De braambessen van Caroline...

Jullie weten ondertussen al dat ik elke dag - ok, behalve de donderdag dan - in onze winkel werk. Dat is meestal een hele leuke job maar toch wel best vermoeiend en zwaar voor mijn voetjes... daarom ga ik om de zes weken naar Caroline - een sympathieke én goeie pedicure - om ze te laten soigneren. We babbelen dan aan een stuk terwijl zij knipt,vijlt en masseert -  by the way écht hemels die massage! Caroline weet ondertussen ook allang dat ik graag kook - ze volgt mijn blog - en zo vertelde ze dat er momenteel massa's braambessen in haar tuin staan.


Ik natuurlijk zéér enthousiast...  En wie denk je stond er de volgende dag in de winkel met twee dozen vol bessen?  Jawel Caroline! Super hé! Vandaar nu mijn ongelofelijk gezonde ontbijtgerechtje. Compote van braambessen en perziken met Griekse yoghurt en zonnenbloempitjes.

 
Begin met twee of drie perzikken te schillen - gele in mijn geval - en stoof ze in een pannetje met wat water een zakje vanillesuiker totdat ze gemakkelijk te doorprikken zijn.

 
Bind het vocht met wat maizena opgelost in koud water. Voeg dan gewone suiker toe naar behoefte en knijp er nog een halve citroen over uit.

 
Vergeet die citroen niet want die maakt hoe raar het ook klinkt de perziken zoeter en fruitiger smaken. Laat op kamertemperatuur komen. Of maak ze 's avonds en laat op het aanrecht staan tot 's morgens. Doe nu helemaal hetzelfde met de braambessen.



De volgende morgen giet je wat yoghurt in een schaaltje en voeg je een flinke schep van je twee compotes toe. Werk af met de zéér gezonde zonnebloempitjes of strooi er een flinke eetlepel of twee müsli over.



Betere start van de dag kan niet!



Compote van perziken en compote van braambessen


Ingrediënten

  • een of twee gele perzikken
  • een bakje bramen
  • vanillesuiker - twee zakjes, één per compote
  • gewone suiker naar smaak
  • een citroen - een halve per compote
  • een beetje water om te starten
  • een eetlepel maïzena en wat water per compote

Duck Alarm...!

Big problem... onze eendjes gaan dood! Niet de slimmeriken die op de Leie zitten maar de sukkelaars op het Kanaal Kortrijk-Bossuit.

 
Al heel de maand vallen er doden. Niemand weet goed wat de oorzaak is. Waarschijnlijk botulisme. Een ziekte die veel onder wilde vogels voorkomt en vooral tijdens de zomermaanden... Erg besmettelijk bij de eenden maar gelukkig ongevaarlijk voor de mensen.


Toch hebben de kajakkers van Kortrijk het zekere voor het onzekere genomen en trainen ze nu op de Leie. Elke avond als wij naar huis wandelen zien we dan een auto met een hele lading kajaks toekomen.
Ze hebben heel wat werk om al die boten fatsoenlijk op de Leie te zetten... maar voor ons is het een schoon zicht al die peddelende kajakkers!
Hoewel... ik zal ook heel content zijn als het eenden probleem onder controle is... I do love ducks - zowel in als uit de pan!

Tomatentijd...

Ongelofelijk hoeveel soorten tomaten je tegenwoordig kunt vinden... Gewoon in de Delhaize hebben ze al een stuk of vijftien soorten. Bij de groentenboer kun je er nog meer vinden.



 
Wisten jullie dat tomaten eigenlijk bij het fruit horen? Dus zo raar is de combinatie niet die ik jullie vandaag voorstel... Tomaten/perzikensla!


