Corned beef revisted...!

Iedereen kent Corned Beef. Dat is pure vintage. Iets dat in de voorraadkast van onze moeders stond.
In geval van nood werd dat in de pan gesmeten met een gekookt patatje van gisteren en nog een blik boontjes in tomatensaus en moeder had iets warms gemaakt om op tafel te zetten...
Nu zijn die dingen weer hip. Corned Beef is een must in de voorraadkast van de hedendaagse Foodie. Very versatile, lekker en old school!

De mannen achter Corned Beef hebben dat natuurlijk ook in het snotje en hebben er een nieuw product bij gelanceerd... Corned Chicken! Het komt in twee variëiteiten. Natuur en met tomatensaus.
In kleine eenpersoonsblikjes. Héél gemakkelijk.
Als blogger heb ik een pakketje gekregen om er eens creatief tegen aan te gaan. Nu moet ik eerlijk  toegeven dat na maanden zwoegen aan mijn kookboek - ja, ja het ligt binnenkort in de boekenwinkels... - mijn creatieve geest redelijk verzwakt is. Het enige waar ik vanmorgen op kon komen was een wrap. Een wrap dat is eigenlijk een soort vergaarbak voor ijskast overschotjes. Een beetje van dit een beetje van dat wat saus erbij en voilà daar is de wrap!

Ik heb mijn tortilla besmeert met de good old Philadelphia met kruiden en dan er wat slablaadjes erover gevleid. Het blikje Cornded Chicken in tomatensaus opengetrokken en mooi over de sla verdeeld. Nog enkele kerstomaatjes gehalveerd en de boel dichtgeplooid. En de Corned Chicken Wrap was born...!

Als ik het oordeel van de kat van de buren mag geloven moet het superlekker zijn want ze heeft de hele tijd rond mijn benen staan draaien en miauwen terwijl ik de foto's nam.





Ingrediënten




Corned Chicken Wrap

• een blikje corned chicken in tomatensaus
• wat slablaadjes
• een beetje Philadelphia met kruiden
• kerstomaatjes
• een tortilla
• wat Maldon zout

Diner en blanc... vierde editie!

Vorige dinsdag was het reeds de vierde keer Le Diner en Blanc in Kortrijk. Ik was het helemaal uit het oog verloren met alle drukte van de vakantie.

Gelukkig bezit je na drie keer al wat routine en hadden John en ik het menu op een, twee drie in mekaar gestoken. We gingen voluit voor de formule KISS - Keep it Stupid Simple. John zou een gaspacho maken als voorgerecht en ik de klassieke aperitiefhapjes van huize Byttebier : hummus en caviar d'aubergine als dip met groenten en crostini.

 
Als hoofdgerecht een salade composé integraal samengesteld uit de mis-en-place van Johns restaurant keuken. Verse rucola salade, knapperige boontjes, kerstomaatjes, gekookte krielpatatjes, enkele hard gekookte eitjes, garnaaltjes, gravad lax en in kruiden gemarineerde zalm. De vinaigretten heb ik bij mij thuis gemaakt en that was it... Arne en Philippe zorgden voor het dessert dus daar hadden we geen omzien naar.

Het weer, dat was een ander paar mouwen... Goed weer locaties zijn er bij de vleet maar binnen locaties voor 190 personen is niet evident. Gelukkig had Koen nog een stadsgebouw achter de hand... een ontwijde kerk vlak naast Cowboy Henk.

Raar hoor zo'n kerk zonder kerkstoelen en altaar...!
Gelukkig was er een goeie belichtingsexperte - Gwenda - aanwezig die er onmiddelijk de sfeer in bracht door het ene licht te doven en het andere aan te steken.

Voor de rest zorgden de creatieve aanwezigen voor de nodige sfeer...

En volgend jaar vieren we al ons eerste lustrum!

Zomerse picnic...

Enkele weken geleden kreeg ik een héle grote picnicmand van de Weight Watchers geleverd in de winkel... bomvol lekkere dingen! Omdat ik wel hou van een broodje uit de hand op een leuke plaats was ik erg tevreden.

Maar er rees onmiddellijk een probleem op. Koen en ik moesten de volgende morgen vertrekken op studiereis met Leiedal naar Marseille. Vervelend, héél vervelend...

Maar voor alles is er natuurlijk een oplossing te vinden en ons Sofie - ze was stikjaloers op die prachtige mand - wierp zich onmiddellijk op als kandidaat om de mand uit te testen. Met spijt in het hart heb ik haar de mand meegegeven maar ik heb er wel eerst de minder bederfbare spullen uitgevist. Koen heeft dus nog kunnen genieten van enkele lekkere yoghurtjes... en een appel of twee.

