Herfstwandeling...

Om te voet naar de winkel te gaan heb ik twee mogelijkheden ofwel langs de Leie en de boten ofwel langs het Park... Meestal kies ik voor de Leie maar nu het herfst is neem ik geregeld de weg door het Park. Het is er zo mooi.

 
We hebben tot nu toe geluk gehad met het weer. Nog geen enkele herfststorm heeft aan de blaadjes gezeten. Ik probeer echt te genieten van mijn wandeling en niet mijn hoofd al vol te steken met het werk dat me wacht. Onderweg - in de Voorstraat - krijg ik elke keer een vriendelijke groet van Isabel. Isabel is de bezielster van Charlou. Een klein gezellig koffiehuis met lekkere specialiteiten - waaronder  heel wat zelfgemaakte! Ik hou van zulke winkeltjes waar je gezellig met de eigenaar kan kletsen en ondertussen uitleg krijgt van de producten. Bij haar heb ik nu ook de lekkere pasta teruggevonden die ik anders altijd meebreng van Rijsel... Er is dus meer in Kortrijk te krijgen dan een mens soms denkt maar ja, je moet zoeken hé.

Koen is een echte snoeper en is dan ook altijd zéér content als ik langs Charlou passeer. Ik eet zelf wel af en toe een negerinnentetje maar mijn voorkeur gaat toch naar Isabels confituur. Erg gaat niks boven zelgemaakte confituur op je boterhammeke.

 
En omdat ik niet altijd tijd - en goesting - heb om mijn confituur zelf te maken zijn lekkere alternatieven aan mij besteed. Koffiedrinken bij Isabel is er nog nooit van gekomen maar ik denk dat ik binnenkort met ons Bomma eens ga gaan  - en die is voor zoiets altijd te vinden!

Italian comfort food...

Ok, ik zal eerlijk zijn, het is de eerste keer dat ik zelf polenta maak. Ik heb het al dikwijls gekocht en in mijn voorraadkast gezet maar nooit... nooit klaar gemaakt. Iedere keer dat ik mijn kast opruimde heb ik het pakje moeten wegsmijten - expire date!

Dat ik daar zo lang mee gewacht heb... 't is doodsimpel! Water koken - met een bouillonblokje in voor de smaak - langzaam het maismeel erin strooien en blijven roeren. Meer is er niet aan! Veel gemakkelijker dan puree maken - minder afwas en helemaal géén schilwerk.

 
Dat zal dus meer op het menu staan in huize Byttebier! Polenta komt in veel variëteiten maar de gemakkelijkste is de precooked die maar enkele minuutjes moet koken. Kijk dus goed op het pakje naar de kooktijd. Vier of vijf minuten is de snelle versie. Om polenta echt lekker te maken werk je het af met goed wat geraspte parmezaan of in mijn geval pecorino - ik had nog een hele blok in mijn frigo liggen.

 

Maak de polenta op het allerlaatst klaar - dus eerst je paddestoelen, vlees of groenten - want dat stijft verschrikkelijk snel op. Ik denk ook dat ik te weinig bouillon heb gebruikt. De volgende keer ga ik trachten de polenta wat vloeiender te maken meer naar de consistentie van een risotto. Als garnituur heb ik wat lekkere paddestoelen gebakken. Gewoon in de olijfolie, opschudden, kruiden en nog wat goeie boter erbij op het einde.

 Je kunt er natuurlijk nog een stukje vlees bij bakken maar voor mij was dat niet nodig...

Smijt de overschot van je polenta niet weg maar stort het in een ingevette ovenschaal en zet het in je frigo. We gaan er deze week nog lekkere koekjes van bakken...



Polenta met paddestoelen


Ingrediënten

• instantpolenta - volg de instructies op het pakje maar neem wat minder maismeel dan voorgeschreven als je de polenta vloeibaarder wilt
• geraspte parmezaan of pecorino zoveel je wilt - proeven dus!
• een kippenbouillon blokje voor in het kookwater
• wat lekkere paddestoelen zoals weidepaddestoelen, shitakes, eierzwammen...