Ja, en over perzikken gesproken... we hebben nu ook een nieuwe soort die overal opduikt - de ufo. Precies een perzik die ze plat geslagen hebben, of eentje dat nooit volwassen geworden is. Wel lekker! Natuurlijk moet alles goed rijp zijn. Dus de tomaatjes nog even in je groenteschaal in de keuken leggen - NOOIT in de ijskast - en de perziken ook op kamertemperatuur houden. Snij ze in partjes - de puristen kunnen ze even in heet waren steken en pellen - dan gewoon mengen met mekaar. Zout toevoegen, een tikkeltje peper en goed wat olijfolie. Geen azijn, het zijn acide vruchten. Voeg een klein beetje suiker toe... en brokkel er dan goed wat zoute feta over.



 Simpel maar goeie combinatie... Try it yourself!



Tomaten perzikken fetasla


Ingrediënten

  • lekkere rijpe tomaten
  • rijpe ufo perzikken
  • tijm - verse!
  • olijfolie - zéér lekkere
  • Maldon zout
  • beetje peper
  • beetje suiker

The Final Act... Le Diner en Blanc!

Wat kan ik zeggen... de twee editie was nog beter dan de eerste! De weergoden waren ons natuurlijk zéér goedgezind maar vooral de lokatie... een filmset had er niks aan!


Annemie en John hebben zichzelf overtroffen. Ik kende wel het kasteel en de rozentuin. Wie niet in Kortrijk? Ik heb er zelfs nog lessen Spaans gevolgd. Maar wij kwamen - ik geef toe, al taterend - via de straatkant toe en ik de heb de oprijlaan nooit goed gezien. Vandaar de verrassing van gisterenavond. De uiteindelijke afspraak was op de parking van Syntrawest. Iedereen kan daar makkelijk parkeren.

We kregen er ons eerste glaasje. En dan was het richting kasteel.
Het installeren kon beginnen. Bij sommigen vroeg dat echt wel de nodige tijd...
Eenmaal dat iedereen op zijn stoel zat, gaf John het startschot voor het aperitief. We zaten met zessen tesamen en hebben het werk een beetje verdeeld.

Nicky zorgde voor het aperitief, John voor de koele soep en ik voor het hoofdgerecht - salade niçoise - én het dessert - bessen met mascarponeroom en meringue. In de voormiddag heb boodschappen gedaan in onze Delhaize bij Els - mijn favoriete cassière - en alles zo goed mogelijk voorbereid.
Alle onderdelen van mijn salade heb ik in wegwerp potjes gedaan.

Kwestie van zo weinig mogelijk afwas nadien hé. Ter plaatse had ik dan een noodkeuken... en daar heb ik de schaal samengesteld.

 
Alles was lekker gemarineerd - een namiddag in de frigo! - en dus moest ik juist nog een klein beetje bijkruiden ter plaatse.
Ondanks het gebrek aan electriciteit kregen we toch muziek... een life muziekant mét accordeon! Ik veronderstel dat John de man gekozen heeft op basis van zijn witte haardos. To blend in...

Hoe later het werd, hoe sfeervoller. Gelukkig wordt het in augustus al wat vroeger donker. Om half twaalf krijgen we nog het laatste liedje te horen - les lacs du connemara - en dan neemt iedereen zijn spullen én afwas mee naar huis. Au révoir... à l'année prochaine!

Demain soir... on dinera en blanc...!

Morgenavond is het de tweede editie van "Le Diner en Blanc".  In Parijs is dit reeds een traditie. De dag voor het diner krijgt iedereen een mail met het verzameladres. Je wordt daar dan stipt op tijd verwacht volledig in het feestelijk wit gekleed.


Het eten breng je uiteraard zelf mee - minstens drie gangen én aperitief.


De kristallen glazen, het porselein, bestek, de kandelaars en de bloemen worden ook in de picknickmand geladen. Stoel en tafel neem je ook mee. Om kort te zijn, je voorziet gewoonweg alles...


De lokatie - altijd een of andere speciale plek - blijft geheim tot op het laatste moment. In Parijs was het de eerste keer op de Place de la Concorde aan de obelisk.


