Vakantie...kilootjes!

Zalig hé, dat zomerweer... Maar 't heeft - voor mij althans - een klein nadeel. Ik blijf maar zin hebben in een glaasje rosé - de vakantiewijn bij uitstek. Nu is af en toe een glaasje drinken niet slecht maar als je dat op dagelijkse basis doet krijg je toch een vakantiekilootje of twee drie erbij... En die moeten er nu meteen af mensen! Koen en ik hebben dus tijdelijk - met pijn in het hart weliswaar - het brood afgezworen. We eten nu van die isomo's - rijstwafels - in plaats van een boterham. En 's avonds alleen vis/vlees en groenten. En voor dessert een yoghurtje van mijn yoghurtmachine.
Saai hé... maar 't werkt. Koen is al vijf kilo vermagerd. Ik sta nooit op de weegschaal - te confronterend - en voel het dus alleen aan mijn kleren. Sla nu niet in paniek er komt écht geen recept met rijstwafels op de blog...

Ik heb voor jullie een leuk recept met abrikozen. 't Is heel lekker en 't is ook gezond. Van het aantal caloriën heb ik geen idee maar ik vermoed dat het wel geen doodzonde is.

 
Koop rijpe abrikozen en niet van die harde pingpongballen. Snij ze in twee en doop ze in de suiker. Leg ze dan in een vuurvast pannetje en giet er wat zoete witte wijn bij - een moelleux is ideaal. Ik had niet in huis maar wel nog wat Vin Santo. Vin Santo is super zoet dus heb ik er maar nog wat gewone witte wijn bijgegoten. Kwestie van een evenwicht te vinden.

 
Snij een vanillestokje in twee en doop het in de wijn. De abrikozen moeten met hun poepje goed in de wijn zitten. Iets minder dan halfweg dus. Zet nu de schaal in een oven van 180°C en laat een kwartier tot twintig minuten staan. Kijk regelmatig of de abrikozen niet verbranden. Zet op tijd de oven lager en doe hem in geval van nood eventjes open - om de temperatuur vlugger te laten zakken. De wijn moet wat inkoken en de abrikozen moeten zacht zijn. Moeilijk is het niet maar je mag je aandacht niet laten verslappen - door een glas rosé bv...

Roer ondertussen wat ricotta los om bij je warme abrikozen te serveren. Ik heb geen suiker in de ricotta gedaan maar een beetje van de ingekookte wijn erover gegoten. Voor de crunch voeg je nog wat geroosterde pignon des pin toe - bij gebrek hieraan heb ik macadamianoten geroosterd. Ja, 't is waar, mijn voorraadkast moet nodig aangevuld worden!




Abrikozen met Ricotta



Ingrediënten

• lekkere rijpe abrikozen
• suiker
• een vanillestokje - of vanille essence
• een of een andere zoete witte wijn, een moelleux
• ricotta
• wat nootjes

A Yellow Mood...

Citroenijs dus...  maar het is het citroenijs met een sterretje! 't Is Limoncello ijs...! Gemaakt in de enige echte frisco machine!

 

En wie krijgt nu dat frisco wonder? Wel, Kaat! Kaat Colle is de gelukkige winnaar! Koen en ik  hebben dat hier op de ouderwetse manier beslist - je weet wel, met briefjes in een pot en er dan eentje uit trekken. En al de andere trouwe volgers - althans vanwie ik een adres doorgekregen heb - krijgen in de loop van de volgende veertien dagen friskostokjes thuis gestuurd... mailen voor de stokjes kan nog altijd op lieve@byttebier.net

Nu het recept... warm de room met de suiker en het snuifje zout op in een pannetje tot al de suiker opgelost is in de room.





Voeg dan de Limoncello, het citroensap en de citroenrasp toe en laat de hele boel afkoelen in ijswater. Kom niet in de verleiding om meer Limoncello toe te voegen want anders gaat je ijs niet bevriezen door het alcohol percentage.

