La Grande Epicerie...

Toen ik vanavond even door mijn foto's ging - en dat zijn er ondertussen een heel pak - besefte ik opeens dat ik helemaal vergeten ben om een blogpost van La Grande Epicerie te schrijven. De laatste keer was ik er in de zomervakantie. En ondanks het feit dat ze toen volop in de verbouwingen zaten was het toch weer zalig om er rond te lopen. Het aanbod is werkelijk fenomenaal. Je ziet daar echt altijd nieuwe dingen. Heaven voor een Foodie! Ook qua etalages kom ik daar helemaal aan mijn trekken... Inspiratie dus op alle gebied.  Het enige grote nadeel - het is zéér duur. Goed voor een keer maar moest ik in Parijs wonen - een onvervulbare droom - het zou  zeker niet voor alle weken zijn.
De etalage was dus weer top. In het fluo roze. Prachtig hé met al die borden...

Misschien kunnen Sofie en ik ook eens wat borden beschilderen voor bij ons in de etalage. Ik zie het helemaal zitten!
En hebben jullie dat al ooit gezien? Komkommercrème. Waarvoor zou je dat dan gebruiken? Met de américain van Mylle? Op een toastje smeren? De kleur was niet zichtbaar maar ik stel me er iets vuil groens bij voor... na enige overweging toch maar niet gekocht.

En je hebt dan ook nog speciale sardientjes met een jaartal. Zo maak je van iets simpels toch nog iets extravagants.

En dan de tomaten... allerlei oude rassen kun je vinden. Prachtige exemplaren liggen erbij. Maar zoals je ziet het prijskaartje is natuurlijk ook de moeite...

Ik hou me dus maar aan de tomaatjes van Francis... dat zijn ook zeer lekkere!

Poppys...

Papavers. Ik heb altijd al een zwak gehad voor die tere rode bloempjes langs de weg. Valentino rood en zo futiel... Plukken is quasi onmogelijk. Juist kijken mag.

 
Pas veel later heb ik de connectie gelegd tussen de zwarte zaadjes op de pistolets en de bloemen. Maar nu staan poppyseeds als vast item in mijn kruidenkast. Niet dat ik er zoveel mee doe. Tot hiertoe versierde ik hooguit een of ander sauske met die leuke zwarte bolletjes... Tot ik er Ottolenghi op nasloeg. Die man heeft een leuk slaatje gemaakt van komkommers en poppyseed. Eigenlijk nogal een zomers ding maar als het weer in het weekend effectief warmer wordt  - zoals Frank ons vanmorgen beloofde -  heeft dan kan dit frisse slaatje nog juist...

Snij een niet te dikke komkommer in twee, schil de twee helften. Ontdoe ze van de zaadjes - anders wordt de sla te waterachtig. Snij die lange helften nog eens in twee of drie zodat je zes lange repen krijgt. En die verwerk je dan tot kleine  reepjes - schuin afgesneden - van een centimeter of twee. Ja, ja, veel uitleg over het snijden... maar de esthetiek is ook héél belangrijk!

Maak dan je sausje. Neem een rood chili pepertje en snij het in twee. Haal alle pitjes en witte velletjes eruit - in tegenstelling tot wat iedereen denkt zijn juist de witte vellen het heetst én niet de pitjes - en snij in kleine maantjes. Voeg er rijstazijn en zonnebloemolie aan toe. Voeg dan een eetlepel fijne kristalsuiker erbij en goed wat gesneden koriander. En dan twee eetlepels maanzaad... die dan extra crunch geven aan je slaatje. But mind you...you have to check your teeth after eating this salad! Black seeds can be very sticky!!! Giet de dressing over de sla en masseer alles goed in je komkommers. Laat de sla als je de tijd hebt even trekken en giet dan juist voor het opdienen het overtollige vocht af.

Het recept van Ottolenghi spreekt niet over zout, maar ik heb er toch een klein beetje overgestrooid - je kent me hé, verloren zonder Maldon zout!