Interieur 2012...

In Kortrijk wonen en Interieur niet bezoeken is gewoonweg not done. Je moet alle twee jaar je licht eens gaan opsteken om te weten hoe de wind waait.

 
En dus ben ik donderdag - mijn vrije dag - dan ook maar eens een kijkje gaan nemen... Verrassende dingen heb ik niet gezien - en dat is zeer begrijpelijk gezien de toestand van onze Europese economie. De meeste merken kiezen voor zekerheid en je ziet dus weinig experimenten. Maar de vaste waarden blijven toch ook de moeite. De veranderingen zitten meestal in de details. Meubels, verlichting... ik vind heel veel dingen boeiend maar zoals jullie misschien al vermoeden het liefst van al bekijk ik de keukens. Niet dat ik niet content ben met de mijne maar een mens moet op de hoogte blijven hé! En ik heb weer een pareltje gevonden. De stand trok onmiddellijk mijn aandacht omdat er een groot boekenrek in de keuken stond.

Iemand die beseft dat je een kookboekenrek nodig hebt in de keuken is een verstandige man/vrouw.

Ik ging dus binnen en kreeg een super rondleiding... Bert, de zoon van Emmanuel Fraye - ik ken hem van de tijd dat hij met Lies trouwde - liet me alle details zien in de afwerking. Schuifjes die nog op de oude manier in mekaar worden gestoken... met vlindertjes. Prachtig ambachtswerk. Kan ik echt van genieten van mensen die hun stiel kennen!

De keuken is helemaal niet spectaculair op het eerste zicht. Maar de verhoudingen zitten goed...  Echt een keuken waar je op je gemak in kan koken met veel werkvlak en waar de belangrijkste elementen - vuur, oven, water - dicht bij mekaar liggen. En dan de details...mmm zalig!  Een speciaal rekje in de pottenschuif voor de deksels - dat kan maar een vrouw bedacht hebben - een houten rekje onder de pompsteen voor de ajuinen en de sjalotjes...

Héél veel voorraadschuiven waar je alles plat in legt zodat je onmiddellijk ziet wat je hebt. En dan iets tofs dat ik nog nooit gezien heb : koelschuiven met variabele functie. Je maakt ervan wat je wilt diepvries, frigo, koeling of wijnberging. Alle temperaturen zijn mogelijk.

 
Dat zou nog iets zijn voor bij ons. Koen en ik maken altijd ruzie over de frigo's als we bezoek hebben. Hij wil ze vol drank steken en ik vol eten. Zo wat extra koelschuiven zouden dus écht van pas komen.
Wat me voor de rest nog opgevallen is dat iedereen gebruik maakt van kistjes in alle maten en grootten.

Sofie en ik zijn dan ook gisteren onmiddellijk aan het werk gegaan en hebben de houten wijnkistjes uit onze kelder geschilderd voor onze etalage van volgende week... ik beloof jullie alvast een fotootje van ons werk! Kwestie van de kleine trends op te pikken en ervan te profiteren. Zo zie je dat je niet altijd veel geld moet uitgeven om hip te blijven...

Zaadjes...

Eigenlijk wou ik pompoensoep maken met de pompoen die ik vorige week op de markt gekocht had. Maar 't is niet gelukt. Zoals altijd heb ik het hele ding - op gevaar af van in mijn vingers te snijden - in stukken gekapt.

 
De schil eraf gehaald de pitten eruit en dan met goed wat olijfolie, rozemarijn en zout in de oven gestoken. Om te roosteren.

 
Een goeie twintig minuten op 200°C. Zalig zag hij eruit en de geur...! Met het gevolg dat ik er dus géén soep van gemaakt heb  - ik kon niet meer wachten om er aan te beginnen - maar een simpel warm slaatje.

Een beetje feta erover gekruimeld nog wat extra olijfolie erover gegoten en dan met een glaasje witte wijn mmm... onmiddellijk gedegusteerd! Ja, wat kan het leven eenvoudig en goed zijn hé.