Nu was de bedoeling van Weight Watchers om alle sandwiches volgens hun recept klaar te maken en dan deze te laten proeven aan een publiek dat niet op de hoogte was dat het om dieetproducten ging. Weight Watchers had deze test zelf ook uitgevoerd en gemerkt dat als de mensen niet wisten dat het om dieetproducten ging de sandwiches een hogere score gaven.

Ik kan daar echt helemaal inkomen want ik laat me ook altijd leiden door uitzicht en verpakking. Maar als echte foodie lees ik ook wel altijd de samenstelling van het product en als ik dan iets tegenkom dat me niet zint, komt dat niet bij mij in de kar! 

Sofie is zelf hélemaal niet into dieetfood en was dus eigenlijk wel het ideale proefkonijn. Ze heeft de sandwiches perfect volgens recept klaar gemaakt en zélf met veel smaak opgegeten...


Dus besluit van de test : de spullen van Weight Watchers zijn veel lekkerder dan zij eruit zien. Mijn goeie raad aan Weight Watchers : herbekijk jullie packaging! Wat minder plastiekerig en wat meer old school look. De boel zou gelijk veel hipper en lekkerder ogen. 

Last days in Paris...

Jammer dat een week zo omvliegt... ik had best nog wel wat langer willen blijven want we hebben natuurlijk niet alles kunnen doen wat we gepland hadden! Maar ja, de plicht roept en Parijs is niet ver we kunnen misschien met Pasen teruggaan, wat denk je Koen?

Donderdagmorgen was er weer markt op de Boulevard Richard-Lenoir. Wij daar vlug even naar toe voor onze baguette en wat kaas.

En dan wilden we gewoonweg wat slenteren door Parijs met als einddoel de Jardin Royale. Aangezien het weer tamelijk onverspelbaar was en we géén paraplu mee hadden genomen - hoe dom kun je zijn... - moesten we met de regelmaat van een klok koffiepauzes inlasssen.

Koen - dé multimediaman - schrijft nog altijd graag ouderwets kaartjes naar Jan en alleman. Ik word zelfs niet gevraagd om mijn handtekening te zetten, hij kan die feilloos nadoen. Ik vraag hem juist even op te noemen aan wie hij allemaal een kaartje geschreven heeft, kwestie dat ik niet uit de lucht val als de mensen me bedanken...

Ik weet niet of jullie al ooit binnen geweest zijn in de BHV - gelegen ter hoogte van het stadhuis?
Waarom weet ik niet maar ik had altijd het idee dat het een ouderwets, niet trendy warenhuis was en had er dus nog nooit een stap binnengezet. Fout... fout, fout!

Dat is werkelijk het mooiste warenhuis van héél Parijs zeg! Nog nooit zag ik zo'n assortiment!

Ongelofelijk... ik heb er veel inspiratie opgedaan voor  bij ons in de winkel en ik ga er zeker met Sofie binnen als we in september terug gaan voor de beurs.
En... wat niet onbelangrijk is en zeker in Parijs : vriendelijk personeel!

Tijdens een korte opklaring hebben we ons even neergevleid op het plein voor Beaubourg om wat mensen te kijken en te genieten van het zonnetje. En uiteindelijk zijn we dan aangekomen op onze bestemming... de Jardin Royale!

Daar nog even lekker in de Fermob stoeltjes genieten van de fontein en de tuin alvorens weer naar ons vaste stekje in de Place des Vosges te stappen.

's Avonds hadden we gereserveerd in Bones - een tip van Vincent Q - een tamelijk nieuw restaurant in het 11ième. Dat was maar een goed kwartier stappen van bij ons dus dat viel mee. De sfeer deed me terug denken aan onze studententijd in Antwerpen meer bepaald aan de Muze...

 

 Er is maar een menu dus je eet wat de pot schaft maar het was een goeie pot! En Koen had er een excellente wijn bij uitgekozen. Dat was dus genieten...

Vrijdagmorgen hebben we genoten van ons laatste ontbijt en dan vlug, vlug de valiezen gepakt. Ik was sowieso al geladen toen ik toekwam maar met al mijn aankopen - food en non-food - was ik werkelijk gepakt en gezakt als een muilezel...

 

Kijk, dat was dus de laatste keer dat ik zo stom was. Ik beloof dus hier en nu dat ik nooit, nooit meer zoveel meeneem dit was écht de allerlaatste keer. Ik heb nog niet de helft van de kleren die ik meebracht aangehad en maar één boek gelezen - ik had er vier mee!

Onze laatste uurtjes hebben we gesleten in de Rue des Francs-Bourgeois.

Een superstraatje vlak aan de Place des Vosges.

Prachtige winkels, mooie gebouwen en lekkere koffiehuisjes en dat allemaal op mensenmaat.

