Never call the pizzaboy again...!

Na deze én de volgende blogpost gaan jullie nooit ofte nooit meer de pizzaboy bellen. Als je het recept onder de knie hebt - en het is werkelijk super easy - besef je dat je al jaren te veel geld hebt uitgegeven aan pizza. Niks is simpeler om te maken dan pizzadeeg.

 
Start er mee om de basisingrediënten in massa aan te kopen... dan kan je wanneer je maar wil een pizzadeegje in mekaar te draaien. Koop bloem om pasta te maken. Die van de foto is het merk van de Bioplanet maar in de Delhaize heb je er ook - DeCecco semola di grano duro - het is een blauw en geel pakje. Het staat bij de zelfrijzende en de pannekoekenbloem. Die staat nu standaard in mijn voorraadkast. Dan gist. Droge gist. Ook Delhaize zelfde rek. Dan heb je nog juist een koffielepel suiker en een koffielepel zout en wat water nodig. That's it!

Begin met je gist te activeren. Giet het lauwwarm - belangrijk dat het lauw is! - in een maatbeker en doe er je suiker - voedsel voor het gist - en de gist bij. Roer door mekaar en laat vijf minuten staan. Na vijf minuten zie je schuim verschijnen. Dat moet. Dat is actief gist.
Giet nu je bloem met de koffielepel zout in de pot van je mixer. Zet de deeghaak op je mixer.
Volg nu even mijn filmpje.

Voilà... da's vlug hé! Het enige dat je nu nog moet doen is je deeg er even uitnemen en doorkneden met wat bloem en er een mooie ronde broodvorm aangeven.

Doe wat olijfolie aan je handen dan plakt het deeg niet. Veeg je pot van je mixer goed in met olijfolie en leg je bolleke deeg er in.

Plastic erover en het mag een uurtje op kamertemperatuur rusten en verdubbelen in volume.

Tot zover deze blogpost. Vervolg krijgen jullie in het lange weekend. Haal alvast de volgende ingrediënten in huis.

De groentenpasta van Elvea, een zakje of twee geraspte mozarella en gemalen parmezaan. Ik veronderstel dat je wel tijm of provencaalse kruiden in huis hebt en anders breng daar ook nog maar een potje van mee.
Je kan je deeg al maken want het bewaart zeker vier tot vijf dagen afgedekt met folie in de frigo.
See you soon!



Pizzadeeg



Ingrediënten

• 330 g pastabloem - dat is bloem met veel gluten nodig om soepel deeg te krijgen
• 8 gram droge gist
• 1 koffielepel suiker - gebruik echte maatlepeltjes en geen gewone koffielepel
• 1 koffielepel zout
• 250 ml water
• wat olijfolie om de pot in te smeren

De appeltjes van Maigret...!

Op een mooie herfstdag stond er bij ons op terras een reuze grote zak vol dikke appelen. Een kadootje van Maigret. Heerlijk zo van die echte appelboom appelen. Vind je niet meer in de winkels.

En wat doe je dan met zoveel kilo appelen? Appelmoes maken natuurlijk! Wij eten hier gelukkig allemaal graag appelmoes. Bij een gebakken kippetje, bij de yoghurt én in de havermout. Appelmoes is een van de weinige dingen die ik altijd in de microgolf klaarmaak. Ik kan dat precies niet meer op het vuur. Tijdens een van mijn slapeloze nachten - met een snurkende Koen naast mij in bed - ben ik een tof receptje tegengekomen. Simpel maar toch iets lekkerder dan mijn gewone appelmoes. Schil je appels en snij ze in partjes, doe ze in je microgolfkommetje en voeg er wat bruine - géén witte - suiker bij. Strooi er wat kaneel over en giet er een scheutje water bij.

Dan de microgolf in op volle kracht. Stop na een minuut of acht en roer de boel om. Zet nog enkele minuten terug tot de appels allemaal mooi gaar zijn en helemaal uit mekaar vallen.