En nog beter als we de goeie dingen kunnen delen. En dankzij Kathy - een volgster van mijn blog die me attent maakte op het project van Professor Willem Van Cotthem - weet ik nu wat ik met al de pitten van mijn pompoenen en meloenen kan doen. Niet meer de vuilbak in kieperen. Nee, bijhouden, wassen in een vergiet en drogen op een bordje in de keuken. En dan gewoonweg in een envelop steken, een briefje bijvoegen over welke zaden het gaat en opsturen naar de Professor thuis.

 
Die man heeft een fantastisch project - zaden voor het leven. Hij neemt alle zaden mee naar Algerije en daar kweken ze er dan weer pompoenen of meloenen mee. Doodsimpel maar zeer effectief... Toch tof dat je als gewone huismoeder daar nu eens kan aan meehelpen...!
En Kathy, nog eens bedankt voor de tip!

Kweeperen...

Pascale - een van de vele loopvriendinnen van Koen - bracht verleden week een hele zak kweeperen voor me mee. Ik was er echt heel blij mee want een kweepeer dat vind je niet elke dag.

 
Ik wou dan ook wel eens iets speciaals maken dus zeker geen gewone confituur.  In mijn frigo had ik nog een stukje pâte de coings liggen van La Grande Epicerie. Dat was héél lekker bij kaas en bewaarde ook goed. Zoiets wilde ik wel eens proberen zelf te maken... vlug even googelen en ja op een twee drie had ik een frans familierecept te pakken. Zag er inderdaad héél simpel uit. 't Moeilijkste is eigenlijk die peren schillen want die zijn écht keihard. Ik heb ze wel onmiddellijk in water met citroen gelegd want ik had gelezen dat kweeperen nog vlugger dan appelen bruin worden.

 
Eenmaal allemaal geschild doe je ze met het water in een kookpot en kook je ze gaar. Het duurde bij mij minder lang dan in het recept stond aangegeven. Steek je mes af en toe eens in een peer om de gaarheid te testen. Eenmaal gaar en zacht giet je ze af.

Dan mixen en met de suiker mengen. En ja, écht waar al de suiker moet erin het is geen vergissing.

 
Snij een vanillestokje open en voeg al de vanillezaadjes en het stokje zelf toe aan de moes. Zet weer op het vuur en blijf roeren en laat de boel een beetje pruttelen.

Blijven roeren hé want anders brandt alles aan. Ondertussen week je drie blaadjes gelatine in wat koud water. Na dikke tien minuten zet je de pot van het vuur en roer er de uitgeknepen gelatine onder. Vergeet ook niet je vanillestokje eruit te vissen. Spoel het af en dep het droog en steek het in een pot met suiker. Zo krijg je dan vanzelf vanillesuiker.

Spuit een bakblik in met bakspray of smeer het in met wat neutrale olie - géén olijfolie. Stort je moes in het bakblik. Het mag niet hoger dan twee centimeter zijn anders krijg je de boel nooit stijf. Zet je bakblik gewoon in de keuken, het moet niet in de ijskast.

 
En het enige wat je nu moet doen is wachten tot alles vast is. En dat duurt lang... bijna vier dagen! Ik heb natuurlijk niet kunnen wachten en heb dus elke dag een stuk geproefd. De smaak is van in het begin al fantastisch maar pas na vier dagen is het echt door en door stijf.

 

 Dan mag je alles in blokjes snijden en door de fijne suiker wentelen. Je kan de blokjes zo opeten ofwel bij een lekker stukje kaas serveren. It's up to you!

Kweeperen pâte


Ingredïenten

• 1 kilo kweeperen
• 750 gram suiker 
• 1 vanillestokje 
• 3 blaadjes gelatine

Een vers boekske...