Komkommersalade met maanzaad



Ingrediënten

• een niet te dikke komkommer
• maanzaad twee eetlepels
• koriander naar behoefte
• 60ml rijstazijn
• 125 ml zonnebloemolie of gewone slaolie
• 1 eetlepel kristalsuiker
• zout optioneel

Olie en zo...

Gisteren heb ik vlug vlug de beurs Chef bezocht in Kortrijk Xpo. Ja, vlug want zondagnamiddag waren we open voor Vandale Vogelvrij.

Werken op zondag dus... not really my cup of tea...maar ja als middenstander moet je af en toe je nek uit steken. Bruno - mijn braaf zoontje - en ik zijn over de beurs gevlogen. Chef is een kleine beurs maar er staan wel pareltjes. Zo hebben we Mieke en Gino gevonden.

 
Twee creatievelingen die van de overvloed van beukennootjes in hun bos een super lekkere olie hebben gebrouwen. Pompoenpitolie, amandelolie en walnootolie volgden.
Echt zeer zachte fluwelige olietjes. Ze steken met kop en schouder uit boven wat er in de handel te krijgen is. Momenteel verkopen ze alleen aan de grote chefs. Kobe Desramaults en consoorten... Maar Gino beloofde me dat ik via mail bij hem kon bestellen - gino@migino.be - dus dat ga ik zeker proberen!

En dan zagen we een bekende snoet...Bert van De Clerck wijnen.  En wat had Bert op zijn toonbank staan naast al de wijn? Olijfolie! Neen, zei Bert, hij ging niet van stiel veranderen. Maar omdat hij zot is van alles wat Chileens is, kon hij het niet laten om ook een prachtige Chileense olijfolie in te voeren.

 
En ook hier was het weer een prima kwaliteit. Je proeft de zon in die olie.  Alleen te krijgen in het ISPC en bij Bert in de winkel. Verder nog geen verdeelpunten... maar wie weet ga ik er bestellen om tussen mijn potten en pannen in de winkel te zetten. Die juweeltjes moeten toch bereikbaar zijn voor iedereen!

Zoete patatjes...

Zoete patatjes, dat eet ik écht graag... als puree of geroosterd in de oven. Altijd even lekker. Simpel en eerlijk eten. Vandaag een receptje uit Ottolenghi.

Voor mijn verjaardag - nu al weer een eeuwigheid geleden - had ik bij Theoria een boekenlijst. Zoiets als een huwelijkslijst maar dan voor boeken... In plaats van de gebruikelijke boekenbons - ook niet slecht, maar minder origineel - kies je op voorhand een aantal boeken uit waar de mensen dan ook weer hun goesting uit kiezen.

 

Héél tof moet ik zeggen. Een echte aanrader. Ottolenghi, het kookboek stond dus onder andere op mijn boekenlijst. En Marijke kocht het voor mijn verjaardag. Zalig. Heerlijk leesboek - voor mij zijn kookboeken in de eerste plaats leesboeken...het koken komt véél later. Dùs, om een lang verhaal kort te maken,  het receptje van vandaag is geïnspireerd op Ottolenghi.

Rooster je zoete aardappelen - in zes gesneden en gecoat met olijfolie peper en Maldon zout - in de oven op 200°C.

Na ongeveer een twintigtal minuten zijn ze gaar en bruin. Schik ze op een bord en snij enkele zeer rijpe vijgen in vier en voeg ze erbij. Kruimel er wat verse geitenkaas over. Ik heb een Larrytje genomen. Lekker fris.

Snij er nog wat rode chili over. Mét of zonder pitjes - het hangt er vanaf hoe heet je het wilt hebben. En giet er tenslotte nog wat oude dikke balsamico over - in dit geval is hoe duurder hoe beter.

Wel, liefste mensen, dat hé, dat is nu echt vegetarisch eten met een sterretje...



