The price of a tomato...!

Na regen komt zonneschijn... en ja, maandag was het zover! Eindelijk een zonnige dag zonder sneeuw zonder wind en geen druppelke regen. Heerlijk! En het allerbeste...  maandag is mijn nieuwe vrije dag en ik heb dus dubbel en dik genoten van het zalige weer. Om helemaal in de lente/zomersfeer te komen heb ik mezelf een lekker lunchgerecht klaar gemaakt.

 
Een verwennerijtje af en toe... dat kan deugd doen! Zondag heb ik namelijk een super de luxe tomaat gekocht op de markt in Rijsel. Die kon ik natuurlijk geen dagen laten liggen.

Ik heb voor die ene tomaat - een luxe exemplaar volgens de marktkramer - meer dan 4 euro betaald. 't Was wel een grote en een dikke maar toch... 't is veel geld voor een tomaat. Ik heb ze dan ook verwent. Mijn beste olijfolie uit gehaald, mijn lekkere Maldonzout en een rijpe avocado als gezelschap. Tomaten en avocado dat gaat super goed samen en het is eens wat anders dan tomaat mozarella... Simpel maar zo lekker. Pure zomer op mijn bord. En ja, die marktkramer had wel gelijk het was een supertomaat...!



Tomaat/avocado salade


Ingrediënten

• een dikke coeur de boeuf tomaat van uitzonderlijke kwaliteit
• een heerlijk rijpe avocado - je kan een avocado vlug doen rijpen door er een banaan naast te leggen.
• wat zachte slablaadjes
• olijfolie van eerste kwaliteit genre Chateau d'Estoublon
• Maldonzout

Vanmorgen in de regen...

Sofie en Marie-Hélène zijn vanmorgen op een onmogelijk uur naar Disneyland vertrokken met de TGV. Ik was het slachtoffer van dienst om op zondagmorgen naar het station in Rijsel te rijden.

Gelukkig herinnerde ik me vannacht - om vier uur! -  dat er op zondag ook markt is op de Place du Concert. Mijn trouwe Ipad ligt altijd naast mijn bed en ik kon dus onmiddellijk opzoeken hoe laat de markt begon. Van zeven uur 's morgens tot twee uur 's middags. Kon niet beter... Nadat ik de meisjes afgezet had aan de kiss and ride ben ik naar de markt gereden. Gelukkig weinig verkeer op zondag en veel parkeerplaats maar wel regen... héél veel regen!

De marktkramers waren nog volop aan het opbouwen en de bakken stonden nog overal. Ik ben dan maar eerst in zo'n echt Frans cafeetje een vers baguetje gaan eten met een lekker warme café crème erbij.

 
Eenmaal dat het goed en wel licht was - dat duurt wel eventjes in de winter - ben ik de markt gaan verkennen. Man, daar staat wat op zondag! Zo'n verschil met in de week! Zeker vier of vijf viskramen, een stand met verse oesters en verse Sint Jacobsschelpen -  en ze doen ze pas open op het moment dat je besteld... Zalig. 't Was weer ongelofelijk moeilijk om te kiezen. Het aanbod was bijna te groot. Uiteindelijk ben ik gezwicht voor de verse sushi.

Duur dat wel, maar de kwaliteit is niet te vergelijken met wat ik deze week uit de Delhaize meebracht.

Het leuke van deze zondagmarkt is dat je zalige verse dingen kan kopen en die dan 's avonds al kan opeten met een lekker glaasje wijn. Very convenient!

Tomato sauce...new style...!

Op hoeveel manieren kan je tomatensaus maken? Iedereen heeft waarschijnlijk zijn favoriete recept... Sommigen hebben - de gelukkigen! - een familierecept gekregen van tante of nonkel en andere proberen - zoals ik - het een na het andere uit. En zo hoop ik dus het ultieme recept tegen te komen! Op internet circuleert het beroemde recept van Marcella Hazan. Je hebt enkel drie ingrediënten nodig : een blik tomaten, een witte ajuin en vijf - ja, écht waar vijf! - eetlepels boter. En zout ook natuurlijk maar dat tellen we niet als ingrediënt. Voor de rest heb je alleen tijd nodig - 45 minuten sudderen. Heb ik dus geprobeerd. Niet slecht... nee, helemaal niet slecht maar toch niet wauw. Als jullie het ook eens willen proberen, hier vind je het recept The Kitchn. Laat eens weten wat jullie er van denken...

 
Maar ik heb nu nog een andere versie. Met drie soorten tomaten. Tomaten uit blik, zongedroogde tomaten en échte - verse dus.

