Eitjes dag...!

Alhoewel het de dag van het ei is, heb ik nu eens geen recept met eieren. Nee, ik heb ingehaakt op de andere Paastraditie... Ik heb een iets van een jong diertje - een kalfje in dit geval - klaargemaakt. Want dat doen we dus ook met Pasen lammetjes eten. Volgens mij is het een domme poging van het menselijk ras om zich te verjongen. Ik heb in principe niks tegen het eten van dieren maar dan wel met mate... voor mij niet iedere dag vlees of vis ik kan ook best genieten van groenten en peulvruchten. Tot zover de filosofie...

Kalfsvlees maar dan op zijn Italiaans. Ja, alleen al het idee dat iets Italiaans is, geeft me wat meer courage in deze vrieskoude tijden. Veal Saltimbocca. Simpel, zoals altijd bij mij, én lekker. Koop mooie scallopini - da's gewoon een kalfslapje maar dat klinkt dus ook beter in het Italiaans. Neem ook wat proscuitto - Parma, Ganda whatever - mee van bij je beenhouwer. Pluk vier salieblaadjes van je kruidentuiltje, neem wat bloem, wat witte wijn en wat bouillon bij de hand.

Leg je kalfslapjes naast mekaar op je plank en leg op elk stukje vlees een salieblaadje en een stukje prosciutto. Leg er wat plasticfolie over en sla er eens ferm op met je deegrol zodat de Parma en de salie eraan plakt en je lapje wat groter en wat dunner wordt. Vul een bord met bloem en kruid je bloem met peper en zout. Tweemaal zoveel zout als peper, da's de juiste verhouding. Laat ondertussen je pan - een gewone pan geen antikleef of je kunt geen saus maken - opwarmen. Niet op de allerhoogste stand, medium. Doe er olie in - géén olijfolie maar wel koolzaad bv. - leg je lapjes erin met de hespzijde naar beneden. Laten bakken en NIET aankomen ondertussen want er moet zich een mooi korstje vormen.

Omdraaien na een drietal minuten en dan nog een tweetal minuten aan de andere kant. Je mag er nu wat goeie boter laten bij smelten voor de smaak - maar het is niet echt nodig. Haal ze uit de pan, leg op een bord en bedek met zilverpapier.

Deglaceer je pan - dit wil zeggen giet er de witte wijn in en laten even opkoken en schraap ondertussen alle vleesbeetjes los met je houten spatel. Giet er nog de bouillon bij en laat nog even inkoken... niet te lang - mijn fout gewoonlijk, ik heb dan quasi geen saus meer over - en kruid bij met peper en zout.Vergeet niet te proeven voor je iets bijvoegt!

Leg je vlees terug in de pan. Zoals je zie moet het dus niet altijd een lammeke zijn dat zijn leven laat voor je Paasdiner...'t mag eens een kalfke zijn dit jaar! Gruwelijk hé...maar 't is wel lekker!





Veal Saltimbocca


Ingrediënten

• 4 scallopini - vraag dat is aan je beenhouwer en kijk eens wat hij zegt...
• 4 plakjes gedroogde lekkere ham
• 4 salieblaadjes
• bloem + zout + peper
• een goeie geut witte wijn
• wat kippenbouillon - ongeveer een halve kop
• citroen voor achteraf
• olie voor hoge temperatuur zoals koolzaadolie bv.
• eventueel wat boter - optie

Een eerste voorzichtig lenteslaatje...

Gelukkig schijnt de zon. Dat geeft ons toch al een beetje het gevoel dat het misschien ooit wel eens lente wordt... En zondag is het Pasen.

Ik doe dus niet meer aan wintereten. Ik begin definitief aan de lentegroenten. Asperges. Nog niet de witte. Ze zijn me nog wat te duur. En de groene moet je niet schillen. Een groot voordeel!
Koop een bundel of drie groene asperges.