Doe ze dan in een zeef en vang het sap op. Duw desnoods met je pollepel wat op de appelmoes. Zet het sap terug in de microgolf zonder deksel en laat enkele minuten opkoken. Het moet ongeveer tot de helft inkoken. Je hebt dan een lekker siroopje dat je over je appelmoes giet.

Niks speciaals maar wel lekker. Het zijn soms die kleine details die iets doodgewoon zoveel lekkerder kunnen maken. Ik heb het alvast gepromoveerd tot mijn vast appelmoesrecept.




Compôtes de pommes



Ingrediënten

• ongeveer 800 gram appelen
• 3 tafellepels bruine suiker
• kaneel voor de liefhebbers
• 1 tafellepel water

I was in Paris yesterday...!

Echt waar - geloof het of niet - gisteren flaneerde ik nog samen met Françoise door het nazomerse Parijs.

Françoise en ik hebben vele jaren samen gewerkt. Folders gemaakt, beurzen bezocht, stands op Classic gebouwd, voordrachten gegeven over tafeletiquette... én ook veel lief en leed gedeeld. Om nog eens lekker bij te praten leek ons een trip naar Parijs het ideaal. We hadden een strak plan. Als je maar één dag hebt moet er enig time management aan te pas komen.

Lunchen bij Costes op Matignon. Lekker én de obers zijn really cute. Dan op naar de Marais. Rue des Rosiers. Even shoppen bij Cos.

En natuurlijk eventje langs mijn favoriete conceptstore Merci. Ze hebben daar juist zoals bij ons in Kortrijk parapluutjes hangen. Wie heeft dat van wie afgekeken? Merci zou Merci niet zijn als ze er nog een extraatje bovenop zouden doen. Er stond daar dan ook een hotdagkraam midden in de winkel.

Kijk daar kan een mens nu eens echt ideën opdoen! Iets drinken was jammer genoeg niet mogelijk want alles zat tjokvol... en dat op een gewone maandag! Dan maar hup de metro op naar Sèvres-Babylone. Omdat bij Hermès in Le Plongeoir alles zo verschrikkelijk duur was hebben we ons maar beperkt tot het nuttigen van een taartje. Dat paste nog juist in ons budget en we konden ondertussen op ons dooie gemak alle klanten bestuderen...  jammer genoeg kan ik jullie geen foto tonen want er mag daar absoluut niet gefotografeerd worden.

Maar ik heb wel mooie foto's van La Grande Epicerie. Het is daar op het moment wel een echte bouwwerf.

Sommige stukken zijn al gedeeltelijk klaar...het rek voor de waterflessen vind ik alleszins al prachtig... ik vermoed dat alles wel klaar zal zijn tegen de Xmas shopping! Na nog een lekker glaasje rosé - het was tenslotte zomerweer - op het terras van Les Deux Magots zijn we weer met de TGV terug naar Kortrijk gereden. Al babbelend...!

Herfsthapje...!

Hoe lekker een tomatencrostini ook is het blijft toch eerder een zomers hapje. Voor de herfst moeten we wat anders uit de kast halen. Niet dat er geen lekkere producten zijn, maar je moet even buiten je comfortcirkel gaan.

 
Even diep nadenken dus... Een combinatie van zoet en zout en umami - hartig dus - is ideaal. Vijgen zijn lekker en worden nog lekkerder als je ze even bakt in de pan. Neem je antikleefpan uit de kast. Smelt er wat boter in. Ik gebruik de laatste tijd altijd Ghee.

Je weet wel die geklaarde Indische boter. Ghee kan hele hoge temperaturen aan en dus zeer veilig om in te bakken. Ghee staat gewoon in het rek in de Delhaize. Snij je vijgen in dikke schijfjes en leg ze in de bruisende boter. Draai ze om na een klein minuutje en voeg er dan een flinke scheut Porto aan toe. Laat wat inkoken. Voeg er dan nog wat bruine suiker aan toe. Nog een minuutje op middelmatig vuur en je vijgen zijn klaar.

 
In plaats van een crostini heb ik een Jules Destroopertje genomen. Krokant en lekker zoet. Leg daar wat verse - buffel - mozzarella op. Zorg dat je mozzarella goed droog is anders is je koekje in een twee drie doorweekt.