 
Begin zoals altijd met een ajuin aan te stoven in olijfolie. Voeg dan twee tafellepels tomatenpasta toe.

 
Ik neem nu altijd tomatenpasta met groenten véél lekkerder dan de gewone soort. Laat de pasta een beetje doorwarmen - 1 à 2 minuten - dat haalt het scherpe eraf.   Ik heb er ook een beetje suiker in gedaan zoals altijd met tomaten. Maar met de balsamico erbij is dat te zoet. Laat dus de suiker maar vallen en proef achteraf of het wat zoeter mag je kan dan nog altijd wat suiker toevoegen.

 
Laat alles tot wat ze noemen een "gentle boil" komen, verlaag dan het vuur en dek je pot af. Laat dan op lage temperatuur 60 minuten sudderen. Vergeet niet af en toe het deksel van je pot op te heffen om te kijken naar de stand van zaken... De kunst is om de smaken in mekaar te laten overvloeien... dus slow cooking op lage temperatuur. So take your time.. and enjoy reading a nice book!

 
Vlei je misschien even op je bed. Mooi bedje hé... Misschien is dit nog eens project voor een weekendje slecht weer?
Als het uurtje gepasseerd is mag alles door de blender om een mooi egaal en dik sausje te krijgen. Nog beter is de saus door een ouderwetse passe-vite te draaien je krijgt dan een nog dikkere saus zonder een velleke of draadje. Nu weten jullie ondertussen waarom ik een passe-vite gekregen heb met Kerstmis. Om onder andere deze saus te maken... Lieve mensen, vergeet niet de allerbelangrijkste stap in ieder recept :  proeven! Misschien mag het iets zouter? Of iets zoeter? Kook ondertussen een top kwaliteit pasta. Volgens de eigenaar van de Italiaanse winkel in Rijsel - een rasechte Italiaan dus - is Martelli hét topmerk. Ze maken maar vier soorten pasta maar zijn dan ook marktleider in de artisanale droge pasta. Echt waar, da's werkelijk ongelofelijk lekkere pasta.

 
You have to try it. Ik heb tot hiertoe nog nergens in Kortrijk Martelli gevonden maar ik ga vragen of iemand het wil verkopen... 't Kan toch niet zijn dat we daarvoor express naar Rijsel moeten rijden!

Moesten jullie ondertussen ook al eens naar Martelli vragen dan creëren we een vraag en wie weet vinden we dan die lekkere pasta binnenkort in Kortrijk!



Tomatensaus met drie soorten tomaten



Ingrediënten

• een dikke ajuin
• voor de liefhebbers een teentje look - ik heb het niet gebruikt
• wat olijfolie
• 2 eetlepels tomatenpasta
• 1 blik tomatenstukjes
• drie à vier verse tomaten
• 1 kopje gedroogde tomaten - die op olie zijn de beste
• peper
• zout
• 1 eetlepel gedroogde oregano
• 2 eetlepels goeie balsamico azijn - van die zoete ingekookte

Winterwonderland...!

Zondag zijn Sofie en ik door de sneeuw naar Parijs gereden. De bedoeling was om een hele dag op de beurs Maison&Objet rond te lopen. In principe rijden we er een goeie twee uur op. Zondag hebben we er meer dan vier over gedaan. Ik heb de autostrade nog nooit zo gezien... enkel een vaag spoor en voor de rest wit, wit, wit.

 
Na meer dan een uur waren we amper voorbij Rijsel. Koen raadde ons dringend aan om terug te keren maar jullie kennen ons... we geven niet op! Eenmaal ter plaatse zijn we in sneltreinvaart over de beurs gewandeld. Overal een goeie dag gezegd en naar de nieuwigheden gekeken maar niks besteld. Dat doen we thuis wel, in de winkel, via mail.

 
Het moet gezegd zijn er waren mooie nieuwe dingen. Le Creuset heeft prachtige nieuwe pastelkleuren en ook bij Asa en Koziol waren er leuke spullen...  Uit voorzichtigheid zijn we maar voor het helemaal donker werd doorgereden naar Parijs centrum.



Parijs in de sneeuw is zo mooi... En de Jardin de Tuileries - waar we te voet doorwandelen om naar ons geliefkoosde Café Marly te gaan - was werkelijk veranderd in een echt Winterwonderland.