Ik hou van mooi schrijfgerief... een schriftje in een mooie kleur of een schoon potlood ik kan het moeilijk laten liggen. Als we op hotel gaan neem ik eerder de stylo en het schrijfpapier mee dan de kleine flesjes shampoo en badzout. In Parijs kan je bij Merci prachtige dingen kopen. Schriftjes die wel honderd jaar oud lijken - precies zoals die waar mijn Bomma in schreef - en ik neem er dus elke keer wel wat mee. Maar ook hier in Kortrijk vind ik leuke spullen. Bij Dille en Kamille hebben ze ook tof gerief. En bij Raes hebben ze alles van Moleskine. Je vraagt je waarschijnlijk af wat ik met al die dingen doe? Wel ik heb schriftjes waar ik mijn ideeën voor mijn blog in schrijf, schriftjes met ideeën voor de winkel, schriftjes met ideeën om mijn huis te veranderen én schriftjes om mijn uitgaven in te schrijven. Geleerd van mijn mamma - alles mooi opschrijven wat je uitgeeft... Niet dat ik daarom minder uitgeef, ik weet dan alleen waar mijn geld naar toe is.

Nu krijg ik af en toe eens een geschenkje van mijn leveranciers - zoals jullie al weten - en nu heb ik van KitchenAid twee leuke schriftjes gekregen.

Om receptjes - die je onderweg oppikt - in op te schrijven. Zéér mooi Moleskine design. Een van deze schriftje ga ik zelf gebruiken en het andere is voor een van jullie.

En wat moet je doen om dit mooie schriftje in je bezit te krijgen? Like de facebookpagina van Rue de Surène... Volgende week zaterdag maak ik de winnaar bekend!

Kortijk ondersteboven...!

Sorry, beste mensen maar het was dus tot hiertoe onmogelijk om een blogpost te schrijven met al die verwikkelingen hier in Kortrijk... Wat een stress zeg... Gelukkig stond mijne goeie vriend John vanmorgen aan de deur om naar de markt in Rijsel te rijden. Eventjes buiten Kortrijk zijn doet nu écht deugd...  Onze marktkramers in Rijsel weten van niks en stellen dus ook geen lastige vragen.

 
De sfeer was top alhoewel er maar weinig kramen stonden. Ik had niet echt veel nodig en ging dus puur voor het plezier.

Noortje - Johns jongste dochter - had vanmorgen geen les en was dus ook van de partij. Onze boer uit Moeskroen stond er weer met prachtige pompoenen.

Ik heb toch maar een kwart gekocht voor soep of geroosterde pompoen...

De kruiden kon ik natuurlijk ook niet laten liggen. Verse laurier, een botje dille voor bij mijn komkommers en wat platte peterselie.

 
En weet je wat ik nu ook eens voor de eerste keer gekocht heb? Verse witte bonen. Ik koop ze eigenlijk altijd gedroogd in de biowinkel. De madame van het kraam ernaast heeft me een recept gegeven - en als het lukt zal het hier op de blog verschijnen.

Noortje kreeg ineens hoge nood en dus moesten we een plaspauze inlassen. John en ik hebben ondertussen maar van de gelegenheid gebruik gemaakt en een koffietje gedronken in een leuk etablissement vlak bij de Notre Dame de la Treille.

 
Onderweg naar onze auto hebben we nog een bezoekje gebracht aan onze Italiaanse winkel. Magnifieke dingen hebben ze daar maar wel duur. Ik heb er de pasta gevonden die Nigella gebruikt in haar nieuwe uitzendingen op BBC.

Een soort pastabolletje - je zou denken dikke couscous - met de mooie naam Fregola. Ga ik binnenkort ook eens proberen. Dus je ziet there is more to come...

Keep calm and carry on...

Vandaar dat we na het stemmen gezellig bij Pain Demi op de markt koffie zijn gaan drinken en de kranten lezen.

Thuis zitten is nu niet ideaal. Bezig blijven en de geest wat verstrooien is het beste middel om de zenuwen de baas te blijven.

 
Maxime - het brein achter Pain Demi - kwam Koen even verwennen met een klein extraatje. En een snoepje gaat er bij mijn ventje altijd in - zenuwen of geen zenuwen.

Gelukkig hebben we in Kortrijk electronisch gestemd dus zullen de resultaten waarschijnlijk niet lang op zich laten wachten.

