Tante Frieda uit Argentinië...

De Byttebierkens vind je overal... tot in Argentinië toe! En af en toe komt er eens iemand van die Zuid-Amerikaanse tak overwaaien. En nu was dat onze 86 jarige Tante Frieda...

 
Frieda heeft nog altijd de spirit én het gedrag van een meisje. Alleen de verpakking is wat ouder!
Een maand lang genieten wij al van haar optimistische karakter... Vorige zondag hebben John en ik haar meegenomen naar de markt in Rijsel. Een ware openbaring! In Buenos Aires - een wereldstad zou je toch denken - is het aanbod bijlange niet zo groot.

Alhoewel ze niks nodig had - ze logeert bij haar broer Walter - kon ze het niet laten om kaas,groenten en brood te kopen.

 
Maar waar ze écht naar snakte waren oesters. Oesters... kilometers moeten ze daarvoor rijden in Argentinië en dan zijn ze nog niet eens zo lekker als hier bij ons.

 
We hebben ons dus maar "opgeofferd" om samen met haar enkele bordjes oesters leeg te slurpen. Ideale activiteit op zo'n prachtige regenachtige zondagochtend!

Dressy and Casual...

Als ik thuis een "echt" dineetje heb - je weet wel met alles erop en eraan - dan geef ik meestal de "dressy" versie van een gerecht dat sowieso in mijn repertoire zit. Iets dat ik met mijn ogen dicht kan maken en waarvoor ik de boodschappenlijst uit mijn hoofd ken. Ik vermijd zo een deel van de stress op de avond zelf! Want ik zit toch graag op mijn gemak mee aan tafel. En vergeet niet wij wonen in een loft dat wil zeggen... een open keuken. Ik kan dus niet foefelen met de gerechten. Want je weet hoe dat gaat met recepten die je nog niet onder de knie hebt. Op het laatste moment moet je nog het een en het ander arrangeren dat beter het daglicht niet ziet...
Dus vandaag geef ik jullie twee versies van één en hetzelfde recept... een zomerse salade niçoise!
Qua ingrediënten is er geen verschil. Ik heb ook verse tonijn gebruikt in het casual recept. Je kan natuurlijk gewoon tonijn uit blik nemen voor de dagelijkse versie - iets beter voor de portemonnaie!

Begin met je patatjes te stomen. Ik heb hier lekkere krieltjes genomen. De groene boontjes kun je koken of stomen maar zorg wel dat ze nog knapperig en groen blijven - dus best afkoelen in ijswater.
Ik heb geen anjovisjes gebruikt maar wel gerookte sprotjes. Voor mij zijn dat precies mini maatjes... En aangezien we midden in het maatjes seizoen zitten is dat wel toepasselijk. Omdat gewone eieren wat lomp zijn op mijn "sjiek" bordje heb ik kwarteleitjes gekookt. Oppassen niet te lang in de pot kokend water...! De kerstomaatjes heb ik een extra behandeling gegeven en ze een kwartiertje in een oven van 180°C geroosterd - met olijfolie en Maldonzout.

Zo'n geroosterd tomaatje heeft een héél wat intensere tomatensmaak dan een verse tomaat. Mijn tonijn - een dikke snede van drie centimeter dik - heb ik even kort aangebakken in een gloeiend hete pan en dan in mooie dikke repen gesneden.

Om het geheel op smaak te brengen heb ik een olie van zwarte olijven gemaakt. Daarvoor ontpit je van die Griekse rimpelige zwarte olijven en meng ze met goed wat olijfolie en dan in de blender op hoge toeren laten draaien. Zeef dan de stukjes olijf er uit. Wel goed met de bolle kant van de lepel alles door de zeef duwen zodat de lekkere smaak nog in de olie zit. Niks toevoegen géén zout - olijven zijn zout genoeg en ook géén peper - juist olie en olijven that's it!