Zoete aardappelen met vijgen en geitenkaas


Ingrediënten

• enkele mooie rijpe vijgen
• twee dikke zoete aardappelen
• een halve rode chili
• een Larry
• oude dikke balsamico

Kwestie van prioriteiten stellen...

Soms moet een mens eens goed diep nadenken en de dingen op een rijtje zetten. Over prioriteiten onder andere... Zo ben ik tijdens mijn vakantie tot het inzicht gekomen dat ik ongelofelijk veel van fashion hou maar nog véél meer van koken, kookspullen en serviesgoed. Voor jullie was dat misschien al lang duidelijk maar voor mij - die er met mijn neus op zit hele dagen - dus niet...

Drastisch ingesteld als ik ben moest ik deze ontdekking zo vlug mogelijk in daden omzetten. Ik heb dan ook onmiddellijk een van mijn ettelijke kleerkasten - sinds Sofie en Bruno uit huis zijn heb ik ongelofelijk veel kasten bijgekregen - omgetoverd tot een porseleinkast.

Zodat al mijn leuke spullen bereikbaarder staan en ik er hele dagen mee kan klooien. Ook mijn zilveren couvert - ja, van mijn huwelijkslijst van lang geleden - en mooie zilveren sauskom en schotels heb ik op een beter bereikbaar niveau gezet. Ik ga dat nu elke dag gebruiken. Zondag, wekendag alle dagen gaan we hier nu met ons schoon gerief eten.

Ik preek dat hele dagen in de winkel tegen mijn klanten maar zelf doe ik het niet... Alles is natuurlijk nog niet volledig opgepoetst maar langzaam maar zeker ga ik er wel geraken - met de hulp van ons Bomma...

Comfort Food...

Deze week was a tough one...  Koen thuis van de kliniek - maar nog herstellend. Véél, heel veel werk in de winkel én dan geen vrije dag in het zicht.  Jullie zien het plaatje...! Een beetje comfort food was dus op zijn plaats. En voor mij is dat pasta. Koolhydraten...!
Bij Dujardin in de Wijngaardstraat zag ik prachtige penne staan.

Ik val sowieso voor mooie verpakkingen en geef daar dan ook graag een eurootje meer voor uit. Goeie marketing is aan mij besteed. Carmen - de verkoopster met een ongelofelijke ervaring - geeft graag tekst en uitleg bij alle producten. En lachen kan ze ook!

Ik ga dan ook altijd met veel meer buiten dan ik van plan was... In mijn ijskast stonden nog shitakes - van bij mijn buurman Francis - en pancetta lag er gelukkig ook nog. Het werden dus penne met shitakes en pancetta.

Begin met je water op te zetten om de penne te koken. Ik doe altijd een bouillonblokje en geen zout in het kookwater. Smaakt de pasta zelfs zonder saus lekker. Pasta moet al dente zijn... ja, ja, ik weet het! Toch heb ik het altijd moeilijk met de kooktijden op het pakje. Meestal overschrijd ik die gemakkelijk met de helft van de tijd... Rauwe pasta da's écht niks voor mij. Hoe doen jullie dat? Of ben ik de enige met dat probleem?

De saus was vlug in mekaar gestoken. Pancetta in blokjes, aanbakken in wat olijfolie, de paddestoelen er bij en dan om het écht lekker te maken blussen met wat whiskey.

Een beetje zure room erbij en dan de gare penne erin kieperen met wat kookvocht. Dat kookvocht is essentiel om de saus wat te dikken. Ik heb nog vlug wat walnoten geroosterd in een droog panneke, in stukken gehakt en over mijn pasta gestrooid... Nog wat peterselie er over en goed wat parmezaan en mijn troosteten was klaar! En man, dat kan smaken... !


Penne met Shitakes en Pancetta


Ingrediënten

• penne
• shitakes
• pancetta
• zure room
• whiskey
• walnoten
• platte peterselie

Alleen thuis...!

