uit.

Dichter bij het standbeeld staan enkele mooie groentekramen. Eigenlijk zijn het echte delicatessenzaken. In het paddestoelenseizoen hebben ze zelfs cèpes mee, iets dat je hier nooit op de markt kunt vinden. En de appelen dat die man bij heeft! Soorten die ik niet ken - ik koop er meestal twee van elke soort zodat ik alles eens kan proeven.

Rechtover de groenten staat een madammeke met vers vlees en typische franse bereidingen. Museau, tripes en allerlei lekkere terrines. Ook haar droge worstjes zijn niet te versmaden!

Maar de markt zou de markt niet zijn zonder een koffietje of een borreltje in ons vast cafeetje.
Ga ook eens, en doe de groetjes van les Belges.


Marché Place du Concert Vieux Lille

Elke woensdag, vrijdag en zondag van 7 tot 14 uur.

Creamy Caramel

Hoog tijd voor een dessertje. Een ijsje. Met een plakkerig, warm sausje.


Kies je beste sauspan uit en giet er een potje crème fraîche in, 30% vet, nu even géén light. Het is tenslotte een dessert! Neem een zak caramelsnoepjes van Werther's Original. Een basic in elk zichzelf respecterende snoepkast. Doe alle snoepjes uit de papiertjes - het moeilijkste onderdeel in dit recept - en voeg ze toe aan de room.

Zet je pannetje op het vuur en verwarm de room met de caramellen. Vuur op helft van de maximale warmte. Blijven roeren, het is een beetje zoals risotto maken. Langzaam verkleurt je room tot een zalige, zoete, bruine saus.

Het grootste werk is achter de rug, we moeten nu alleen nog de boel assembleren. Leg op de bodem van je potjes wat verkruimelde koekjes voor het crunchy gevoel. Alle droge koekjes kunnen dienen, je moet niks speciaals halen. Ik heb er gewoon wat kattetongen voor gebruikt. Schep er dan een bolleke vanille ijs op - 't Ijsboerke of Carte d'or als je het ietsje sjieker wil. En giet vervolgens met gulle hand je lekkere warme saus over. Heavenly!


Ingrediënten.

• 300 ml crème fraîche 30 % vet
• 1 pakje caramellen Werther's Original van 175 gr.
• vanille ijs zoveel je wilt
• kattetongen of andere droge koekjes

Sticky Chicken.

Ja, ja ik weet het, de Jeroen heeft eergisteren Chicken Wings gebakken. Maar wij maken vandaag iets dat nog lekkerder is : Sticky Chicken.  Het geheim (!) zit in de marinade. Zout, zoet en spicy! Het kan dienen als een stevig aperitiefhapje of als een echt gerecht als je er een frisse sla en wat patatjes bijgeeft.

Vorige week was er een promotie in de Delhaize : een pak drumsticks kopen, één gratis. Dat kun je niet laten liggen hé. Maar wat doe je daar dan mee? Bakken in de pan? Nee, te gewoontjes.

Om wat inspiratie te krijgen ben ik even mijn kookboeken ingedoken. Marineren in iets pittigs en dan in de oven bakken, dat leek me wel wat.

Wat lekkere Kikkoman sojasaus - dé sojasaus onder de sojasausen - honing van de Meli, ketchup van Heinz, five spice - ook lekker op eendeborst - geraspte gember, een teentje verse look en een goeie scheut olijfolie meer heeft de marinade niet om het lijf.

De kippenpoten fatsoeneren we eerst een beetje. Het vel kan je er aan laten - mmm lekker! Wel wat extra caloriën natuurlijk - of er af stropen. Twee keer insnijden op het dikste deel zorgt ervoor dat de kruiden diep in de kip kunnen doordringen. De poten maak je met een scherp mes - pas op voor de vingers - een centimeter korter. Dat eet veel gemakkelijker.

Bedek de drumsticks goed met de sticky saus en dan de frigo in. Tenminste een halfuur, maar het mag langer.

Verwarm ondertussen de oven voor op 180°C. Als je veel de oven gebruikt is een oventhermometer echt geen luxe want de meeste ovens (de mijne zeker, ik vertrouw hem voor geen meter) geven nooit de exacte temperatuur aan.
Leg de kippenpootjes op de bakplaat, giet de rest van de marinade erover en laat ze 20 minuten op 180°C bakken. Af en toe eens kijken kan geen kwaad...
Tijdens het bakken komen de lekkerste exotische geuren vrij en je waant je binnen de kortste keren een oosterse prinses...  Nu nog wachten op de prins!

Ingrediënten.