En nu gebruik je al je artistieke talenten en maak er een superstrak bordje van. Leg van niks te veel op het bord maar zorg dat elk ingrediënt afzonderlijk kan geproefd worden. Werk af met wat tijm en Maldon zout. Geef de dressing best apart in een klein kruikje en laat iedereen zichzelf bedienen.

En wat de gewone versie betreft... begin met goed wat rucola die je even door de olijfolie haalt en besprenkelt met wat Maldon zout. Leg alles wat je hebt in je bordje, giet er wat dressing over en klaar is kees!

Zie, dat is nu eens een supersimpel voorgerechtje voor een zomers dineetje...





Salade Niçoise


Ingrediënten

• krielpatatjes
• groene boontjes
• kwarteleitjes
• sprotjes
• kleine tomaatjes
• verse tonijn
• zwarte griekse olijven
• olijfolie
• Maldonzout
• tijm

I'm really, really exhausted...!

De laatste veertien dagen waren super druk... géén enkele vrije dag. Het lijkt de Kerstperiode wel!
Mijn programma zat propvol. Ik ben amper in staat om een blogpost schrijven... En het koken schiet er helemaal bij in. Gelukkig krijgt Koen hier en daar wat eten en overleef ik thuis op potjes yoghourt. Maar er hangt beterschap in de lucht. Nog een weekje flink doorwerken en mijn vakantie - thuis - begint. We hebben een goeie vakantiekracht gevonden voor in de winkel die Sofie de volgende drie weken zal bijstaan. Natuurlijk zal ik af en toe eens binnenwippen om te kijken hoe mijn meisjes het stellen... maar ik hoop toch ook een beetje van mijn vrijheid te kunnen profiteren.

Gisterenavond is Marie-Léonie - een van Sofie's beste vriendinnen - getrouwd met Jeroen - de baas van Bruno. En wie mocht het burgerlijke huwelijk voltrekken?  Juist, ja, Koen. Het was dus voor ons bijna een familieaangelegenheid...
Marie-Léonie ontwerpt fantastische mooie kleedjes waarvan ik er al enkele in mijn kast heb hangen. Kleur en stijl zijn voor haar dus super belangrijk. Alle kleedjes - dat van mamma Claire en zusjes Julie en Maxine - én de strikjes van de mannen waren van Marie-Léonies hand. En natuurlijk ook haar eigen mooie trouwkleedje...

En de aankleding van de zaal was ook tot in alle details door haar geregeld. Een perfectionistje onze Léo...!

Oh, ja en de hapjes waren zo lekker. Verzorgd door een nieuw talent. Nicolas. Gewerkt bij dé Gordon Ramsay en in Le Grand Véfour. Als dat geen goeie referenties zijn! Nu heb ik geen enkele foto van die mooie hapjes want ik had géén handtas mee en dus ook géén Iphone. Alle foto's heeft Koen voor mij gemaakt en op een gegeven moment was hij het gewoon beu om foto's te maken. Mannen hé!

Ik had een kaartje gekregen van Nicolas - een héél mooi kaartje - maar aangezien ik mijn handtas niet bij me had, ben ik dat kaartje kwijtgeraakt...

Gnocchi...

Dit weekend heb ik voor de eerste maal gnocchi gemaakt... in de keuken bij Asa. Een kwiek Duits manneke leerde ons de fijne kneepjes.

Het is eigenlijk een super eenvoudig recept. Neem enkele gekookte aardappelen. Ze mogen warm of koud zijn. Liefst in de oven in de schil gegaard omdat ze dan het minste vocht bevatten. Doe ze door een pureepers of draai ze door een passe-vite.

Doe er dan griesmeel en bloem bij. Voel voortdurend aan het deeg want het mag absoluut niet vochtig meer zijn.

Er is dus geen vaste hoeveelheid griesmeel of bloem... je moet het zelf zo'n beetje uitzoeken. Eenmaal het juiste evenwicht bereikt mag je het deeg enkele minuten kneden zoals een brood.