 
Na het lekkere eten en een deugdoend glaasje wijn zijn we dan in ons warm bedje gedoken in ons hotel in de Rue de Surène.
De volgende morgen - maandag - zijn we even gaan shoppen. Sofie in de Sephora en ik in de Virgin voor de boeken... Maar ik heb ook nog wat foodshopping gedaan. Ik heb lekkere mosterd van Maille gekocht. In de hoek aan de Madeleine is er een klein maar zeer mooi winkeltje van Maille.

Momenteel was er een speciale editie van hun mosterd : mosterd met truffel! Heel die winkel rook naar truffel... Nu ben ik zelf niet echt zo'n truffelfan en ik heb dus de mosterd met honing gekocht én de balsamico én de rode wijnazijn. Dat zijn klassiekers hé, je kan daar niet met misdoen. Ik vond wel de pot van de truffelmosterd - diep zwart met gouden letters - schitterend.

Verpakking is soms zo verleidelijk...!

We'll go Mexican...!

Wanneer het héél koud is verlang ik af en toe naar iets warms en exotisch... something Mexican and hot is dan meer dan welkom.

Een lekkere burrito is zalig op een winterse dag. Juist zoals bij een wokgerecht is de voorbereiding oftewel de mise en place van kapitaal belang. Begin dus met je ingrediënten stuk voor stuk voor te bereiden en te snijden. In een burrito kun je veel kwijt.

 
 
Zorg voor de nodige eiwitten bij voorkeur in de vorm van lekker krokant gebakken gehakt. Ik hou van het lekker gekruide worstjesvlees. Veel beter dan het gewone gehakt. Haal dus enkele worstjes uit hun vel en bak hun vulling bruin in een pannetje. Koop een goed stukje cheddar cheese en haal dat dan even over de rasp. Nu het gezonde deel. Sla, rucola, gewone groene sla, jonge spinazieblaadjes... alles wat groen en fris is kan je gebruiken. Koriander, pijpajuintjes, tomaatjes en avocado - ik kan echt niet zonder -'t kan er allemaal in. Wat komkommer... neem waar je zin in hebt... Een beetje chili kan zeker geen kwaad voor de liefhebbers van hot and spicy.

 
Laat je gewoon eens gaan! Zure room is een onmisbaar onderdeel van een burrito. Vergeet die dus niet! Ik kruid de room altijd met peper en zout. Maldon as usual. En nu mag je eraan beginnen. Zet iedereen aan tafel.

 
Neem een stapel wraps en laat iedereen zijn eigen burrito samenstellen.

 
Plooi de wrap naar eigen inzicht en vermogen en leg deze dan een veertigtal seconden in een Microgolf op full power and enjoy!

Winterfeest...

Gisteren was John jarig. En natuurlijk was er een klein feestje. Hij had ons al enkele weken voorbereid...het zou dit jaar buiten te doen zijn. We moesten onze dikke pulls en handschoenen maar alvast klaarleggen. En mensen, als John eenmaal iets in zijn gedacht heeft is er niks meer aan te doen... we moeten er aan geloven!
En had die jongen even geluk... het begon dit weekend te sneeuwen! Beter kon niet natuurlijk... het zou nu een écht diner en blanc worden! Kortrijk was binnen de kortste keren omgetoverd tot een prachtig wintersportgebied.

 
Met een veertigtal vrienden hebben we genoten van een winterbarbecue ten huize Deroo. De sfeervolle aankleding van het terras was het werk van onze altijd creatieve Gwenda.

We kregen een hartverwarmende fazantensoep om ons handjes op te warmen en dan een dampende hutsepot met worstjes en koteletjes gebakken op de barbecue. En als dessert een reuze broodpudding... Zalig!

De vuurkorven zorgden voor de sfeer en de broodnodige warmte. Met maar een klein nadeel als we thuiskwamen mochten al onze kleren de wasmachine in...!

Ikea en het brood disaster...!

Vorige maandag - mijn nieuwe vrije dag - ben ik met Angelique en haar twee maanden jonge zoontje Maxime naar Ikea getrokken. Alhoewel ik het niet zou zien zitten om met zo'n klein boeleke te gaan shoppen zag Angelique er helemaal geen graten in.

Maar zo ken ik haar eigenlijk... super georganiseerd en geen uitdaging is haar te groot. En echt waar het ging fantastisch. Nu moet ik ook wel zeggen Ikea is uiterst kindvriendelijk. Slimme gasten die Zweden!

 
We hebben er 's middags iets gegeten en 't was lekker en belachelijk goedkoop! Na een hele toer door de non food hebben we ook even het kleine food departement bezocht. Altijd leuk hé die vreemde produkten. Ik heb natuurlijk het een en het ander gekocht alhoewel - jullie weten het - mijn voorraadkasten uit de voegen barsten. De mosterd en de ketchup kon ik gewoonweg niet laten staan. De verpakking is de max... zo vintage!