Maar spannend is het wel... Het grote duel tussen Vincent en Stefaan. Ik zal nu ook mijn verstand gebruiken en wat afleiding zoeken. Ik ga mijn schort voorbinden en iets lekkers koken om deze week aan jullie voor te schotelen...

Een cadeautje...

Mijne Koen is momenteel onbereikbaar... Zelfs als hij thuis is - en dat is maar héél af en toe - zit hij op zijn verkiezingswolk. Wat ik zeg dringt gewoonweg niet door. Maar 't is soms een schatje want vorige week heb ik nog een super leuk cadeautje gekregen... mijn aller eigenste blogkaartjes!

  
Misschien wel een compensatie verkiezingscadeautje, maar hoe dan ook ik ben berecontent. De tekening heb ik op een morgen bij het ontbijt op een kaartje gezet. Fouets heb ik in alle maten en vormen dus aan modellen geen gebrek...
En Lien - onze grafische ontwerpster - heeft het hele ding finaal in kannen en kruiken gegoten.

 
Nu kan ik tenminste eens iets meegeven aan de mensen die mijn blog eens willen lezen. Ik had natuurlijk niet zo'n moeilijke naam moeten kiezen voor mijn blog... De radijs of het zoutvaatje waren natuurlijk véél simpeler geweest!

 
Receptjes kunnen jullie pas volgende week verwachten want nu moet ik non-stop werken - Koen is zoals vermeld tot nader order onbeschikbaar - en veel koken is er dus niet bij. Maar na de verkiezingen zal alles beteren. Let's hope it!

Carbonara...

Pasta carbonara - jullie kennen wellicht deze klassieker - maar nu doen we de herfstversie met paddestoelen. Met de allerlekkerste paddestoelen die ik ken : shitakes! En, ja dit is ook een ei recept. Want het geheim van het smeuïge sausje is een eitje.

 
Begin zoals bij alle carbonara's met wat gerookt spek in dobbelsteentjes te snijden. Laat de beenhouwer je spek wel een centimeter dik snijden anders krijg je nooit geen mooie vierkante blokjes. Bak ze aan in de pan. Met of zonder olijfolie.

Als ze mooi krokant zijn voeg je de paddestoelen toe - ik heb de steel eraf gedaan en de hoed in twee gesneden. Voeg nu zeker wat olijfolie toe. Bak op relatief hoog vuur en schud je pan regelmatig op tot je paddestoelen gaar zijn. Dat gaat vlug met shitakes.

Proef eens eentje om de gaarheid te testen. Ondertussen niet vergeten je pasta te koken. Neem tagliatelli of pappardelle zodat je goed wat oppervlakte hebt voor de saus - spagetti vind ik hier veel te dun. Pastawater moet zout zijn. Zo zout als de zee. Ik los dat altijd op door er een bouillonblokje - kippenbouillon - in te smijten. Zo smaakt je pasta zelfs zonder saus lekker.

 
Als je pasta gaar is, giet je die af maar zorg dat er nog een beetje pastawater over is. Voeg je pasta bij de paddestoelen en het spek. Hussel alles door mekaar. Laat een klein beetje afkoelen. Meng ondertussen in een andere kom een eitje met goed wat parmezaan.

 
Giet het eimengsel over je pasta - nog altijd in de pan op een laag vuur - en roer er alles door. Blijf roeren op een laag vuur - bij mij is dat 3 à 4 - totdat je saus pakt... smeuïg wordt. Het pastawater voeg je  er bij als de boel te droog is.

Juist zoals bij het bakken van een ei duurt het even tot de saus dikker wordt maar het resultaat mag er zijn... pasta met een fluwelen sausje! That's the magic of an egg! Wil je nog meer ei? Kijk dan op ei.be




Carbonara met Shitakes



Ingredïenten

• papardelle of tagliatelle
• shitakes
• een stukje gerookt spek
• parmezaan
• een of twee eitjes - voor vier personen twee eiren
• peper en misschien een beetje zout