Als je ze niet onmiddellijk gebruikt draai ze dan in een vochtige keukenhanddoek en bewaar ze zo in je frigo. Oude truc van ons Bomma. Groene asperges kuisen doe je als volgt: neem een asperge vast en breek de onderkant af. De asperge breekt waar harde onderdeel en het zachte bovendeel samenkomen. Je hebt dan een kortere maar wel véél lekkerder asperge. Leg ze op een bakplaat en giet er wat olijfolie over en kruid met zout alleen.

 Hussel ze door mekaar zodat ze allemaal lekker in de olie zitten. Nu ongeveer 20 min de oven in op 180°C. Kijk af en toe hé. Iets dat in de oven zit moet je in de mot houden. Ze mogen bruin worden maar niet zwart. Er is een nuance... Ondertussen bak je wat pancetta - in brunoise/dobbelsteenjes gesneden - krokant in de pan.

Voeg er op het einde wat pignons de pin aan toe en laat die ook bruinen. Als je asperges klaar zijn meng je ze met het spek en de noten en rasp er dan ook nog goed wat parmezaan over.

Lekker. Lente. Licht... Ideaal voor goeie vrijdag. Echte goede christenen laten de pancetta uit het recept de lichtgelovigen en de ongelovigen doen wat ze willen...

Coorevits binneste buiten...

Alhoewel ik meer een Canvas/ BBC 2 meisje ben, kijk ik toch ook af en toe eens graag naar VTM... De Hobbykok heb ik al ieder seizoen bekeken maar eerlijk gezegd had ik er dit jaar nu eens geen zin in.

Ok, de Sergio is een knappe gast en de manier waarop hij met taal en vrouw flirt onovertroffen maar toch... ik had het wel gehad. Tot een dag of tien geleden. Ons Bomma - ja die leeft op haar computer -  een blog had ontdekt. Van een zekere Stehanie Coorevits en ze was niet de minste want ze deed ook nog eens mee met de Hobbykok. Met een zeker scepticisme - het zou wel een of ander braaf Claudia achtig type zijn... -  zocht ik de blog Kitchenary tales op.

Neen dus, Coorevits mag er wezen. Ik heb luidop zitten lachen achter mijn computer, er zit waarlijk een stand up comedian verscholen in Stephanie! Het ideaal is eerst de uitzending bekijken en Stephanie met de grootste serieu al de opdrachten zien uitvoeren en dan de dag nadien de blog lezen. Dan weet je wat er in haar hoofd omging terwijl ze met die Sneeuwwitjes blik stond te kijken.
Zalig, gewoonweg zalig! Dus now I'm hooked... ik kijk weer naar de Hobbykok - althans zo lang Stephanie in the running is...

Mijn werkpaardje...

Nee, ik heb het hier niet over Koen... alhoewel hij momenteel ook wel bergen verzet. Ik heb het over mijn trouwe vriend de KitchenAid.

Al jaren staat hij mij bij in de keuken. Met veel geduld klopt hij eiwit - 15 minuten, doe dat eens met een handmixer! - tot prachtige meringues. Honderden potjes chocolademousse heeft hij geproduceerd. En hoeveel kommen koekjesdeeg zou hij niet gemengd hebben?

Het is een schatje en ik kan hem niet meer missen. We delen dan ook al bijna twee decennia mekaars leven. Het enige jammere is zijn kleur. In de tijd dat ik mijn KitchenAid aanschafte was het kleurengamma eerder beperkt. En dus is hij in saaigrijs en niet in een funcky kleurtje. Maar daar kan natuurlijk een mouw aan gepast worden. Je kan een KitchenAid pimpen.

 
Denk richting Tattoo... Ofwel koop ik deze week de Libelle. Ik heb gisteren in de Delhaize - terwijl ik in de rij aan de kassa stond - gezien dat ze extra Paasstickers geven bij het nummer van deze week. Kwestie van je toestel aan te passen aan de seizoen...

Compostella...

Sint Jacobsschelpen doen me altijd aan Compostella denken. Aan die arme bedevaarders die met een schelp op hun stok of rugzak gebonden door Frankrijk en Spanje naar het koude Galicië stappen. Ik zou het persoonlijk niet zien zitten om zo af te zien... Maar ik ben wel altijd geïntegreerd geweest door die grote schelpen. Als ik klein was lagen die bij ons in de keukenkast.