Het grote voordeel van eens een nachtje alleen te slapen is dat je om half twee 's nachts een blogpost kan schrijven! Niemand die dan staat te zagen dat je op dat uur best in je bed ligt. Mijn ventje ligt immers veilig hier juist over de Groeningebrug in de Sint Maartenskliniek te slapen. Vanmorgen heeft Ignace - een goeie vriend én uroloog - Koen's liesbreuk weer mooi toegenaaid. Het was nogal een dringende historie omdat we binnenkort op weekend gaan naar Madrid. En wie wil er nu in een Spaans ziekenhuis belanden? Ook de verkiezingen zitten er aan te komen en Koen heeft dus nog heel wat werk op het programma staan. Vanavond tijdens het bezoekuur was hij alweer druk met Wouter aan het overleggen. Erg ziek was hij al niet meer...

Over Madrid gesproken... ik ben al volop alles aan het voorbereiden. Elke morgen fris ik mijn Spaans even op met een applicatie op mijn Ipad. Kwestie van te kunnen klappen met de mensen hé! Ik ben van plan om naar de overdekte markt San Miguel te gaan - hartje stad, vlakbij de Plaza Mayor.

 
Om te foodshoppen natuurlijk. We zijn wel in groep en doen heel wat bezoeken tezamen maar wij krijgen toch ruim wat vrije tijd toegemeten - allé onze voorzitter heeft ons dat toch beloofd! Ondertussen zal ik het nog wel druk krijgen met mijn patient - hij mag drie dagen thuisblijven - én met de voorbereiding van de opendeurzondag op ons pleintje - Vandale vogelvrij. De foto is van vorig jaar en je ziet we hadden toen schitterend weer!

Met zo'n druk programma zullen het de volgende dagen waarschijnlijk simpele receptjes zijn op mijn blog!

A nice little salad...!

Forever Summer - je weet wel dat kookboek van Nigella - het zou niet voor mij zijn. Ik hou van de afwisseling van onze seizoenen. Alhoewel de winter me wel net iets té lang duurt... Op food gebied valt er elk seizoen wat nieuws te beleven. Neem nu de verse vijgen die op dit moment overal in de winkels liggen. Hemels gewoonweg zo'n verse vijg met wat gemalen peper. Ik eet ze nu zo uit het vuistje.

Combineer ze met wat zoutigs - Parmaham, mozzarella... you name it - en je hebt een gemakkelijk en delicieus eind zomer gerechtje. Ook heel belangrijk is lekkere olijfolie en balsamico. Die maken de sla écht af. Tijdens ons beursbezoek heb ik vlug nog wat lekkere balsamico gekocht van Olive&Co - zij hebben altijd een stand op Villepinte. Juist zoals mijn Maldon zout kan ik echt niet zonder. In Rijsel heb je ook een winkel - in dezelfde straat als Patisserie Meert.
Gelukkig hadden we gisteren het verstand om tijdig uit Parijs te vertrekken voor de grote rush. Sofie heeft voorbeeldig voor de eerste keer dwars door Parijs gereden wat geen sinecure is met al die agressieve Parisiens. We waren om zes uur terug in Kortrijk. Ik kon dus nog wat boodschappen doen... verse vijgen, wat sla, Parma en mozarella.

En het eerste herfstslaatje was een feit.



Vers vijgenslaatje.


Ingrediënten

• salade liefst van die paarse want die kleurt mooi bij de vijgen
• enkele zeer rijpe verse vijgen
• parmaham of andere lekkere ham
• mozarella di bufalo
• lekkere oude balsamico
• goede kwaliteit olijfolie
• Maldon zout
• zwarte verse peper

Miele... is dat een wasmachien?

Af en toe heb je wel eens een leuke meevaller als blogger. Zo waren Sofie en ik gisterenavond uitgenodigd op de Miele food&fashion show in Tour&Taxis.