Ik spreek uit ondervinding. Meer citroensap kan echter wel. Giet dan je bereiding in het friscowonder of gewoonweg in de ijsblokjes vorm van je diepvries.

Eenmaal goed bevroren - de ijsblokjes - mix je ze nog eens goed door met je blender of staafmixer. Je krijgt dan een soort softijs van Limoncello. Heerlijk!

En Kaat ja, die kan aan mooie Limoncello frisco's likken...!





Limoncello ijs



Ingrediënten

• 2 x 250 ml volle room
• 100 gram suiker
• een snuif zout
• 125 ml Limoncello
• 1 + 1/2 koffielepel citroenzeste
• 60 ml citroensap of ietsje meer als je het ijs wat citroeneriger wilt. Proef dus...!

Volle maan...!

Gisterenavond hebben we heerlijk gedineerd onder een volle witte maan. Met 180 waren we deze keer om deel te nemen aan het Kortrijkse Diner en Blanc. Het weer zat ongelofelijk mee... het was gewoonweg een zalige zomeravond! Eentje om nog lang te herinneren...

Normaal gesproken ben ik al weken op voorhand bezig met het menu van Le Diner en Blanc maar dit jaar was er gewoonweg tijdsgebrek. Ik weet niet of dat bij jullie ook zo is maar ik heb soms minder tijd in de vakantie dan in het gewone werkjaar. Er zijn van alle leuke dingen te doen en de stad bruist hier van het leven... en ja, dan kom ik dus in tijdnood.

Gelukkig heeft John me gered en mocht ik maandagavond bij hem in de keuken van zijn restaurant mijn bloemkoolsoepje - witte soep dus voor le Diner en Blanc - komen klaarmaken. Fien - de rechterhand van John - had alle groenten al voor mij gekuist. Super zeg... ik moest maar juist alles in de juiste volgorde in de Thermomix gooien. Zo koken is écht een fluitje van een cent!

Dinsdagavond om zeven uur kregen we op de verzamelplaats alvast een lekker aperitiefje van Dolf. Na een goed half uur maakte John eindelijk de locatie bekend... we mochten ons installeren op de binnenkoer van een prachtige gerestaureerde hoeve.

Na wat gesleur en geknutsel stonden de tafels klaar en konden we eraan beginnen. De flessen werden gekraakt en de keukenchefs legden de laatste hand aan de gerechten.

En met wat orgelmuziek op de achtergrond genoten we van de prachtige avond en ons witte gezelschap...




Voor al mijn volgers - ook de bloglovinvolgers - willen jullie een email met je adres sturen naar lieve@byttebier.com? Ik kan dan de winnaar bekend maken  en al de anderen friskostokjes bezorgen...

Yes, we can...!

Yes, we can...make our own yoghurt! Helemaal van scratch... wél met behulp van een splinternieuw yoghurtmachientje. Super simpel maar het geeft enorm veel voldoening. Om heel eerlijk te zijn, je kan het ook perfect doen zonder machine. Kijk op youtube voor de verschillende methodes. Maar zo'n yoghurtmaker is so easy. Geen geklungel met thermometers en zo...

Het leuke is dat je zelf je melk én startyoghurt kan kiezen. Je hebt dus controle over je eindproduct. En dat is in deze tijd van additieven altijd mooi meegenomen. 

Na een paar keer proberen heb ik de goeie formule gevonden. Een liter melk - ik neem graag half afgeroomde biologische melk - een potje startyoghurt met levende fermenten én een half yoghurtpotje régilait korrels. De korrels geven een steviger yoghurt. Het kan zonder maar dan heb je echt lopende yoghurt.

Roer alles door mekaar in een grote kruik en giet in je potjes. Ik krijg er negen potjes uit. Zet in je machientje met de timer op negen uur. Ik doe het meestal juist voor ik ga slapen en dan heb ik de volgende morgen enkel nog de potjes in de ijskast te zetten... Simpel hé? Je kan de melk een smaakje meegeven met de fruitsiropen van Tesseire of er al wat suiker in doen maar ik hou van gewone natuuryoghurt. Achteraf wat vers fruit erbij is veel lekkerder...