Rol er dan een lange worst. Snij die in kussentjes en rol die kussentjes tot bolletjes. Iets groter dan een soepballeke.

En dan duw je dat bolletje een beetje plat op de tanden van een vork. Keer het met een vlotte beweging om en rol het van de vork. Et voilà... een gnocchi!
Na enkel stuntelige pogingen had ik de trek mee. Heerlijk om zo'n ding zelf te kunnen maken. Dat alleen was al de moeite om al die kilometers te rijden...
Onze kok had alvast een pot kokend water klaar staan om de gnocchi te koken. Voor je ze allemaal begint te draaien moet je de allereerste gnocchi even in het kokend water smijten om te zien of hij het houdt.

Als de gnocchi barst of uiteenvalt is hij te vochtig en moet er nog wat extra griesmeel en/of bloem bij het deeg gekneed worden. De gnocchi zijn klaar als ze komen boven drijven. Afwerken kun je ze met een lekker sausje of gewoon bakken in de pan in wat olijfolie zoals we bij Asa hebben gedaan.

Ik ga sowieso de gnocchi thuis zelf maken en dan zal ik jullie het recept zo exact mogelijk door geven... afgesproken?

Op Schoolreis...!

Ja, zelfs mensen van mijn leeftijd - nog een kleine twee weken en er is weer een jaartje bij - mogen af en toe eens op schoolreis. Betty en Eric - belangrijke leveranciers van onze winkel en ondertussen goeie vrienden - hadden ons uitgenodigd om samen met enkele collega's Asa en Koziol te bezoeken. Voor wie niet weet waarover ik het heb... Asa is mooi strak eigentijds én betaalbaar porselein en Koziol zijn leuke kunststoffen spullen om je huis op te fleuren.
Omdat Koen schijnbaar niet gemist kan worden in het Stadhuis ben ik alleen op "vakantie" vertrokken! Heerlijk! Twee dagen niks anders doen dan leuke spullen bekijken, rondleidingen volgen, eten, drinken en babbelen...

Zondagmorgen heeft Koen me in Antwerpen gedropt aan onze bus. Betty had voor ons allemaal een leuke Goodiebag klaargemaakt met warme koffie, een vers croissantje en leesvoer. Over een attente gastvrouw gesproken!
Na een tweetal uurtjes besloot Eric dat het tijd was om onze benen te strekken. En dat gebeurde in stijl. Geen stop aan een benzinestation aan de autostrade... nee,nee, dat is niks voor Eric!
We genoten van ons koffietje in het Hans Arp museum gelegen in een oud station met zicht op de Rijn. Van een goed begin gesproken!

Het weer zat ons mee.. en 's middags konden we dan ook bij Asa lekker op het terras genieten van onze lunch. Een Duitse televisie kok  - totaal onbekend voor mij... - stond in de keuken met het eten te jongleren. Maar lekker was het wel...

Om mij ventje toch nog iets te gunnen van mijn uitstapje heb ik voor de sukkelaar enkele lekkere Italiaanse koekjes in mijn tas gestopt...

Ik kan Koen altijd blij maken met een snoepje!

Rue de Surène gaat vreemd...!

Gisterenavond - vandaar dat jullie pas vandaag een nieuwe blogpost krijgen - was ik op bezoek bij Katrien. Om Rue de Surène voor te stellen aan haar vriendinnen... Bloggen is een veilige bezigheid thuis achter je computer... een groot verschil dus met life optreden voor veertien madammen! Enige voorbereiding is dan op zijn plaats!

De ontvangst bij Katrien was schitterend. Ze woont heel landelijk in een eigentijds huis omringd door een prachtige tuin. Jammer, zéér jammer dat we alweer Belgisch rotweer hadden... en dus binnen moesten blijven.