 
En van die gebakken ajuintjes da's ook overal lekker op. Meenemen dus!

De wasabroodjes in driehoekvorm kunnen bij wat kaas of bij een aperitiefhapje van pas komen.

 
Ik heb sterk getwijfeld bij dat brood. Schudden en bakken. Da's wel heel simpel. Toch eens proberen...

Ik heb vandaag dat brood gebakken. Het enige wat je moet doen is 600 ml water van 40°C toevoegen aan het karton en dan goed schudden. Het geheel in een broodvorm storten, 45 minuten laten rijzen en dan afbakken in een oven van 200°C gedurende 60 minuten.

 
Klinkt heel gemakkelijk... maar ik zat al vast bij de eerste stap! De bloem en het water kreeg ik al niet gemengd in dat pak. Ik heb dan de bruine smurrie maar in een kom gemengd.

Tweede probleem : ik heb geen broodvorm. Dan maar een ronde vorm met boter ingesmeerd.

 
Dat rijzen... daar heb ik écht niks van gezien. Ik dacht toch dat het gemiddelde brood verdubbeld in omvang? Nog geen centimeter hoger in de vorm was dat brood gerezen voor ik het in de oven stak. Maar misschien heeft het deeg afgezien van de thermische schok die ik heb bezorgd heb. Ik heb de foto van de kom deeg buiten genomen in de vrieskou... misschien was dat iets teveel voor dat deeg?
Ook in de oven zijn er geen spectaculaire dingen gebeurd. Het brood is zelfs niet boven de vorm uitgekomen... is dat normaal? Nu, ik heb het uit de vorm genomen en wat laten afkoelen. 't Ziet er uit gelijk een pumpernikkel.

 
Ik heb er dan maar een stukje van geproefd. Het is te eten en niet echt slecht van smaak maar zwaar man...! Met zo'n boterham kun je voor twee dagen voort zonder eten... Ik heb er geen gedacht van maar ik vermoed dat het hier om een real bread disaster gaat...

Sneeuwwitte soep...

Als we onze Frank moeten geloven zal het dit weekend sneeuwen. En ik die dacht dat we dit jaar de winter zouden overslaan! Alhoewel ik echt wel geniet van het winterse landschap haat ik de kou die er bij komt kijken. In onze winkel is er geen centrale verwarming alleen van die electrische blazertjes. Man, koud dat het daar kan zijn! Wij zitten dan precies in Siberië. Het enige waar ik dan 's morgens aan denk is hoeveel lagen - damart, wollen pull én nog een dikke pull - ik ga aandoen. Hoe we eruit zien is dan voor Sofie en ik van geen belang meer als we het maar warm hebben... Ik beloof jullie alvast een foto van onze wintertenue!

 
Om in de sfeer te komen heb ik gisteren een sneeuwwit soepje klaargemaakt. De ingrediëntenlijst is piepklein. Je hebt praktisch niks nodig. Juist een bloemkool, een ajuin wat olijfolie en wat water. Simpel hé! Je mag natuurlijk bouillon gebruiken maar ik wou dat nu toch eens proberen zoals in dat recept met gewoon kraantjeswater.

 
De methode is iets anders dan normaal. Volg dus goed. Begin met je olijfolie in een pot met dikke bodem te gieten - Le Creuset is hier ideaal. Laat je ajuin hier 15 minuten in stoven op lage temperatuur. Zweten, noemen ze dat zeer toepasselijk in keukentermen. Ik doe er altijd wat zout bij, dat zweet veel beter. Voeg dan je bloemkoolroosjes toe en luister nu heel goed...enkel een half kopje water toevoegen. Dat is dus belachelijk weinig. Doe je deksel op je pot en laat alles 18 à 20 minuten stomen.

 
Oh, en ook nog wat zout toevoegen want er is geen zoute bouillon enkel gewoon water in de pot. Vuur blijft laag, stand 3 tot 4 voor de meeste stoven. Probeer eens met je mes of de bloemkool zacht is. Indien niet nog even laten doorstomen en eventueel mag je een heel klein beetje water toevoegen. Eenmaal alles gaar mag je nog 5 kopjes water toevoegen en verhoog dan het vuur totdat de soep zachtjes pruttelt. Laat ze nu maar 20 minuten doorpruttelen zonder deksel. Dan alles de blender in. Giet de soep terug in de kookpot en laat nog eens 20 minuutjes staan - zonder vuur uiteraard. De soep wordt dan vanzelf dik. Proef en voeg zout toe. Lekker Maldon zout nemen... het is zoveel lekkerder dan het gewone spul!