En bij feestelijke gelegenheden werden ze opgevuld en gegratineerd met kaas in de oven. Heerlijk was dat! Nu zie je die schelpen bijna nooit meer liggen in de viswinkel. En de koraal hangt ook meestal niet meer aan de coquilles. Je moet goed weten wat je zoekt want die witte dikke dingen hebben eigenlijk absoluut geen appeal. Maar - je hoort me komen... - op de markt in Rijsel staat er een manneke met een hele bak vol schelpen.

En hij doet ze pas open als je bestelt. En, ja, je mag de schelpen mee naar huis nemen... en de koraal wilt hij er ook aan laten. Kun je geloven hoe gelukkig ik was?
Thuis rap een receptje gezocht. Eentje van Hugh. Goeie man, Hugh, heeft een kookboek geschreven met als titel Three Good Things. Helemaal mijn ding. Drie ingrediënten en hup, je hebt eten.

 En hij stelde me weer niet teleur. Op pagina 72 : Scallops, peas and spring onions. Nu, spring onions - groene pijpajuintjes - had ik niet. Dat wordt dus geschrapt. Maar de rest wel. Pancetta, peas and scallops. Ja, die pancetta, voor Hugh is dat geen echt ingredïent maar iets dat in je voorraadkast ligt  naast de olijfolie...
Ik heb mijn coquilles klaargemaakt met de koraal eraan. Ik eet dat ook graag op. Ok, het is wel tegen de gangbare gewoonte in maar wie is hier de kok? Wie staat er achter de stoof? Juist, ik!

Begin met de pancetta in mini dobbelsteentjes te snijden en aan te bakken in wat olie totdat ze lekker krokant en bruin zijn.

Voeg dan je diepvrieserwten toe en bak nog wat verder. En nu draai je er wat peper over. Géén zout we hebben al dat zout spek. Kieper dan alles uit de pan. Voeg nog wat extra olijfolie toe. Verhoog de temperatuur. Kort en hevig bakken is hier de boodschap. Bak je ze te lang dan worden ze rubberachtig. Ze moeten mooi bruin zijn en een krokant korstje krijgen. Dus heet vuur en 1 minuut per kant. Da's dus vlug gedaan. Vuur uit en dan de erwten en het spek er terug bij. Eventueel kun je er nog een klontje boter in laten smelten maar 't hoeft niet.

Zoek hierbij een fris en licht wit wijntje wat lekker bruin brood of een stukje vers stokbrood. En nu heb je hebt een super luxueus gerechtje om wat bij te filosoferen of je deze zomer toch niet naar Compostella zou wandelen...




Sint Jacobsschelpen met pancetta en erwtjes


Ingredïenten

•  drie tot vier schelpen per persoon
• wat erwtjes
• pancetta
• peper
• koolzaadolie of andere olie bestand tegen hoge temperaturen
• een beetje goeie boter (optioneel)

Yvette...

In mijn kookboekenbibliotheek - lang woord hé - heb ik boeken met recepten, boeken met kooktechnieken en kookboeken met verhalen.

  
Ik hou het meest van de laatste soort... want daar leer je meestal een beetje de mens achter de kok kennen. Da's pas boeiend! Waarom ze aan het koken gegaan zijn, wat ze je willen bijbrengen... dat is bijna nog leuker om te lezen dan het eigenlijke boek zelf. Ik hou van een mooi voorwoord. Naar het schijnt leest bijna niemand een voorwoord in een boek. Ik dus wel. En 't kan ook nooit lang genoeg zijn...
Een van mijn leukere kookboeken zijn die van Yvette Van Boven. Yvette is eigenlijk een rasechte Hollandse madam maar ze werkt momenteel ook al in Parijs. Ze is een duizendpoot. Ze schrijft, illustreert en heeft dan nog een restaurant in Amsterdam. Ik vraag me af of ze kinderen en/of een man heeft... Hoe dan ook ik ben een grote fan van Yvette. Ze heeft prachtige kookboeken met super leuke illustraties.

En bijna alles wat in haar kookboeken staat eet ik graag.