Koen - van nature meer een ijseter - eet nu ook een potje of twee per dag. Of hij dat nu doet om mij plezier te doen of om gewoonweg zijn vakantiekilootjes weg te werken weet ik niet... met die mannen uit de politiek weet je dat nooit hé!

Salut Gustave...!

Nog nooit heb ik zo dicht bij de Eiffeltoren - Gustave voor de vrienden - mogen slapen... het was écht uniek. Wij logeren in Parijs altijd in ons hotelletje in de Rue de Surène dat lekker centraal én rustig gelegen is. Maar Koen had voor zijn verjaardag een mooie reischeque gekregen en dus zaten we iets ruimer bij kas... en vandaar onze upgrade. We hadden een hotel - klein maar fijn - met zicht op de Tour Eiffel!

't Was een heerlijk weekend... we zijn zaterdagavond onmiddellijk na de sluiting van de winkel naar Parijs vertrokken. Er was werkelijk geen kat op de baan en twee uur later zaten we dan ook al op een terrasje met een lekker glas wijn en een slaatje. Het bed was zacht, de badkamer reuze groot en het zicht op Gustave fantastisch! Ik moest er wel voor buiten op het balkon gaan staan en ietwat voorover buigen... Maar wie zaagt nu over zo'n klein detail?

Twee dagen zomaar wat flaneren...wat dacht je, natuurlijk niet! Ik had mijn plan d'attaque tot in de puntjes voorbereid. Op zondagmorgen zijn we met de fiets vertrokken naar de markt in de Rue de Grenelle - een van de vele markten in Parijs. Tof marktje waar je echt weer vanalles kan vinden. Ik vraag me soms af waarom ik die buitenlandse markten zo leuk vind... En ik denk dat het vooral de manier is waarop die Fransen hun goederen tentoonstellen. Zij doen dat met zoveel flair en gevoel voor esthetiek dat heb je gewoonweg niet bij ons... hier zit alles altijd in van die lelijke blauwe plastieken bakken van de Flandria.

Groenten kopen kon ik natuurlijk niet want ja... in zo'n hotelfrigootje kan je werkelijk niks bewaren. Ik heb dan maar wat keukenhanddoeken en tafelkleedjes gekocht. Spotgoedkoop en 't was bovendien een plezante marktkramer! En... ik heb ook een houten lepel voor mijn nieuwe verzameling gekocht. Ja, ik koop nu overal een houten lepel en schrijf er de herkomst op. Zo heb ik een nuttig én goedkoop souvernir mee naar huis. Geen slecht gedacht hé?

De Jardin de Luxembourg is niet zo groot als de Tuileries maar zeker zo mooi. En op een warme zondag zit heel Parijs daar op het gras.

's Middags lunch in Les Deux Magots - mooi gedaan hé dat bord met die tomaat mozarella? - en dan de Seine over naar de tentoonstelling in Centre Pompidou van Lichtenstein. Koen is al altijd fan van Roy Lichtenstein en dus konden we deze expositie zeker niet laten liggen.

En dan weer de fiets op terug naar ons hotel. Man, ik wist echt niet dat er zoveel hoogteverschillen in Parijs waren... ik heb nog een beetje mogen duwen! Bekaf was ik...

's Avonds dan maar met de taxi naar de Fumoir om lekker te eten voor geen geld - naar Parijse normen toch - en dan daarna een mooie, lange wandeling langs de Seine naar het hotel.

Volgende dag - maandag - een beetje shoppen in de Marais. Minder Parijse grandeur maar héél veel gezelligheid. Leuke terrasjes en speciale winkeltjes. Een aanrader mensen!

Ons laatste koffietje hebben we in de Jardin des Tuileries gedronken en dan was het terug naar Kortrijk... En, nee, Koen is niet bezig met zijn Iphone! Hij leest de achterflap van mijn nieuw boek.