't Was wel even doorbijten om nog na de braderie naar Brussel te rijden. We waren allebei moe en hadden verschrikkelijke honger. Maar ja, we moeten natuurlijk op de hoogte blijven van wat er gebeurt in de fashion en food wereld.

Ondanks de gps zijn we eindeloos verkeerd gereden en waren dus anderhalf uur te laat... maar buiten het aperitief hadden we nog niet zo veel gemist. De shows waren leuk alhoewel ik uit de kleren absoluut niet kon uitmaken of het over winter of zomercollectie ging... Het mooiste was de mannenmode en ook de mannelijke modellen waren de moeite waard.

Na de show kregen we op de verschillende stands de kans om de hapjes van onze grote Belgische chefs te proeven. Grote namen alom. Wout Bru, Vicky Geunes, Yves Mattagne, Lionel Rigolet en Pierre Marcolini.

 
Niet slecht natuurlijk, helemaal niet, maar toch vind ik dat die gasten altijd veel te veel smaken in een potje willen steken. Citrus, groene thee, koriander, vis, kreeft en wat weet ik nog allemaal bij mekaar... voor mij is dat veel teveel lawaai op een kubieke centimeter. Ik hou meer van simpele smaken die tenminste nog ergens familie van mekaar zijn... maar ja, de gustibus et coloribes non est disputandum.

 
Om heel eerlijk te zijn het allerbeste van de avond was onze goodie bag - een grote fles Heinz mayonaise en een nieuwe mascara van Maxfactor.

Cheating day...!

Af en toe heb ik gewoon géén tijd om aan mijn stoof te staan. Zoals gisteren. 't Was wel mijn vrije dag maar Simone -  mijn superpoetsvrouw! - is drie weken in congé. Ik moest dus dringend aan de kuis! Op zich niet zo erg, een uur of vier goed doorpoetsen en alles blinkt weer.

 
Ook moest ik dringend naar de kapper en er lag een berg was bij de wasserij om af te halen. Et en plus had ik Bomma gevraagd om een hapje te komen eten. Ze kwam gisteren terug van haar vakantie in Frankrijk en je weet hoe gaat ze had niets eetbaars meer in huis. Zelf koken zat er echt niet in. Ik had ook helemaal geen zin om mijn propere keuken weer vuil te maken. Dus dan reken ik op mijn goeie leveranciers... zoals Marc - mijn beenhouwer.

Die hebben echt alles. Ik ben normaal geen voorstander van geprepareerde pakjes maar daar liggen er elke dag lekkere verse groentjes. Heel handig als je in tijdsnood zit. En de witte selder in slasaus is echt een aanrader. Ik kan die echt niet beter maken. Ook de rode bietjes in vinaigrette zijn zalig. Selder en rode bieten dat zijn duidelijk mijn twee favoriete afhaalgroenten.

Ja, ik weet het op de foto zie je geen rode bieten. Ik heb ze in een kommetje apart gedaan omdat anders het hele bord vol rode saus is...
Marc heeft twee soorten américain en de beste is américain Nathalie. Puur rundsvlees opgewerkt met kappertjes en Worchestersaus en wat peper en zout. Voila, dat was mijn menu voor 's avonds. Américain Nathalie met groentjes, lekker lijnzaadbrood, zoute boter en een flesje rosé. Meer moet dat soms niet zijn hé.

En geloof of het niet het is vandaag en morgen weeral braderie in Kortrijk... Maar zondag zijn we niet open want Sofie en ik gaan twee dagen naar Parijs. Nee, niet om te shoppen en te flaneren maar om de wintercollectie voor de winkel aan te kopen. En we logeren in de Rue de Surène...

Russian soup...

De laatste keer dat ik in de zelfpluktuin was heb ik wat rode bietjes meegenomen. Komt altijd van pas. Ik heb er een soepje van gemaakt zoiets als bortsj - dat Russisch bloedrood soepje.