 Ik heb het eerste dikke boek Home Made en het tweede Home Made Winter. Nu nog Home Made Summer aanschaffen.

 Maar ik denk niet dat het een probleem zal zijn want ik heb het vandaag al gespot bij Theoria. Het zal dus niet lang meer duren eer ik aan de zomer van Yvette begin!

Zondagmarkt in Rijsel...

Gisterenmorgen ben ik weer eens vlug naar de markt gereden... samen met mijn mamma - ons Bomma dus. Het weer zat goed. Wel wat koud maar dat zijn we nu al gewoon. De kinderen komen meestal op zondagavond eten dus die markt 's morgens komt mij goed uit. Ik kan dan nog vlug wat verse spullen halen om iets lekkers te maken.

Ik heb er gisteren twee dikke entrecôtes gekocht bij een gezellig fluitende Franse beenhouwer. Het verbaast mij altijd hoeveel warenkennis de gemiddelde Franse klant heeft. Ik heb nog altijd last om alle delen van een koe uit mekaar te houden maar daar in Rijsel lijkt iedereen dat gewoon als basis kennis te beschouwen. Het is een plezier om aan een kraam te staan wachten je leert altijd wat bij...

Er stond gisteren een Thai op de markt. Met lekkere nems. Niet van die gefrituurde maar van die hele frisse in van die flinterdunne rijstvelletjes.

 
Heel lekker met het pikante sausje... Ik heb al van die rijstblaadjes in huis - dus vroeg of laat krijg je dat hier ook eens op de blog...

Zoete salade...

Met de overschot van mijn gekookte Quinoa heb ik een lekker zoet - winters, wat anders... - slaatje gemaakt. In mijn ijskast lag nog een butternut pompoen. Eigenlijk wou ik er weer eens zo'n lekker heet soepje met gele curry van maken... maar bij gebrek aan andere groenten heeft hij het leven moeten laten voor mijn salade.

 
Pompoen is voor mij pas lekker als hij lekker gekruid met tijm, zout en olijfolie op 180° wordt geroosterd in de oven.

Tijdens het roosteren heb je de tijd om een zoete vinaigrette te maken. Neem een lepel of zes olijfolie en doe er twee koffielepels honing in en twee eetlepels ciderazijn in - mag best een andere azijn die je hebt staan. Voeg er dan wat gemalen kaneel, gemalen komijn en zout en peper aan toe. Proef of je het zuurder of zoeter of zouter moet maken.

De meeste recepten geven als verhouding voor een vinaigrette drie tot vier delen olie op een deel zuur. Zuur kan van alles zijn : azijn, citroensap, appelsiensap, verjus, of een mengeling van verschillende zuren... neem waar je zin in hebt of wat je hebt staan in je kast. Als kruiden kan je doen wat je wilt... maar hier zijn het aardse warme smaken : kaneel en komijn.

Rooster nog wat pijnboompitjes in de pan. Pas op ze verbranden vlug - ik spreek van ondervinding! Na 25 minuten is je pompoen gaar... en kun je de bordjes klaarmaken. Meng de Quinoa met de pitjes en de cranberries en roer er de vinaigrette door.

Spreid je pompoenmaantjes uit over het bord en leg de Quinoa salade over. Lekker met wat extra rode eikenbladsalade.
En nu hoop ik uit de grond van mijn hart dat dit mijn laatste wintersalade is... I've had it!


Sweet and Crunchy Quinoa Salad

• een kopje gekookte Quinoa
• twee kwarten butternut pompoen
• zes eetlepels olijfolie 
• twee eetlepels ciderazijn - of iets anders azijnachtig dat in je kast staat
• twee koffielepels honig
• zout - Maldon
• peper - zwarte da's de zachtste
• 1/2 koffielepel komijn
• 1/2 koffielepel kaneel
• wat gedroogde cranberries - nu overal te koop van het merk Dole, je weet wel van de ananas...

Inca food...