Leg er dan wat lekkere gedroogde hesp op en een klein beetje van je gebakken vijgen. Nog even met de pepermolen erover et voilà... een herfst hapje!

Assembleer je hapje juist voor je het opdient zodat alles lekker krokant blijft. Ik denk dat Chavroux even lekker is als de mozzarella alleen wat scherper van smaak. Mijn braaf proefkonijn - Koen - heeft alles weer intevreden opgesmikkelt.





Crostini met amandelkoekjes, mozzarella, hesp en vijgen


Ingrediënten

• Jules Destrooper amandelkoekjes
• Buffelmozzarella
• Gedroogde hesp
• Porto
• Bruine suiker
• Ghee om in te bakken of gewoon boter of olie
• Peper

Eindelijk... !

Ik heb goed nieuws... ja, ik heb nu eindelijk na zéér lang zoeken de ideale recepten App gevonden. Paprika!

Dat is nu eens een App naar mijn hart! Gebruiksvriendelijk tot en met. Je kan de recepten die je her en der op internet vindt in een klik opslaan. Er komt een foto bij, links staan de ingrediënten vermeld en onder de foto krijg je de bereidingswijze.

De categoriën kan je zonder probleem zelf aanmaken. Soms lukt het niet met "bewaar recept" maar dan kan je heel gemakkelijk zelf alles stuk voor stuk kopiëren. En geloof me vrij ik ben echt geen held in die dingen en toch ik was er in een twee drie mee weg... zonder aan iemand - Koen dus - enige hulp te moeten vragen!

Er zijn nog wat extra features zoals bv. boodschappenlijstjes en je kan ook nog bijhouden wat je wanneer gegeten hebt... Hoeveel de App koste weet ik niet meer maar sowieso is hij zijn geld waard.
Niet dat ik nu niet meer in mijn geliefde Moleskine schriftjes schrijf... ik hou er van om een recept over te schrijven in mijn Moleskines.

Alle recepten die ik probeer voor mijn blog staan uitgeschreven in mijn verzameling schriftjes. Er kan nu eenmaal niks op tegen die goeie ouwe pen en papier...

Peerkens van ons Bomma...!

Vandaag krijgen jullie een receptje van mijn mamma - ons Bomma. Het is al van haar grootmoeder dus het betreft hier een écht familierecept. Wij eten die peerkens allemaal zot graag... vooral bij de frikadellekens! Maar ze zijn ook lekker bij wat yoghurt - als ontbijt bv. - of gewoonweg als dessertje met wat zure room. De peren heb ik gekregen van Caroline - mijn allerliefste pedicure, die zorgt voor mijn zijdezachte voetjes. De perenbomen van Caroline hebben dit jaar genoten van onze warme zomer en gezorgd voor een ongelofelijke hoeveelheid peren...

Dus buiten het nemen van de foto's en het opeten van de peren is er dan ook maar niets in deze blogpost mijn verdienste. Moest ik een voorwoord moeten schrijven voor  mijn blog dan zou ik hier Caroline en Bomma uitgebreid in bedanken.

Toch wil ik jullie even meegeven dat Bomma gezweet heeft op dit recept. Normaal schilt ze haar peertjes op de gazet van gisteren met de radio naast haar en dan pakt ze haar oranje Le Creusetje van de kast en begint op haar gemak aan de peerkens. Niet deze keer... nee, ze moest alles - wat ze normaal op het gevoel doet - stap voor stap op schrijven. Ze kreeg onmiddellijk meer respect voor mijn werk als blogger... Voilà, nu horen jullie het eens van iemand anders. Foodbloggen... da's niet altijd zo simpel!
Voor het gemak - het mijne vooral - geef ik jullie de - bijna - integrale tekst van ons Bomma.