Na de hapjes - allemaal zelf gemaakt door onze gastvrouw - én een lekker drankje om in de sfeer te komen, mocht ik van wal steken. Vermoedelijk heb ik weer veel te veel gebabbeld want als ik een keer vertrokken ben ik niet meer te houden... en zéker als het over bloggen, kookboeken en koken gaat.

Ik heb de dames een hele rij blogadresjes gegeven om eens rond te surfen. Kwestie van vertrouwd te worden met de wereld van de Bloggers. Ik heb veel verzuchtingen gehoord over geen tijd hebben... En, ja, 't is waar je bent vlug wat tijd kwijt als je de ene blog na de andere leest. Maar ik vind het zalig. Je kruipt even in het vel van de blogger en vergeet  je eigen beslommeringen. Top ontspanning voor mij!

Onze gastheer Peter - de echtgenoot van Katrien - is een man met groene vingers. De prachtige tuin is zijn werk. Maar 't zijn niet alleen bloemen bij Peter. Hij heeft een prachtige Engelse serre vol lekkere dingen. Verse erwtjes, speciale tomatenrassen, heerlijke aardbeien en malse sla. Een beetje laat op de avond - het was bijna donker - zijn we nog vlug tot aan de serre gelopen. Vandaar de "donkere" foto's...!
Zalig als je zo'n aanbod hebt in je eigen tuin. Dat spaart Katrien alvast een boel boodschappen...
Bij het dessert hebben we de aardbeitjes uit de tuin gekregen en zelf gebakken koekjes naar een recept van Ottolenghi. Een heerlijke "zomer" avond. Bedankt Katrien!

Patatjes à la Wout...

Dat kookboek van Wout Bru - alhoewel je het niet zou denken op het eerste zicht - is best bruikbaar in de dagelijkse keuken. De ingrediëntenlijsten zijn kort en de techniek simpel. Ik had onmiddellijk al zin om sommige dingen uit te proberen. En die pureepatatjes... het water kwam me gewoonweg in de mond bij het zien van de foto...

Eigenlijk is het gewoonweg een soort Pomme Moscovite en in mijn versie een Pomme Ostendaise. Bij Dorothy - vishandel Lanckman in de Voorstraat - heb ik lekkere verse garnaaltjes gehaald. De patatjes had ik nog in huis, de zure room en sjalotjes ook. Enkel verse bieslook heb ik meegebracht want dat heb ik nog niet in mijn kruidenpotten staan. Ik had maar een probleem. Ik was mijn kookboek kwijt. Ik heb het ergens vlug vlug in mijn bibliotheek gestopt - en nee, sorry, ik heb nog altijd géén systeem - en kon het onmogelijk terug vinden. Soit, ik had de ingrediënten en ben dus van start gegaan zonder het recept. Mijn patatjes in de steamer - koken in een kookpot maar in de pel kan ook. Pellen en pletten met de pureestamper. Zure room eronder en véél zout en peper erop. Sjalotjes en bieslook eronder. Proeven en nog wat zure room eronder.

 
Ik vermoed dat Wout Bru er ook boter onder geroerd heeft. Ik heb die stap - bewust, denkend aan mijn bikini - overgeslagen. Op de foto zagen zijn patatjes er nog smeuïger uit dan de mijne en dat kan alleen maar het gevolg zijn van een flinke klont boter...

 
Afwerken doe je met wat vers gepelde garnaaltjes en nog een dotje - met peper en zout gekruide - zure room. 't Was héél lekker en juist wat ik nodig had... véél koolhydraten!




Pomme Ostendaise à la Wout

• enkele pureepatatjes
• garnaaltjes
• zure room
• bieslook
• sjalotjes 
• peper 
• zout
• eventueel boter

Wout is popping up in Kortrijk...!

Ja, de enige échte Wout Bru...! Via Twitter kwam ik deze week te weten dat we een Pop-up Store in de K - ons shoppingcenter in Kortrijk - mochten verwachten. We hebben hier in Kortrijk nu eens een échte grote vis gevangen voor enkele weken. Leuk voor ons!