Uiteindelijk hebben we dan de sleutel - my lovely Polarbear - op tafel gelegd en zijn met de taxi vertrokken naar de Gare du Nord... 

I love Paris in the sunshine, I love Paris in the rain...

Yes, it was a rainy day yesterday... maar zelfs dan is Parijs mooi. Ons appartementje is perfect uitgerust en er liggen dus ook twee stevige paraplus voor zulke dagen.

We zijn gisteren traag aan onze dag begonnen. Pardon, "ik" ben traag aan de dag begonnen want Koen heeft al vroeg zijn loopschoentjes aan gedaan en is vertrokken voor een loop langs het Canal St. Martin. Ondertussen heb ik lekker geblogd - de vorige blogpost dus - en koppen koffie gedronken.
Heerlijk als je al de tijd van de wereld hebt... da's écht vakantie!

We wisten dat het zou regenen en hadden dus ons plan klaar. Eerst naar het Institut du Monde Arabe - iets wat eigenlijk al jaren op mijn verlanglijstje stond - en dan shoppen in de Boulevard Haussman. In het Institut du Monde Arabe was een mooie tentoonstelling over de Orient Express.

Leek me leuk om te bezoeken. Wij daar naar toe. Met paraplu. Omdat de rij lang was voor de tentoonstelling beslisten we om eerst wat te eten. Keus genoeg... er zijn drie restaurants! Het dakrestaurant was ons te chic - versta hier té duur - en de self te lelijk. Bleef over le café litteraire. Juist iets voor mij... boeken! De teksten in het hele gebouw zijn prachtig.

 De mooiste zijn de raadselachtige Arabische teksten... gelukkig krijg je iedere keer de Franse vertaling.

Ook de ramen met de speciale mecaniek om het licht te filteren zijn ingenieus bedacht.

Jammer dat overal de plafonds zo laag zijn en je nergens een hoge ruimte hebt om van de lichtinval te genieten... But the food was nice!

De rij voor de tentoonstelling was indertussen verder en verder aan gegroeid... onze goesting om in de rij te gaan staan nam met de moment af. Dus... vlug de metro in om droog door te rijden naar de Boulevard Haussman. Koen moest natuurlijk zijn ticketjes aan zo'n machine kopen alhoewel er een ventje in een kotje zat. En... ja, wat happens dat stom ticketmachien slaat tilt. Onze zeven euro is weg! Koen, koppig, gaat bij dat ventje reclameren. Ok, we krijgen een refund. Maar hij heeft geen geld - kwestie van veiligheid - we moeten een half uurtje wachten. Geen probleem wij weer uit die metro en zoeken iets om koffie te gaan drinken. En... we vinden onverwachts een juweeltje!

Heerlijk koffiebarretje met vers gemalen koffie. Ambiance tot en met - Leonard Cohen op de achtergrond - zalig dus! Waar een koppige Koen goed voor is!

Na nog wat omzwervingen komen we aan in de Boulevard Haussman waar ik me onmiddellijk in de Lafeyette Gourmet stort. Als ik een mandje wil nemen zie ik dat het "gouden" mandjes zijn. Dat ligt volgens mij in de lijn van de Golden Visa Cards... en voor een normaal mens als ik wil dat zeggen oppassen hier wordt de rekening gepeperd!

Zéér voorzichtig heb ik me een weg gebaand door dit Foodie Walhalla. Hier en daar eens aan gesnuffeld en af en toe iets in mijn mandje gelegd. Een zwak moment - ik heb alle drie die mooie doosjes gekocht. Een ging niet, dat was te weinig en bij twee miste ik steeds een kleur. Dus het werden er drie.

's Avonds waren we weerom doodmoe en in plaats van naar het restaurant te gaan waar we al de hele dag over gesproken hadden, zijn we gewoonweg een biefstuk gaan halen bij de Boucherie in onze straat en heb ik vlug zelf lekker gekookt. Minpunt was de afwas maar voor de rest was alles top!
En dan zalig in mijn bedje gedoken mét Ipad en mét ventje....

Paris day two and day three...

Mijn goeie voornemen om elke morgen te bloggen is gisterenmorgen al in het - figuurlijke - water gevallen... Een beetje laat op gestaan, lang, héél lang genoten van ons ontbijt en dan moesten we ons natuurlijk haasten of de markt was toe. Vandaar dat jullie nu vandaag twee dagen Parijs krijgen in één blogpost...

Ok, dus, maandag was het hier mooi, zonnig weer. Ideaal om lekker door 't stad te flaneren... het plan was om de Seine over te steken en naar de Rive Gauche te gaan. Maar eerst moest ik even lezen in de vensterbank met zicht op mijn geliefd plein.

 En dan lekker meloen en taboulé eten als lunch. Alles de afwasmachine in en dan waren we weg....