"Schil de peertjes en haal het klokhuis eruit. Doe ze in koud water met flink wat azijn van de Blauwe Hand (tegen het verkleuren) Neem een ruime kookpot, doe er water, azijn en bruine suiker in (verhouding zuur/zoet naar eigen smaak) Proeven tot je het lekker vindt. Spoel de peertjes en doe ze in het kokend zuur-zoete water en bestuif dan met kaneel! De peertjes worden lichtjes doorzichtig. Haal ze er dan met een schuimspaan voorzichtig uit. Pas op, ze zijn niet allemaal tesamen gaar! Dan de vloeistof lichtjes binden met aardappelbloem. De peertjes overgieten tot ze onder staan."

 
Moesten jullie nog vragen hebben bij dit recept mail dan zeker eens naar ons Bomma - paula.delbroek@gmail.com -  en ze zal dan al jullie vragen wel beantwoorden... want schrijven doet ze graag!




Peertjes van ons Bomma


Ingrediënten

• peren
• azijn - Bomma zweert bij de Blauwe Hand
• kaneel
• bruine suiker
• aardappelbloem

Achter de schermen...

Enkele weken geleden kreeg ik van Alison - de external communication coordinator van Delhaize -  een uitnodiging om eens te komen kijken hoe ze hun Delhaize magazine maken.

 
Ik was natuurlijk super blij... Na een beetje onderhandelen met Koen en Sofie kreeg ik de toestemming om op een donderdag naar Overijse te rijden. Gelukkig bestaat er een gps want anders was ik er nooit geraakt...

Samen met twee andere bloggers mochten we in de studio rondneuzen én foto's maken. Het magazine in voorbereiding was het eindejaars nummer. Super belangrijk én super geheim... We hebben daar dus allemaal een papier moeten tekenen om te vermijden dat we belangrijke informatie te vroeg zouden prijs geven. Ik waarschuw jullie dus nu al... ik geef - zelfs onder zware druk - niks maar dan ook niks prijs uit dat nummer!

De studio Wauters in Overijse bestaat uit twee delen. In het ene deel worden de foto's gemaakt en bewerkt en in het andere deel heb je de Delhaize keuken.

Dat is de keuken die je ook in de filmjes ziet wanneer je het magazine op je Ipad download. De chef van dienst was Tim - leuke, vlotte jongen die ook voor Libelle werkt.

Tim maakt alle recepten klaar op dezelfde manier zoals wij het thuis zouden doen. Er is geen gefoefel en er zijn ook geen shortcuts. De recepten worden voorbereid door een team bij Delhaize dat rekening houdt met de voedingswaarde en de beschikbaarheid van de producten op het moment dat het blad in de winkel ligt. Dat wil dus zeggen dat die mensen in januari - wanneer het zomernummer wordt ingeblikt - met aardbeien en perzikken in de weer zijn...

Leuk is ook het assortiment borden, kopjes, tafelkleedjes en bestekken dat ze hebben staan om de foto's te maken.

 
Ik voelde me direct thuis met al dat porselein! Ook de verschillende achtergronden waren interessant... ik herkende onmiddellijk de groene afgebladderde planken uit een van de zomernummers.

Voor de uiteindelijk foto klaar is wordt er heel wat verandert en aangepast.

 

Iedereen doet zijn zegje  en de kok mag de saus er pas op het laast overgieten - doe ik nu thuis ook!

 
Om eerlijk te zijn dacht ik dat er veel meer gefotoshopt werd maar dat blijkt dus helemaal niet het geval te zijn. 't Was een leuke én leerzame dag. Bedankt Alison!
En ik hoop dat jullie nu allemaal uitkijken naar het eindejaarsnummer want geloof me het wordt FANTASTISCH...!

Supersnelle groene soep...!

In het weekend heb ik - meestal toch - wat meer tijd én zin om te koken. De kunst is dan om wat op voorhand te maken. Wel echt niet mijn sterkste kant... Gewoonlijk bedenk ik pas onderweg naar huis wat ik ga klaarmaken. Mijn ijskast en vriezer zitten meestal propvol met - voor mij althans - lekkere dingen. Het koken is dus bijeenzoeken waar we die avond zin in hebben en klaarmaken à la minute. Het plannen van een weekmenu is in ons huishouden totaal onmogelijk. Koen weet bijna nooit wanneer hij thuis zal komen en/of hij wel of niet zal gegeten hebben. You see the problem? Gelukkig heb ik een héle goeie beenhouwer - onze Marc Mylle - die ongelofelijk lekkere tartare heeft.