Super hé! Dit jaar - zij hebben hun Diner en Blanc altijd in de maand juni - was het op de Place des Vosges.


In New York en in Amsterdam is er ook een Diner en Blanc... Je begrijpt dat Kortrijk dus niet kon achterblijven.



Gelukkig hebben we hier mensen zoals Annemie - van Theoria - en John - van de Heeren van Groeninghe. Vorig jaar hebben zij het eerste Diner en Blanc georganiseerd. Wij hebben dan zelfs de plaatselijke kranten gehaald. Het weer zat ons wel niet mee en daarom moesten we uitwijken naar een overdekte lokatie naar het Liebaertproject - een oud fabriekspand hier vlak om de hoek. Met het nodige kaarslicht, lekker eten, goede wijn en tachtig enthousiaste gasten werd het een schitterende avond. En morgenavond gaan we dat nog ne keer doen...maar nu wel met beter weer! Ik ga alvast mijn camera opladen, mijn boodschappenlijst schrijven en mijn wit kleedje strijken... Woensdagmorgen krijgen jullie een uitgebreid verslag!

Hondsdagen...!

Wat 'n weertje... voor veel misschien een beetje té warm maar geef toe het geeft het verlengt wel het vakantiegevoel.


Moest het nu koud zijn en regenen dan zou iedereen in een mum van tijd back to business zijn. Nu blijft iedereen maar barbecueën en feestjes bouwen. Ik heb ook nog geen zin in het serieuzere werk! Zelf het koken staat op een laag pitje... Vandaar een piepklein receptje vandaag.


Met wat overschotjes. Groene gestoomde boontjes met kerstomaatjes in de pan. Hét ingrediënt waarmee het gerechtje staat of valt zijn de anjovisjes. Begin met je pan op het vuur te zetten en op te warmen. Doe een blikje anjovisjes open en giet wat van de olie in de pan.


Voeg er ook twee à drie visjes aan toe. Roer met een houten lepel in de pan totdat de anjovissen gesmolten zijn in de olie. Voeg dan halve kerstomaatjes toe en laat wat stoven zodat ze wat vocht verliezen en zacht worden. Het sap van de tomaatjes en de anjovissen maakt een lekker zoutig sausje. Kieper er dan nog de boontjes bij en laat alles goed doorwarmen. Enkele draaien van de pepermolen. Géén zout hier - anjovis is zout! Met de rest van het blikje anjovisjes kun je nog vlug wat vinaigrette maken - kijk voor het recept nog even naar de blogpost over de panzanella.


Wat blaadjes basilicum uit je kruidentuin/balkon én een goed beboterd boterhammeke en je hebt lekker zomereten zonder zware arbeid...


Snel warm slaatje


Ingrediënten

  • gestoomde groene boontjes
  • kerstomaatjes
  • een blikje anjovisjes
  • peper

Leonard...

Zondagavond zijn we naar Gent gereden. Om Leonard Cohen eens life te horen en te zien. Misschien de laaste kans? De man is nu ver 78 denk ik... Wel nog een kwiek manneke! Hij springt over het podium en gaat op zijn knieën zitten voor het minste... Tina Turner kan er nog aan leren!


't Was een excellente avond voor een openluchtconcert, beter kan bijna niet. Warm weer en heldere hemel - mét sterren dus! Koen had de kaarten al heel lang op voorhand gekocht. Volgens onze Bruno véél te duur maar soit we hadden schitterende plaatsen. De bedoeling was op tijd te vertrekken en dan nog een hapje te eten voor het concert. Op tijd vertrekken is gelukt... dat hapje eten is een slokje drinken geworden. Het eten dat ze op die concerten geven is het eten én zeker het bloggen niet waard. Een mens kan niet alles hebben hé... schoon muziek én goed eten!