Als echte Foodie moest ik natuurlijk even poolshoogte gaan nemen. Koen en ik zijn enkele jaren terug eens gaan eten in Wout Bru's restaurant. Het was de zomer van de verhuis naar de nieuwe en rustige locatie tussen de dennenbomen.  Ik herinner me dat het zeer warm was op het terras, dat het eten lekker was én dat Wout een sympathieke gast was die zonder problemen met me op de foto wilde...

In de Pop-up staat ook weer een vriendelijke gast - niet Wout natuurlijk! - die bij alle producten tekst en uitleg geeft. Alhoewel ik niks maar dan ook niks nodig had, heb ik me toch laten verleiden om een fles lekkere olijfolie te kopen én een kookboek.

Alhoewel ik niet graag van die "chef"kookboeken koop - ze zijn meestal boven mijn petje - staan er hier wel toffe dingen in. De onderdelen van de recepten worden goed uitgelegd.

Mét foto's... Ik zal waarschijnlijk nooit ofte nooit een volledig recept produceren maar het recept voor puree met sjalotjes en bieslook ziet er héél lekker uit. Het zal bij mij ook wel niet met caviaar zijn zoals in Wout's boek maar vermoedelijk met verse garnaaltjes...
Elk kookboek is persoonlijk gesigneerd door Wout Bru. Wees alleen niet zo dom als ik en neem de Nederlandse versie mee in plaats van de Franse...
De winkel van Wout kan je ook online bezoeken.

Openingsuren

Woensdag van 12 tot 18 uur
Vrijdag van 12 tot 18 uur
Zaterdag van 10 tot 18 uur.

Er klopt iets niet...!

Gisterenavond heb ik pas de laatste uitzending van de Hobbykok kunnen bekijken. Ik wist natuurlijk al van dinsdagavond dat niet Stephanie maar Bram de winnaar was. Waarvoor Twitter goed is hé... Ik had de bui vorige week al zien hangen omdat Stephanie bij haar bezoek in onze winkel iets over ontgoocheling zei...

 
Gewonnen of niet gewonnen ze is en blijft sowieso een échte goeie amateurkok en daar is heel kijkend Vlaanderen nu wel van overtuigd En natuurlijk moeten we ons neerleggen bij het oordeel van de twee meesters! Maar toch heb ik het gevoel dat er ergens iets niet klopt. Volgens mij wordt er bij VTM een vooraf bepaald draaiboek gevolgd. 't Mocht dit jaar waarschijnlijk géén vrouw en géén West-Vlaming zijn...

Maar bij sommige wedstrijden is de tweede in rij op lange termijn de winnaar - kijk maar naar  Natalia van Idool! Nu heeft Stephanie als tweede ook geen verantwoording af te leggen voor haar daden aan VTM en kan ze haar eigen parcours uitstippelen. En ik ben overtuigd dat we van dat meiske nog het laatste niet gezien hebben. Wacht maar af!
En Stephanie mag deze zomer al een paar weken gaan werken bij Gert. 't Is misschien een troostprijs maar voor elke amateurkok is dat toch heaven om even in een toprestaurant mee te draaien...

Nog een klassieker...

Ten huize Byttebier wordt er graag pasta gegeten. Ik kan Koen het vlugst thuis krijgen met de belofte van een lekker bordje pasta. En dan mag dat héél eenvoudig met wat tomatensaus en parmezaan zijn.

Uiteindelijk zijn de simpelste dingen dikwijls het lekkerst. Mijn receptje van vandaag heb ik van de mamma van Houman. Houman - de knappe Perziër van de Funky Food in Kortrijk voor wie hem nog niet kent...
Pasta kip. Staat al sinds mensenheugenis op de kaart in de Funky Food en zal er ook niet vlug af vliegen want Houman wéét dat het mijn favoriete gerecht is...