Ik had gelezen dat er een mooie boekhandel was in een prachtig pand vlak aan de kerk van Saint-Germain.

La Hune. Eh, oui, c'était pas mal!

Ik heb me niet laten gaan en géén boek gekocht, vooral omdat ik het anders nog een ganse dag moest dragen... En natuurlijk zijn we dan even neergestreken bij Les Deux Magots.

Voor een koffietje en wat mensen kijken. En als mijn Koen maar wifi heeft is hij content met twee keer niets en blijft graag een half uurtje zitten.

Dan richting La Grande Epicerie - ze stond nu eenmaal op mijn lijstje. Even shoppen om onze ijskast wat aan te vullen. Maar, mensen is dat daar duur!

Ik heb me dus beperkt tot het essentiële... Maar mooi is het daar wel, zeker na de laatste renovatie.

Met de fiets - de Vélolib -  dan terug naar onze Place des Vosges. Ik heb er wel een blauwe knie aan overgehouden maar soit 't is wel vree gemakkelijk én snel.

's Avonds heb ik de kookpotten boven gehaald en zelf gekookt. Eenvoudig wat linguini maar dan wel met een verse tomatensaus... We waren van plan om nog even een rondje rond het plein te doen maar wegens algemene luiheid is er dat niet meer van gekomen.









Dinsdag...


Weerom schitterend weer... dus een buitenprogramma! Allereerst naar de markt "Les Enfant Rouges" in de Rue de Bretagne. Aangezien Google ons aanraadde langs de Boulevard Beaumarchais te gaan deden we een eerste stopje bij Merci.

Koen heeft zich daar een nieuwe - liberaal blauwe - leesbril aangeschaft. Kwestie dat hij dat gekleurde ding iets vlugger kan weervinden tussen al zijn rommel op zijn bureau thuis...

Onderweg kwamen we een prachtige Harley garage tegen. Het chroom schitterde ons tegemoet. De ambiance was daar top! Allemaal lederen mannekens met big tattoos en big smiles... Ik had gelijk goesting om ook op zo'n monster te kruipen!

Eenmaal in de Rue de Bretagne moesten we een beetje zoeken naar de ingang van de markt. Nu, het is waarschijnlijk omdat het vakantieperiode is maar die markt dat isecht  het bezoeken niet waard.

Een flutkraam met wat groenten en dan nog een Libanees met wat hoummous en platbrood met za'atar - ik heb dat allebei gekocht en de eerlijkheid gebied me te zeggen 't was zéér lekker. Maar je moet voor die markt zeker geen ommetoeren doen. Je le vous déconseille!
Dan terug naar huis om te lunchen en even onze schoenen uit te doen...

Lunch: plat brood met za'atar opgewarmd in de oven, falafels uit de Grande Epicerie met hoummoussaus, sla met komkommer en munt en een lekkere - zelfgemaakte vinaigrette...
Fris, lekker én licht!
Dan schoentjes weer aan, vers T-shirtje en hop weer weg. Op naar Paris Plage. Schitterend wat ze daar van gemaakt hebben... er is van alles te doen en te beleven.

Je kan boeken huren bij Flammarion en ze langs de Seine lezen, dansles volgen, tafelvoetballen en ook nog gewoonweg wat zonnen.

Wij zijn pas gestopt in de Tuileries voor onze Café crème en hebben even mensen gekeken om dan verder te trekken naar de Champs Elysées.

Druk, druk maar toch altijd de moeite. Daar zie je de échte touristen. Dikke Amerikanen, gesluierde Arabische vrouwen met Hermèstassen aan de arm, kwekkende Spanjaarden en hele horden Japanners. Koen beloofde me een aperitiefje als ik bleef doorgaan tot aan de Arc de Triomphe - het hing me danig de keel uit al dat volk - en voor wat vloeibare caloriën heb ik altijd een extra inspanning over...
We zijn gestopt bij Fouquet en bestelden er een glaasje witte wijn. Ik geef u het raden naar de prijs per glas...
18 euro!!!!  Voor die prijs zijn we er wel even blijven zitten - gelukkig was de wifi gratis!

Dan op het gemak te voet terug naar onze stek aan de Place des Vosges. Onderweg nog even bij een cavist wijn gekocht. Twee flessen lekkere rosé en een fles champagne voor de prijs van onze twee glazen bij Fouquet...
Thuis dan even onder de douche en dan met een aperitiefje - de champagne - in de zetel. Omdat ik het niet meer zag zitten om de potten uit de kast te halen zijn we beneden bij "Les bonnes soeurs" gaan eten. Lekker eten én vooral héél lekker dessert.

 

Cheesecake voor mij en Citroentaart voor Koen.

En dan konden we nog juist - na de 26 000 stappen van overdag - de trap op tot aan ons appartementje... !

See you tomorrow!