• 9 à 10 drumsticks
• 4 tafellepels sojasaus (liefst Kikkoman!)
• 2 tafellepels honing
• 2 tafellepels ketchup
• 1/4 koffielepel five spice
• 0,5 cm geraspte gember (niet van het dikste deel)
• 1 teentje verse geraspte look
• 5 tafellepels olijfolie
• een beetje sesamzaadjes om achteraf over de pootjes te strooien (sorry, ik ben het vergeten voor de foto!)

Warm winters slaatje...

Met de stijging van de temperatuur - godzijdank! - neemt mijn zin naar iets gezond en fris toe. Maar sunny tomatoes zijn me nog een brug te ver.

Mijn mosterd haal ik deze keer bij Lorraine, een superknap madammeke dat nog goed kan koken ook. Ik volg haar al geruime tijd op de BBC. Als ik bak hou ik me 100% aan het recept - om ongelukken zoveel mogelijk te vermijden - maar bij het gewone koken interpreteer ik alles vrij ruim. Kwestie van je eigen persoonlijkheid te behouden :)

In mijn ijskast nummer 3 - ja, écht waar, ik heb er drie - zit nog een lekker stukje Stilton. Dat is blauwe Engelse kaas een verre nicht van de Franse Roquefort, maar beter. Peren liggen bij mij altijd op de fruitschaal en in de winter neem ik dikwijls enkele verse vijgen mee als ik ze zie liggen. En wie heeft er nu geen zakje sla?

Met de sla begin je. Besprenkel de blaadjes met goeie olijfolie en wat Maldonzout. Masseer - ja, met je handen - zachtjes de blaadjes zodat ze allemaal bedekt zijn met de olie en het zout. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken!

Nu snij je wat pancetta - heerlijk Italiaans spek - in superkleine dobbelsteenjes. Bak aan in een droge pan dus géén boter of olijfolie. Voeg de pine nuts toe als het spek knapperig is. Als de noten voldoende bruin zijn over de sla verdelen. De grens tussen bruin en verbrand is klein, dus pas op!

De pan mag terug op het vuur en doe er nu wat olijfolie én wat ongezouten boter in. Geschilde en in schijfjes gesneden peren, halve vijgen en wat honing en balsamico toevoegen. Op een zacht vuurtje laten bakken zodat de peertjes en de vijgen karameliseren. Kruiden met zout en peper. Niet te gaar laten worden, ze moeten nog een beetje bite hebben. Over de borden verdelen.

Vinaigrette maken we warm in de pan. Pan op hoger vuur. Wat olijfolie, een schepje mosterd, een squeeze honing én een goeie scheut balsamico goed door elkaar roeren. Flink laten borrelen.  Proeven. Eventueel nog wat peper of zout toevoegen en dan over je slaatje gieten.
Finishing touch de Stilton erover brokkelen...

Goed stukje stevig brood erbij en misschien ook een glas wijn?

Wintersla met peren, vijgen en Stilton (2 personen)

• zakje gemengde sla + een beetje olijfolie om de sla te masseren
• Maldon zout
• 1/2 schijf pancetta van 0,5 cm dik
• een klein handje pijnboompitten
• 1 tafellepel olijfolie
• 1 koffielepel boter
• 2 stevige peren
• 5 vijgen
• 1 koffielepel honing
• 1 tafellepel balsamico (liefst van die oude stroperige)
• vers gemalen peper
• een driehoekje Stilton

Warme vinaigrette.

• 3 tafellepels olijfolie
• 1 tafellepel balsamico
• 1 koffielepel mosterd
• 1 koffielepel honing
• vers gemalen peper
• Maldon zout

Say Cheese!

Met die verschrikkelijke koudeprik (hoezo prik?) heb ik echt wel behoefte aan comfort food. En comfortabel op alle manieren dan: gemakkelijk om te maken en heerlijk om te eten. Aan caloriën denken we op dit moment niet. Ik ga nu toch niks van de nieuwe lentecollectie passen...veel te koud!

Kaas is altijd lekker én zeker als hij warm is. Het enige dat je in huis moet halen is lekkere camembert. Elke kaasboer of supermarkt heeft camembert (deze komt gewoon uit de Delhaize). De rest staat in de meeste voorraadkasten : honing, tijm, peper en zout en wat olijfolie. Duikel ergens nog een restje brood op om te toasten en voilà we beginnen eraan.