Koop kippenlapjes of nog beter van die fijne, dikke en lange reepjes - de juiste naam ontschiet me voor het moment - maar je weet wat ik bedoel. Bestrooi ze met heel veel kippenkruid. Mijn favoriete merk is Ducros. Bak ze krokant in je pan.

Kook ondertussen penne. Vergeet niet het water van je pasta te kruiden met ofwel zout ofwel een bouillon blokje. Leg de gebakken kippenblokjes op een bord naast je vuur.
Bak dan de pignons de pin aan in dezelfde pan met de resten kippenkruid. Ja, en nog even een intermezzo over het vet. Ik heb op aanraden van Kurt - mijn biowinkelman - dit potje Palmvet gekocht.

Superlekker om alles wat kip is in te bakken én naar het schijnt ook nog héél gezond. Echt een ontdekking...!

Dus, waar was ik... nu bak je de courgetten. In een droge, goed hete pan. Zonder iets er aan toe te voegen. Ook géén zout want anders verliezen de courgetten te veel vocht en worden niet bruin. Giet ondertussen je penne af en spaar een kopje van het kookwater. Moest je te weinig saus hebben dan kan je er altijd wat kookvocht van de pasta aan toevoegen.

Nu mag je alles assembleren. Pan op het vuur op gemiddelde temperatuur - alles is al gaar. Doe de penne bij de courgetten en roer voorzichtig om, voeg de kip erbij.

Leg bovenop zoveel spinazie als je kunt en roer er die geleidelijk onder. De spinazie zal langzaam slinken door de warmte. Meng er de in reepjes gesneden zongedroogde tomaatjes door - de droge soort niet die op olie. Doe er nu nog een eetlepel of drie zure room door.

Ik heb mijn room op voorhand gekruid met peper en zout. Proef of het lekker is. Doe er anders nog wat kippenkruid bij. Of zout. Werk af met de denappelpitjes en nog wat extra zure room en wat frisse spinazieblaadjes.

Wil je toch het origineel proeven van mamma Foroudi, reserveer dan even in de Funky Food...






Pasta Kip



Ingrediënten

• kippenlapjes
• kippenkruid
• verse spinazie - babyspinazie
• zongedroogde tomaatjes - de droge soort niet de natte op olie
• courgetten
• penne
• pignons des pins
• zure room
• peper en Maldon zout
• 
  

Dinsdagavond is het zover...!

Ja, dan kennen we eindelijk de winnaar van Hobbykok 2013... Bram of Stefanie. Ik ben grote fan van Stefanie - maar dat weten jullie ondertussen al - en hoop dus dat zij als winnaar uit de bus komt. Niets tegen Bram maar die jongen heeft volgens mij geen echt inzicht in de techniek van het koken. Als hij scoort is dat eerder een kwestie van geluk. Maar misschien denken jullie er anders over?
Sowieso wilde ik Stefanie een cadeautje geven voor haar superprestatie - of ze nu wint of niet doet er niet toe - en dus mailde ik haar deze week of ze even bij ons kon langskomen. Diezelfde middag nog wandelde ze binnen. Op alle mogelijke manieren hebben Sofie en ik geprobeerd haar de uitslag te ontfutselen maar neen, ze liet niets los. Die contracten van VTM zijn ongelofelijk streng!  In feite lijkt het mij dat je in zo'n wedstrijd beter de tweede dan eerste wordt want anders wordt je vrijheid wel serieus aan banden gelegd.

Maar soit...  Omdat ik wist dat Stefanie nog altijd geen pastamachine had - ze was enkele weken geleden komen informeren - was het niet moeilijk om een geschikt cadeautje te vinden.

Als tegenprestatie moest ze natuurlijk even mee op de foto...  Ik loop natuurlijk voor op de feiten maar als zij Hobbykok 2013 wordt, heb ik toch al mooi een foto in mijn bezit!
En ja, ik weet het, ik kijk niet al te vriendelijk maar voor mij is het al een superprestatie dat ik met mijn ogen open op de foto sta!