De lente en zeker de zomer lijken momenteel nog héél ver weg maar een slimme vrouw/man begint tijdig met de voorbereidingen... We beginnen dus NU al aan ons mooie lijf in badkostuum te denken. En, neen, we gaan niet op dieet. Diëten dat is van vorige eeuw en dat helpt toch niet je wordt er alleen maar chagrijnig en dikker van. We gaan van nu af véél groenten en fruit eten en proberen wat te minderen op het vlak van de koolhydraten. Naar mijn eigen ondervinding nog altijd de gemakkelijkste manier om het vet rond je billen te laten slinken. Iets minder zot doen met de glazen cava en wijn is ook altijd meegenomen maar af en toe een glazeke blijft een noodzaak om het harde leven - het weer, de crisis, de kinderen, de was, het werk... - aan te kunnen.

Na een beetje onderzoek in het weekend - where would I be without Google! - kwam Quinoa als grote winnaar uit de bus. Ja, het goud van de Incas. Lekker én koolhydraatarm! Maandag ben ik dan ook vlug naar mijn vriend Kurt van de biowinkel Sweet Nuts gelopen om een voorraadje in te slaan. Er bestaat Quinoa in meerdere kleuren maar ik ben voor de classic gegaan.
Nu is er een ding dat super belangrijk is...Quinoa moet héél goed gespoeld worden voor je het gaat koken want anders heeft het een zeepachtige smaak.

Voor je het effectief in een beetje bouillon kookt, doe je een beetje zoals met risotto rijst. Giet wat olie in een pot en coat de Quinoa enkele minuten in de olijfolie.

Voeg dan je bouillon toe. Verhouding een kop Quinoa, twee koppen water/bouillon. Laat 15 minuutjes koken en zet dan het vuur af en laat het deksel er nog een minuut of vijf op.

Fluff dan de Quinoa op met een vork. Nu heb je een blank canvas waarmee je van alles en nog wat kunt doen. Een lekker slaatje maken zoals wij morgen gaan doen... of er een meeneem lunch van maken... of er een ontbijtje met fruit van maken - in dit geval best in water koken en niet in bouillon! De sla is voor morgen...



Fluffy Quinoa

• 1 kop Quinoa
• 2 koppen water
• een beetje olijfolie
• zout of een bouillon blokje

De boterhamdoos...

Wat nemen jullie mee om 's middags te eten op het werk? Boterhammekens met choco? Of kies je voor een broodje Panos? Wij - Koen en ik - opteren meestal voor het simpele boterhammeke met kaas. Lekker daar niet van maar soms wel very, very boring...

 
Maar nu heb ik - sinds mijn laatste shopping in La Grande Epicerie - iets nieuws. Een slaatje met linzen en gerookte zalm. Héél lekker en nog gemakkelijk in mekaar te steken ook. Ok, het is niet voor elke dag, maar 't is een zalige afwisseling...

Neem een blik gekookte linzen. Giet ze af en spoel ze enkele keren met fris water. Een blik is ideaal voor twee man. Elk de helft. Was een beetje sla. Kan van alles zijn - roquette, eikenblad, gewone, kleine spinazie... Neem een dikke tomaat en ontdoe ze van de pitten want die maken de boel sompig. Snij in maantjes. Koop een klein pakje gerookte zalm - neem geen voorbeeld aan mijn pak want het was a little oversized - en snij per persoon een plakje in fijne reepjes.

 
En nu assembleren. Wat sla op de bodem van je potje, daarop de tomaten, dan de linzen - doe een beetje zout op de linzen - en dan drapeer je er de zalm over. Nog wat peper van de molen en voilà de pot mag toe. Neem de vinaigrette apart mee in een ander potje - ik spaar die kleine confituurpotjes van Materne speciaal daarvoor en ook omdat ik dat zo'n schattige potjes vind...




Linzen met gerookte zalm



Ingrediënten

• een blik linzen
• een klein pakje gerookte zalm
• een dikke tomaat
• wat sla
• een beetje vinaigrette

Aperitiefnootjes to die for...!

We gaan het niet over het weer hebben... want het is geen weer. Maar ik heb vandaag iets leuk. Een tof receptje echt eentje om in je boekje te schrijven.