En superlekkere rode bietjes. Elke week staat dat eens op ons menu. Marc vraagt me soms of ik die tartare niet beu kom. Nee, nee, Marc ik kom die lekkere tartare niet beu. Erger nog I'm addicted !

Maar af en toe heb ik goeie voornemens en wil ik ook eens zoals de echte goede huisvrouwen een mooi voorraadje soep in mijn diepvries steken. Soep maken doe ik graag. Je kan er vanalles in kwijt - ideaal om je groentenschuif op te kuisen - en het resultaat is lekker én gezond. De groene soep van vandaag is zo'n opruimsoep. Begin met je pijpajuintjes in ringetjes te snijden en stoof ze aan in wat olie. Voeg dan je courgette en broccoli toe en laat even kort mee stoven. Kruid met wat zout.

Voeg dan lekker bouillon toe en goed wat diepvrieserwten - moéten altijd in je diepvries zitten! Laat een twintigtal minuten pruttelen tot alles goed gaar is.

Zet het vuur af en voeg de blaadjes spinazie toe. Zet er nu onmiddellijk je staafmixer in of draai de soep in twee keer door je blender. Proef of ze lekker is. Voeg anders nog wat zout toe. Is je soep te dik dan kan je ze nog wat aflengen met wat extra bouillon. Maar ik eet graag dikke soep waar je de groenten goed in proeft...

Giet de soep als ze afgekoeld is in voorraaddoosjes en steek ze in je diepvries. En gooi er nog wat extra diepvrieserwten in als je ze later opwarmt... ze ziet er dan versgemaakt uit.

En nu maar hopen dat ik die potjes soep ooit ga ontdooien...!





Groene soep voor de diepvries



Ingrediënten

• wat broccoli
• een verdwaalde courgette
• pijpajuintjes of een echte ajuin
• een handjevol spinazieblaadjes
• diepvrieserwtjes
• olie voor hoge temperatuur
• Maldonzout
• bouillon ik begin altijd met 600 ml en zie dan of er meer in moet

Zondagmarkt...!

John stond nog maar juist met zijn twee voeten weer op de grond - hij was nog maar enkele uren geland na een deugdoende vakantie in Kroatië - én toch kreeg ik hem zover om mee naar de markt in Rijsel te gaan. Na die vakantie was zijn ijskast toch leeg en moest dus nodig worden gevuld. Niks beter in dit geval dan de markt ... en daarbij het was écht lang geleden! Het begin van de herfst met al die paddestoelen en noten... ik wil dat niet missen. Bij mij was Koen toch niet thuis.
 

Hij moest natuurlijk samen met Vincent - onze burgemeester - meedoen aan de befaamde bruggenloop in Kortrijk.

Tijd zat dus...! Ook ons Noortje was van de partij.

Moesten jullie je afvragen op hoeveel manieren je elegant en origineel een boodschappenmand kunt dragen... doe dan misschien wat inspiratie op bij Noor!

De paddestoelen en dan vooral de cèpes waren weer schitterend.

 

Ik heb die ene hele grote op de weegschaal gekocht. Zeven euro veertig heeft hij gekost. Maar ik kan er wel de hele familie mee eten geven...

Bij de pompoenen heb ik eindelijk een soort gevonden waar ik al lang naar op zoek ben. De spagetti pompoen. Op alle Amerikaanse blogs kom ik dat ding tegen maar nog nooit ofte nooit heb ik dat bij ons kunnen kopen.

Voilà en die dikke op de weegschaal dat is nu de mijne! Volgende week gaat hij onder het mes. Ik laat jullie dan meegenieten...

Verse hazelnoten... nog nooit gekocht of geproefd maar het ziet er zelf als tafelversiering schitterend uit. Nog juist een eekhoorntje te kort!

Om ons uitstapje af te maken hebben we nog een koffietje gedronken op terras -  en we moesten buiten zitten van John alhoewel Noor en ik door en door verkleumd waren.  Mannen hé!