Begin met je oven voor te verwarmen op 180°C. Neem de camembert uit het papiertje, snij zijn hoedje eraf en steek hem terug in het doosje. Besprenkel de kaas met tijm - verse of gedroogde, het doet er niet toe - wat olijfolie, honing en peper en zout. Zet het doosje op je bakplaat - zonder deksel uiteraard - en laat de kaas in de oven staan tot hij goed begint te bubbelen en lichtjes, héél lichtjes bruin wordt. Blijf vooral bij de oven. Haal de kaas er liever te vroeg dan te laat uit, je kan hem nog altijd enkele minuutjes terug zetten. Wees voorzichtig en neem de volledige bakplaat uit de oven, warme kaas kan verbranden! Toast ondertussen je brood, doe nog vlug een glaasje witte wijn open en dig in!

Camembert in de oven.

• 1 kleine camembert
• 1/2 koffielepel olijfolie
• 1/2 koffielepel honing 
• tijm, wat vers gemalen peper, maldon zout
• wat brood om te toasten

Le Superchef est arrivé!

Vandaag is de Superchef eindelijk geleverd. Volgens mijn Nederlandse agent Marc Berendsen een revolutie op kookgebied - die Hollanders toch! Maar je kent mij, ik ben alleen maar te overtuigen als ik het zelf eens uit kan proberen. Gelukkig heb ik vandaag, donderdag, mijn vrije dag.

De Superchef is een goede - en veel goedkopere - kopie van de Thermomix. Ik ben reeds enkele jaren de gelukkige bezitster van een Thermomix ( dankzij een milde Koen met Kerstmis ) en dus de ideale vrouw om een paar testjes uit te voeren.

Vlug een pompoensoepje gemaakt: wat pompoen in de oven geroosterd - 20 min. op 180°- dan alles in de Superchef met 700 ml warme kippebouillon - 18 min. op 90° snelheid 1. Blenden doe je best met twee geplooide keukenhanddoeken en je hand op het toestel want je weet nooit met warme vloeistoffen... 1 min. snelheid 7. En de soep is klaar! Simpel maar lekker.

De display is digitaal, verlicht en eenvoudiger om te bedienen dan Thermomix  Maar je hebt geen ingebouwde weegschaal en het toestel kan ook niet omgekeerd draaien. Bij het soep maken is er geen enkel verschil...ook niet bij het blenden, het gaat allemaal erg vlot. Ja, toch wel, hij maakt een ander geluid dan de Thermomix! De potten en de toebehoren zoals het stoommandje en de rijstkoker lijken erg op mekaar. Ze lijken wel uit dezelfde mallen te komen...maar dat zal wel inbeelding zijn zeker :)

Volgende proef. Ijs maken. Diepvries ananas met een grieks yoghurtje en wat suiker blenden op hoge snelheid enkele keren met de pottenlikker de boel naar beneden in de pot schrapen en opnieuw even blenden. Ook hier ging alles very smoothly.  

Zo lekker zeg dat ijs, ik heb alles alleen opgegeten er is niks meer over voor Koen.   

Aan deeg maken ben ik nog niet toegekomen...maar dat doe ik meestal met mijn andere speeltje de Kitchenaid Artisan..

De Superchef kost 499 euro en is vanaf vandaag beschikbaar in Byttebier.

Welcome

Moeilijk zeg, een blog starten. Vlugger gezegd dan gedaan. Je moet ergens beginnen en dus ben ik maar gestart met foto's maken...
Oh, dacht ik, vlug een digitaal cameraatje in mijn handtas en trekken maar! Maar mensen, dat is ook niet eenvoudig zeg. Ofwel staat er teveel op ofwel is het onscherp, te veel zon, te donker en ga zo maar door.

Om een lang verhaal kort te maken, ik heb enkele E-books besteld op mijn Ipad en na enkele bladzijden had ik al door dat de beste methode Trial and Error is. Dus als mijn foto's nog hier en dan wat te wensen over laten, weet dan dan ik nog in "opleiding" ben. Positieve (!) kritiek is altijd welkom.

Dan een naam voor mijn blog. Easy zou je denken. Toch niet... want de hele familie heeft er zich mee gemoeid. Als ik dan - volgens mij - een leuk voorstel had, werd het onmiddellijk tot op de grond afgebroken (stom, er bestaan er al duizenden van, saai of weet je echt niks beter..) Dagen hebben we gedelibereerd over de juiste naam want ik wil er natuurlijk ook een goed gevoel bij hebben. Het moet toch echt iets van mij zijn. Ook al zal het voornamelijk over food, koken, kookboeken en potten en pannen gaan - ik ben nu eenmaal een rasechte foodie - ik doe toch nog meer in het leven.