Voor al mijn blogvolgers... volgende week krijgen jullie frisko nieuws...!

Vongole...!

Pasta met schelpjes...mmm! Lekker, vlug klaar en toch wat specialer dan een gewone spagetti...

Je kunt een witte pasta vongole maken  - gewoon zoals je mossels klaarmaakt met wat witte wijn - of rode met tomaatjes. Omdat Koen really into tomatoes is, heb ik de rode versie klaar gemaakt. Je start met een lekkere tomatensaus. Olie in je sauteuse, sjalotjes of ajuin aanstoven eventueel een beetje look erbij en dan één of twee blikken gepelde tomaten erbij. Duw de tomaten in stukken met je houten lepel en laat de saus sudderen op een laag vuurtje. Hoe langer je de saus laat pruttelen hoe intenser en beter van smaak ze wordt - dat heb ik vorige week nogmaals ondervonden bij Michele in Italië.

 
Vergeet niet te kruiden! Zout, een beetje peper en wat suiker. Voor een keer raad ik jullie aan om niet te zot te gaan met het zout... de schelpjes geven ook nog wat zout - zeewater - vrij als ze open komen. Proef dus en pas het zoutgehalte achteraf aan.
Zet ondertussen je spagetti op. Martelli bij mij. Als de kooktijd van de pasta halverwege is voeg je al je vongole toe aan de saus. Zet het vuur nu hoog en schud regelmatig met de sauteuse zodat de warmte goed verdeeld wordt. Als al de vongole open zijn is het gerecht klaar. Proef nog eens van de saus en kruid eventueel bij. Voeg de afgegoten pasta bij de saus en de vongole en strooi er goed wat platte peterselie over. Neem de rosé uit de frigo roep je kindjes en je ventje aan tafel en dig in!

Bij pasta met vis mag je geen parmezaan meer gebruiken... dat is een no no combinatie. Ik weet het, maar ik doe het toch...'t is mijn bord en ik ben daar baas over!





Rode pasta Vongole



Ingrediënten

• een goed merk droge pasta - bv Martelli
• vongole - momenteel in alle viswinkels te krijgen en soms ook bij Delhaize
• een of twee blikken gepelde tomaten
• ajuin of sjalot
• een teentje look - optioneel
• platte peterselie

Watermelon...!

Ondertussen zijn we via een nachtje Dijon - we moesten daar toch even stoppen voor wat mosterd...

en een stop in Reims - om een glaasje van het edele vocht te drinken - terug thuis in Kortrijk beland.

Onze wasmachine draait momenteel overuren en wij trachten weer een beetje te wennen aan het werkritme... Gelukkig houden we nog even het vakantieritme aan en sluiten de winkel elke middag twee uur. Ik heb dan rustig de tijd om een lekker slaatje te maken en nog even van de zon te genieten. Koen heeft ook nog niet teveel vergaderingen en afspraken en dus is het nog best gezellig.

Echt koken is er nog niet van gekomen en dus geef ik jullie een recept dat er geen is. 't Is meer een truc. Neem een watermeloen en injecteer die op verschillende plaatsen met Vodka. Niet té veel natuurlijk en als er kindjes bij zijn beperk je dan tot een kant van de meloen. Versnij dan je watermeloen in maantjes en steek er frisco stokjes in.

Voilà dat is dan een coctail op een stokje... Simpel hé!
Eigenlijk post ik dit receptje gewoonweg om jullie er aan te herinneren dat jullie tot 10 augustus de tijd hebben om mijn blog te volgen en mee te dingen naar de super frisco machine... Ondertussen een dikke merci aan al mijn nieuwe volgers!

Pastamaking in Tuscany...

Mag ik jullie voorstellen... Michele. Mijn hoogst persoonlijke Chef - voor halve dag toch. Jong, bereisd - enkele maanden China, een jaar Australië... - en opgeleid in een Italiaanse Culinary School in Firenze.

