Mijn zoutjes.

Jullie weten dat ik graag Maldonzout gebruik. Het heeft een crunchy structuur en smelt letterlijk op je tong. Ook qua smaak is het heel anders dan het gewone chemische keukenzout. Ik kan écht niet zonder en heb dan ook altijd een pakje op voorraad staan. Enkele jaren geleden moest ik altijd naar Parijs om mijn zout aan te vullen. De enige plaats waar ze het verkochten was La Grande Epicerie. We hebben nog op de Bateau Mouches gezeten met 5 kilo zout. Je kunt je het gezaag van Koen al voorstellen...want, hij moest natuurlijk de zak dragen! Maar nu is de toestand véél beter. Marc - Mylle, de liefste beenhouwer van 't stad, en Harm - ja, nu moet ik zeggen de tofste visboer van Kortrijk - hebben allebei mijn geliefde Maldonzout in hun winkel staan. Mijn voorraad blijft nu steeds op peil.

Toch heb ik ook nog ander zout in mijn kast staan. Kwestie van variatie. Want het is leuk om eens een andere kleur of textuur te gebruiken bij de afwerking van een gerecht. Als ik op foodshopping ga, kijk ik altijd uit naar een nieuwe variëteit. Het zwarte zout van Hawai heb ik gevonden in Amsterdam. Smaakt niet speciaal maar is wel mooi op een wit soepje of sausje. Truffelzout steek ik in een extra plastic potje want anders heb ik een kruidenschuif die walmt van de truffelgeur. Dat gele citroenzout heb ik zoals je ziet in januari in de Grande Epicerie gevonden. Super, super winkel. Food heaven! Ik schrijf jullie binnenkort een verslag van mijn laatste bezoek. Moet je zeker doen als je in Parijs bent. Ook het Ibizazout heb ik van daar meegebracht. Ja, om eerlijk te zijn, ik ben gevallen voor het mooie turquoise potje. Zo zomers, zo sunny...

Toch zalig dat een mens zo content kan zijn met een beetje zout?