Ik heb een beetje Italiaanse gorgonzala in mijn soepje gebrokkeld, nog wat extra peper van de molen  en tot slot nog een flinke geut olijfolie.
't Was gisteren ook al niet slecht maar vandaag was de soep nog lekkerder. Een nachtje staan heeft ze deugd gedaan.
Ik zou de soep misschien de volgende keer wél met bouillon maken want ik heb er - zelfs naar mijn maatstaven -  flink wat zout in moeten doen.




Bloemkoolsoep


Ingrediënten

• een ajuin
• een bloemkool 
• olijfolie
• de eerste keer 125 ml = een halve kop
• de tweede keer 1250 ml = 5 kopjes
• zout

The Tomato Secret...

Ja, ik heb een leuk weetje over tomaten. A real secret... Echt héél goed nieuws voor onze tomatenliefhebbers. Ik heb het ergens gelezen op een of andere blog tijdens een van mijn vele slapeloze nachten...
Reeds zeer lang geleden heb ik jullie op het hart gedrukt dat tomaten onder géén beding in de frigo mogen liggen. Tomaten moeten gewoonweg in een groentenmand in de keuken da's het allerbeste voor de smaak van je tomaten en dat fleurt gelijk je keuken op.

Voor jullie, trouwe bloglezers, is dat niks nieuw... maar ik zou zeggen spread the message want er zijn nog veel onwetenden onder ons.

Dat is dus punt één. Maar er is wel degelijk een punt twee! Tomaten bewaren dagen - wat zeg ik, bijna weken - langer als je ze met hun poepje naar beneden in de schaal legt. Trek het groene plusje eruit en leg ze met het gaatje naar beneden op een platte schaal. Als je er even over nadenkt is het vrij logisch. De tomaat heeft een goede stevige huid en dat kuiltje is de enige toegang tot het binnenste van de tomaat. Op die blog gingen ze zover dat ze zelfs de tomaten dicht plakten met plaklint... maar 't waren Amerikanen hé - altijd een beetje erover

En nu hebben we hier in huize Byttebier sindsdien dus géén slappe vieze tomaten meer in de schaal. Alleen nog van die stevige rooie bollen... Try and see for yourself! Voor mij mag het nu voort een kilootje meer zijn!

Een vers jaar...!

Oh...ik ben zo blij dat we aan een nieuw jaar beginnen! Zo'n vers onschuldig jaar. Heerlijk ik kan nu weer helemaal opnieuw beginnen. Ik ben dan ook een zeer grote fan van goeie voornemens. Half december begin ik al te zagen tegen Koen...of hij al goeie voornemens heeft. Ik heb er altijd hopen. Dit jaar wil ik beter boodschappen doen. Niet te veel kopen - mijn ogen zijn altijd groter dan mijn buik - zodat ik niks moet weggooien. Mijn diepvries en mijn voorraadkast leegeten - die momenteel weer beiden uitpuilen. Ook ben ik van plan elke week bloemen te kopen.

 
Het leven is veel te kort om het zonder bloemekens te doen! Mijn kleerkast wil ik ook wel weer eens herorganiseren. Ah, ja en ik ga volgende week naar Ikea om nieuwe kussentjes te kopen voor in de zetels. Onze loft een beetje relooken...
En terwijl ik toch in Ikea ben zal ik ook even het kookgerief inspecteren... een beetje research is altijd nodig in mijn branche.

Om het jaar alvast goed in te zetten ben ik gisteren met John naar de markt in Rijsel geweest... maar 't was bijna de moeite niet. Vier kramen stonden er. Maar we hebben alle marktkramers  uitgebreid gekust en gelukkig Nieuwjaar gewenst. Dat is Frankrijk hé!

En dan hebben we nog maar een beetje wintergroentjes gekocht. Witloof, veldsla wat rode ajuinen en ja, en weeral eens een pompoen!

We hebben natuurlijk ons uitstapje nog wat uitgebreid en zijn eens lekker gaan eten in een gezellige klassieke bistro - La Paix.

Zalig, eenvoudig en goed eten opgediend door van die elegante beleefde Franse garçons. Met Nieuwjaar mag het ietsje meer zijn...

En 's avonds was het dan zover. Mijn ventje werd eindelijk Schepen Byttebier de Tweede...!

En hij heeft me vanavond zijn goede voornemens aangekondigd... maar sorry hierover ga ik nu eens niks vertellen!