Eerst en vooral moesten we de opbouw van de markt bekijken op een plan. De vis staat centraal binnenin en rondom heb je dan de vleeskramen. Fruit en groenten zitten meer aan de buitenkant van de markt. Tussenin heb je dan nog de specerijen en droge vruchten - veel gebruikt in de Spaanse keuken vanwege de lange Moorse overheersing.
De eieren voor onze tortilla kochten we bij een kraampje waar alleen verse eieren worden verkocht. Vers zoals in vers van 's morgens gelegd dus nul dagen oud...
Om het verschil te leren kennen tussen Iberico ham en Serrano mochten we even proeven. Mmm! Maar ik met mijn Belgische smaakpapillen vond de Serrano - de mindere kwaliteit - lekkerder dan de Iberico. Afgang natuurlijk...! Nu kun je de Iberico aan veel dingen herkennen. Als je de hesp helemaal kan zien - met poot en al bedoel ik - dan moet de Iberico poot zwart zijn. Pata negra - zwarte poot - zoals ze de Ibericoham ook noemen. De poot is veel dunner dan die van een Serrano varken. Het is immers een sportief, vrij varken en dus magerder en gespierder.
Ook de vetverdeling is beter en daardoor is de hesp smaakvoller. Alhoewel onze Chef dit alles héél goed en duidelijk heeft uitgelegd, twijfel ik er sterk aan dat ik die soorten ga kunnen uiteenhouden. Ik ga maar zoals altijd mijn beenhouwer vertrouwen... en hopen dat hij mij geen appels voor peren verkoopt!
Ingewanden en rare onderdelen van beesten daar zijn de Spanjaarden ook goed in. Ze eten letterlijk alles op. Op de foto zie je het bordje Nervis - dat is penis - en daarnaast die dikke dingen - Turmes - dat zijn de stierekloten. Vroeger kon je die de maandagmorgen vers kopen na de Bullfight van de zondag. In Barcelona is de Arena nu omgevormd tot een shopping mall want de Stierengevechten zijn jammer genoeg sinds vorig jaar verboden.
Onze groenten en fruit hebben we gekocht in de Slow Food area van de markt. Slow Food wil dus helemaal niet zeggen dat het lang duurt voor het klaar is maar dat het van minder dan 50 kilometer ver komt. Het is dus de productie van de boeren uit de omliggende streek. De Padrones - die groene chilis - smijten ze gewoon in heet frietvet 190°C en dan worden ze opgediend met wat rock salt. Simpele tapa die af en toe wat heet kan uitvallen...
Voor de Paëlla - een vispaëlla zou het worden - kochten we mosselen en palourdes.
Als tapa nam de Chef scheermesjes mee. Dat is écht heel simpel. Hij heeft ze gewoon met olijfolie in de pan gebakken en na twee minuutjes waren ze klaar. Geen peper, geen zout juist olijfolie.
De visstands waren enorm interessant. Kijk op de volgende foto... de haak zit nog in de vis om aan te tonen dat hij met de lijn gevangen is en niet met het net.
En dan die inktvissen! Ik heb mijn ogen uitgekeken.
Na mijn kookles ben ik nog eens terug naar de markt geweest om het een en het ander in te slaan om mee naar Kortrijk te nemen. Koen heeft de hele terugreis gesakkerd dat hij niemand kent die zo zot is om tomaten mee naar huis te nemen in de handbagage...
awel ! ik zou dat ook doen, dat van die tomaten ! heb ook ooit eens ene lading rivierstenen meegezeuld bijvoorbeeld ;)
BeantwoordenVerwijderen