Ik heb dan ook veel meer geleerd dan de recepten van enkele Italiaanse gerechten. Michele heeft me legendes en historische faits divers over de stad verteld. Ook de Italiaanse culinaire tradities en het verschil tussen Frans en Italiaans geschoolde Chefs hebben we uitgebreid besproken. En al babbelend en kokend heb ik enkele van zijn keukentechnieken kunnen oppikken.
Volgens Michele eet je in Italië het allerbeste bij je Nonna - je grootmoeder en niet in restaurants in tegenstelling tot in veel andere landen - hij bedoelt volgens mij dan vooral Frankrijk.
Australiërs assembleren en koken niet. Koken is beginnen van scratch met de producten van het land en de streek en die langzaam en zorgzaam - nadruk op langzaam - klaarmaken. De meeste mensen koken veel te haastig volgens Michele. Ze nemen geen tijd om de smaak in een gerecht te laten evolueren... ik heb gezien wat hij bedoelde wanneer we samen de uienconfituur maakten.

Hoewel we de snelle versie gemaakt hebben - die je minder lang kunt bewaren - hebben de uien bijna de hele voormiddag opgestaan. Hij heeft iedere keer als ze dreigden droog te koken er wat water bijgedaan. Water bijvoegen om de tijd te rekken, dat heb ik gisteren écht bijgeleerd. Iets wat je nooit in een geen enkel receptenboek kunt lezen... maar wel super efficiënt om meer smaak in je gerecht te krijgen.
Het recept van de uienconfituur krijgen jullie later... ik heb een volledige Pecorini kaas gekocht om mee naar Kortrijk te nemen en zal dus thuis de uienconfituur opnieuw klaar maken.

Nu laat ik jullie genieten van het pasta maken met Michele...

We hebben 1kg bloem en 10 eieren gebruikt. Basisrecept voor verse pasta 100 gram bloem op één ei. En een pinch of salt niet voor de smaak maar voornamelijk voor de elasticiteit... dixit Michele

 Véél eierschelpen dus...

Dan gezellig samen kneden... ongeveer een twintigtal minuten. Dan een half uur in de frigo. Vergeet zeker niet er folie rond te draaien want de pasta mag niet in contact komen met de lucht...

Dan opnieuw even kneden en plat drukken om door de machine te gaan. De pasta wordt inderdaad veel fluweliger van textuur door zijn verblijf in de ijskast.

Dan enkele keren door de machine draaien om de lap dunner te maken. Michele zweert bij stand 3,5....

Hij maakt voor een deel grote lappen die hij dan later op het moment van het koken versnijdt. De truc is veel bloem tussen de verschilllende lagen zodat ze zeker niet aan mekaar plakken.

En de rest wordt linguini. Om voldoende te bloemen legt hij een hoopje bloem voor de machine en dopt de hele tijd de sliert pasta in de bloem. Dan afsnijden en en op het vel bakpapier leggen. Niks drogen op een droogrekje... dat doen ze hier niet!

Thuis eten de meeste Italianen gedroogde pasta - gemaakt zonder eieren - enkel met zon- en feestdagen wordt er verse pasta gemaakt in het gemiddelde Italiaanse gezin. Maar pasta eten doen ze wel elke dag. Normaal is de portie 100 gram per persoon maar Michele beweert er altijd 250 gram te eten. Ja, wat wil je, die jongen is pas 30 en dus nog in de groei...

Natuurlijk hebben we meer dan uienconfituur en verse pasta gemaakt... ik geef jullie de recepten allemaal door maar ik wil het thuis eerst opnieuw proberen.

• Kippenlevermousse voor op de crostini
• Pollo alla cacciatoria - kip op de wijze van de jager 
• Tarta della Nonna

Ondanks zijn Ipad en Iphone - Michele is een jongen van onze tijd - haalde Michele voor hij begon te koken zijn schriftje uit zijn tas.

 
Het was voornamelijk in zijn mamma's handschrift en hier en daar heeft hij er filosofische quotes tussen geschreven... I love that guy!