Daarom is Rue de Surène echt iets van mij! Als we in Parijs zijn - you know it's my favourite city - logeren we altijd in dit kalme maar oh-zo centraal gelegen straatje in le huitième. Ik ben een echte fan van Parijs. Koen (mijn man) weet dat niets mij meer ontspant dan een uitstapje naar mijn lievelingsstad. En ver is het niet, op amper twee uur rijden van Kortrijk sta je in hartje Parijs.

Jullie zullen dus een beetje van alles terug vinden in deze blog.
Mijn kookexperimenten, met of zonder thermomix, slowcooker, bamix, foodsaver... Ik ben echt wel aan toys! En Koen zegt dan : "Ga je dat écht gebruiken?"

Koen

Mijn uitstapjes naar de markt in Rijsel - met my best friend den John! Foodshoppen in Parijs... én in Kortrijk natuurlijk.

John

Natuurlijjk ga ik jullie altijd mijn nieuwe kookboeken laten zien. En hoogst waarschijnlijk zal ik het ook niet kunnen laten om af en toe wat commentaar te geven op de vele foodprogramma's die onze zenders teisteren... We'll see! Let's start!
And for the record... De styling van mijn blog heeft Sofie (mijn dochter) aka MsAprilFish verzorgd, leuk hé?  Zonder haar zou er nog altijd geen blog zijn. Dank je wel zusje!

Enjoy!

Hemelse Wintersoep

Niks vind ik beter in die vervelende winter dan een lekker zijdezacht soepje maken... In deze sombere januarimaand is er nog geen aanbod van verse knapperige groentjes. Het is nog al knol en kool wat de klok slaat. Maar met een beetje creativiteit maak je ook van deze gastjes een superspeciaal soepje.




The key is: roasting!
Er is niks beter dan de oven om van een saaie groente iets apart te maken.
We starten met vier pastinaken en wat winterwortels - én leuk meegenomen, die dingen zijn zéér goedkoop - gewoon de pel eraf met de dunschiller, en dan allemaal in even grote, niet té dikke stukken snijden zodat alles gelijkmatig kan roosteren. Het gewone procedé dus.



Verwarm ondertussen de oven voor op 200°C - ik zet mijn oven altijd iets hoger want bij het opendoen verlies je sowieso wat warmte.

Neem een sheet pan zoals de Barefoot Contessa op Food Network altijd zo mooi zegt... (het is dus gewoon een ordinaire bakplaat, maar echt wel een van dé handigste dingen om in de oven te gebruiken!)
Verdeel de wortels en de pastinaken  mooi over de bakplaat giet er een gulle splash olijfolie over - koop lekkere olijfolie en niet dat ordinaire spul - en doe er een beetje zout (Maldon!) over.  Niet te veel zouten in dit stadium want de bouillon die we straks bij onze groentjes doen is ook al zout (!) En vergeet er geen tijm over te strooien...voor het mediterane effect.

Nu gewoon de oven in (verminder de temperatuur naar 180°) en een 15 tal minuutjes laten roosteren. Ga ondertussen niet de was doen... blijf in de buurt om de boel een beetje te controleren. De randjes mag je wat laten karameliseren dit geeft extra flavour, maar verbranden mag niet!
Proef bij tijd eens een stuk wortel en een stuk pastinaak.  Als alles lekker gaar is - je kan er dan gemakkelijk met een vork doorprikken - mogen de groentjes in de soeppan (een mooie Le Creuset pot bijvoorbeeld :))
Giet er om te beginnen 800 ml kokend water met één blokje kippenbouillon bij en laat alles 25 min zachtjes koken. Dan de Bamix-soepmixer er in en mooi blenden. Mijn soep was super dik  - meer puree dan soep - dus ik heb er nog ongeveer 700 ml extra water aan toegevoegd tot ik de dikte van een goeie smoothie had. Melk kan ook maar dan verandert de kleur van je soep.
Ik voeg liever een dikke lepel zure room toe bij het opdienen, dat geeft een lekkere romige textuur. Vergeet in dit geval je zure room niet te kruiden!  Een draai of drie van de pepermolen en een goede pinch of salt erdoor roeren.




Je hele huis zal zalig ruiken naar dit velvety sweet soepje... Ik zou zeggen: go for it !

Ingrediënten voor 4/6 personen

• 4 tot 5 pastinaken
• 6 flinke wortelen (winterwortelen, geen spul uit de serre)
• 1 blokje lekkere kippebouillon, dus géén magere bouillon
• 800 ml water om te starten en later aanlengen met nog ongeveer 700ml extra. Wil je de soep nog wat dunner kan je nog meer vocht bijvoegen, maar neem dan bouillon en géén water meer...of je krijgt een soep die naar niks smaakt
• peper, maldon zout en tijm