We zaten dus ruim op tijd op onze plaatsen. Geen probleem we hadden schoon zicht. Aan de ene kant de St Pieters kerk en de andere kant de boekentoren.

 
Gent op zijn best. Vier uur heeft Leonard het beste van zichzelf gegeven. Met aan zijn zijde een schoon zwart madammeke - een beetje Michel Obama lookalike - die zijn levensgezellin bleek te zijn. Twee frisse meiskes - zusjes - maakten het backing groepje compleet.


De violist - een Moldaviër - was mijn persoonlijke favoriet. Alle klassiekers hebben we gehoord én meegezongen.

 
Negen bisnummers hebben we gekregen! Have I more to say?

My backyard...I

Voor mensen zonder moestuin - zoals ik - bestaat er iets fantastisch hier in Kortrijk... de zelfpluktuin! Als je de weg naar Aalbeke neemt via Marke zie je op een bepaald moment als je over de brug van de autostrade gereden bent een groot bedrukt zeil hangen.

 
Wel, daar is het dan rechts inslaan. Via een prachtig landweggetje, onder het spoor door en langs de maisvelden kom je bij de hoeve van de familie Dewitte.



Voor de schuur staan de mandjes al klaar. Serieuze shoppers nemen een kruiwagen. Het veld is  juist achter de hoek.




Het aanbod is groot maar natuurlijk is niet alles tegelijk klaar om te oogsten. Elk stuk land is beplant met een ander gewas en vooraan staat iedere keer een bordje de naam en het gebruik van de planten én of je al mag plukken.

 
Alles is voorzien. De kartonnen bakjes liggen klaar in een doos. Je neemt de maat die je wilt en begint te plukken.


Zalig! Is er iets beters dan zelf je boontjes te plukken onder - gisterenmorgen toch -  een zomers zonneke. Voor mij komt zoiets dicht in de buurt van het aards paradijs!

 
Ik heb gisteren groene boontjes geplukt, een groot bakje kerstomaatjes - je kan de lange en ronde modellen doorelkaar plukken - en schattige mini auberginetjes.



Natuurlijk ook nog een bakje super rijpe zoete aardbeien voor het dessert. Lekker, je kan eerst zelf eens proeven van de verschillende soorten voor je begint te plukken. En ik neem dan ook alleen de allerrijpste. In een bakje van de Delhaize zitten er altijd onrijpe bij. Vlak naast de aardbeien is er een groot frambozenveld. Ze waren al rood maar nog niet rijp. Als het weer goed blijft deze week zijn die volgende zondag klaar om te plukken.

 
Rabarber ga ik volgende week ook mee doen, ik wil mijn mamma voor mij confituur laten maken. Kruiden staan er ook heel veel. De dochter van Hubert Dewitte - een charmante man - geeft af en toe een rondleiding over de kruiden.


Hubert baat samen met zijn dochters de bio boerderij uit. In een vorig leven - ongelofelijk maar waar hij is al met pensioen! - was hij deskundige in de informatica en gaf les aan verscheidene universiteiten.
Thuis zat Koen hongerig te wachten - ja, voor je het weet ben je enkele uren weg! Met mijn aanwinsten heb ik dan vlug een super gezond slaatje gemaakt.


De aubergines op de grill met wat lekkere olijfolie en Maldonzout. De sla gewassen. De tomaatjes gehalveerd er goed wat zout, een beetje suiker - altijd op tomaten een beetje suiker doen! - peper en een van mijn beste olijfolies erover. Husselen en er een beetje op duwen zodat er wat sap uitloopt.



Op de sla leggen. Een dikke bol mozzarella open trekken. Wat olijfolie, tijm en zout erover. Koen heeft ons nog een fris glas rosé geschonken en daar zie het beste eten dat een mens kan dromen...




En voor dessert hadden we... ja...hoe raden jullie het?  Aardbeien met zure room en citroen!


Zie ik jullie volgende keer in de zelfpluktuin?