Spectaculair om te zien en lekker aards om te eten. Niet moeilijk - soep is bijna nooit moeilijk - en toch héél apart. Begin met je bietjes in stukken te snijden. Dikke bieten zeker in acht of zestien stukken. Leg ze dan op een bakblik - ja, ze gaan wéér de oven in - en giet er dan flink wat olijfolie over. Kruid vervolgens met peper, zout en tijm. Verse tijm of gedroogde dat maakt niet uit.

 
Zet je oven op 180°C en steek de groentjes erin. Hoe lang ze erin moeten hangt van de bieten af. Steek op regelmatige tijd een mesje in de bieten om te testen. Als je mes er doorglijdt als door boter zijn ze ok. Zet een kookpot op het vuur en stoof een ajuin in wat olijfolie tot hij gaar is. Voeg er dan je gare bietjes aan toe en wat warme kippenbouillon - van een blokje of een potje.

 
Laat nog een twintigtal minuutjes zachtjes koken. Doe dan de hele rimram in je blender - Thermomix of Superchef - en mix totdat je een fluweligen massa hebt. Doe er niet teveel vocht bij zodat je een dikke soep hebt. Bijvoegen kan altijd nog! Een soepje als dit mag van mij erg dik zijn. Meer een groentenpuree dan een soep. Maar ja, da's personal taste! Als het de gewenste dikte heeft begin je te proeven. Er zal zeker nog wat extra zout in moeten.

 
 Proef en oordeel! Jij bent de baas... Leng je soep af met ofwel lekkere Griekse yoghurt - je weet wel die blauwe potjes - ofwel met zure room als je lijn het nog kan verdragen. Ik kruid altijd mijn yoghurt of zure room met peper en zout voor ik ze toevoeg aan een gerecht. Kwestie van de smaak van je soep op peil te houden.

Bomma en ik hebben samen al de soep opgegeten en we waren het erover eens... zéér lekker en voor herhaling vatbaar.



Rode bieten soep


Ingrediënten

• drie of vier dikke rode bieten - verse géén gekookte
• kippenbouillon
• een dikke ajuin
• Griekse yoghurt of zure room
• peper
• zout 
• tijm

I've had it...!

Echt waar - en dat ik meen ik nu serieus -  vrijdagavond was de laatste keer dat ik gekookt heb voor meer dan zes man dit jaar... Ik heb het nu wel ver gehad!

Het was eindelijk de lang beloofde barbecue van de verhuisbende -  ter info:  Sofie is begin juni verhuisd. Al die lieve mensen hebben toen massaal geholpen met the Big Move. Een verhuis is sowieso veel werk maar bij ons Sofie - een verzamelaar eerste klas - was dat mega veel werk... er mocht dus wel wat tegenover staan!

 
Om het gemakkelijk te maken - ik moest sowieso vrijdagmiddag werken - heb ik het allemaal simpel gehouden. De grote klassiekers uit de kast getrokken. Tomaat mozarella. Meloen met hesp.

Komkommersla van ons Bomma, geraspte wortelen, sla met avocado en patatjes met lookboter. Vlees op de barbecue : de verplichte worstjes en wat lekkere steaks. Als dessertje de onovertroffen vanilleijs met Friskosaus.

Toch is dat best veel werk als je een bende van zestien man hebt. En het ergste van al ons Bomma zit in Frankrijk! Ik heb dus alles alleen kunnen doen.

Zes komkommers door de mandoline, 16 dikke tomaten pellen, sla kuisen, chocolade saus maken, tafels dekken en vooral al die boodschappen aansleuren. Water, wijn, Omerkes, cola... Als ik nu geen sterke armspieren kweek!

Ok, ik heb het zaag ik weet het... Het was écht een leuke avond en Sofie heeft flink de handen uit de mouwen gestoken.

En geloof het of niet vandaag is er weer een barbecue... hier op ons binnenplein met al onze buren. Gelukkig hoef ik vandaag alleen maar te eten en te drinken!