 Misschien heb je nog wel ergens een triestig zakje amandelnoten of pecannoten liggen.Wel het is dé moment om dat boven te halen.

Zet je oven alvast aan. We moeten 175 graden hebben. Spreid je noten over een bakplaat en eenmaal dat de oven warm is mag je de noten er 15 minuten in zetten. Maak ondertussen alvast de kruidenmengeling klaar.

Doe de suiker, het zout en de cayennepeper in een kom en meng. Zet een steelpannetje op het vuur en doe daar de olijfolie, de honing en het water in. Meet eerst de olie af en dan je honing in dezelfde lepel en je zult zien dat de honing dan niet aan de lepel blijft plakken dankzij de coating met olijfolie...

 
Laat dan het mengsel in je pannetje wat bubbelen... niet te lang natuurlijk, een minuut of twee maximum. Giet er de suiker/zout/cayennepeper bij en roer goed tot alles opgelost is. Desnoods warm je het nog even door. Als de nootjes klaar zijn en lekker ruiken - na 15 minuten dus - voeg je ze bij je sausje en meng ze goed.

Het lijkt te weinig saus voor al die noten maar wees gerust het is genoeg.
Als ze allemaal mooi blinken spreid ze dan op wat bakpapier uit en laat ze drogen. Ik heb er eentje geproefd en er dan nog wat extra Maldon zout overgestrooid. Maar jullie weten het, ik ben een zoute mie...

 
Dus een goeie raad proef en kruid bij naar jouw smaak. De noten zijn superlekker zo van het papier maar je kan ze natuurlijk bewaren in een luchtdicht - liefst blikken - doosje.



Sweet and Spicy Almonds


Ingrediënten

• 200 gram amandelen of pecannoten
• 10 gram suiker
• 1 koffielepel Maldonzout... als je gewoon fijn zout neemt is een halve koffielepel genoeg
• 1/2 koffielepel of voor diegene die het iets pikanter willen 1 koffielepel cayennepeper
• 1tafellepel olijfolie
• 1tafellepel honing
• 1tafellepel water

Winnaar van de Maldon zout wedstrijd is ... Delphine!  Want ja 't is waar Delphine, ik hou van simpele recepten met eenvoudige bereiding en met niet teveel ingrediënten én die niet veel tijd vragen. Aan al de anderen dank je wel voor al de mails die eigenlijk ook allemaal de goeie antwoorden waren... maar ja, ik moest iemand kiezen hé.  Binnenkort - als mijn blog in een nieuw kleedje zit - kunnen jullie dan mijn missionstatement verwachten.

My new Toy...

Ik geef het onmiddellijk toe... het is een absoluut overbodig ding. Maar echt, het bleef maar zeuren...  en deze week ben ik dus uiteindelijk bezweken. Ik ben woensdag de Saturn binnen gestapt en heb daar het allerschattigste rijstkokertje ter wereld gekocht.

 
Rijst is perfect te koken in een steelpannetje met een deksel. Er zijn zelfs twee manieren. Koken in héél veel water en koken met de verhouding een deel rijst twee delen water. Maar zo'n rijstkokertje is ook héél tof. Eerst de rijst - Basmati was het bij mij - goed spoelen tot je spoelwater klaar is.

Je doet dan een kopje rijst in de rijstkoker en twee kopjes water, deksel erop, knopje aan en het ding is vertrokken. Je hebt er geen omzien meer naar. Het klikt vanzelf af als de rijst klaar is - hoe dat ding dat weet is me een raadsel - en dan laat je het nog enkele minuten met een handdoek onder het deksel uitstomen.

 
En voilà... fluffy rijst! Veel afwas is er niet aan, juist dat kommetje... en dat kan dan nog in het afwasmachien!

 
Ik weet best dat jullie me uitlachen - Koen heeft het al gedaan - maar ik ben gelukkig. En dat is toch het belangrijkste hé...



Wat betreft het Maldon zout... ik heb al de winnaar! Zondag krijgen jullie meer nieuws. En maandag vertrekt het pakje met de post. Ik zal er nog een leuk zoutkommetje bij doen.