De tuin van Jozef...

Wij hadden vroeger een schitterende babysit, Lieve -  yeah, what's in a name! Alleen maar voor het plezier om ze bij ons te hebben, gingen wij in die tijd uit. Dat meiske was - en is nog steeds - een schat. Ze vertelde Bruno en Sofie schitterende verhaaltjes en speelde écht met hen. 's Morgens hield ze de kinderen bezig zodat wij heerlijk konden uitslapen! Als we beneden kwamen was de ontbijttafel gedekt en konden we samen met haar gezellig ontbijten. She was really the best!

Zoals dat veel gaat met babysitters leer je op den duur het hele gezin van de babysitter kennen. Zussen en broer kwamen soms ook op de kinderen passen als onze Lieve niet beschikbaar was. En mamma Rosa voorzag ons van lekker witloof en blokken oude kaas aan topprijzen.
En pappa Jozef had een mooie moestuin waar soms ook wat tomaten teveel waren...

Onze kinderen werden groot en gingen zelf gaan babysitten. Lieve trouwde met Martin, kreeg zelf drie leuke kinderen en verhuisde naar Sint Pieters Leeuw
Maar ondanks de afstrand houden we nog altijd contact... en onlangs - door een mail van Lieve over de tuin van haar pappa - ben ik weer eens langs geweest bij Rosa en Jozef.

Jozef heeft me dan een uitgebreide toer door zijn prachtige, wilde, biologische moestuin gegeven.
Zàlig! De man heeft geen groene maar gouden vingers! Ik kan nog geen rozemarijnplant een zomer lang in leven houden en was dus danig jaloers...

Een serre met oude tomatenrassen, dikke pompoenen klaar om in de soep te draaien en heerlijke dikke, korte komkommerkens.

 

Rode bieten om u tegen te zeggen, spinazie, salades in alle grootten en kleuren... én mooie bloemen!

Prachtige kamperfoelie en stokrozen - niet echt bloemen om in een vaas te steken - die er louter voor het plezier van de tuinman staan.

In het huisje had Jozef een hele mand vol patatjes staan - gerooid met zijn kleinzoon. Rosa mag letterlijk op rozen slapen want ze zal zeker de eerste tijd haar huis niet uitmoeten om naar de groenteboer te gaan...

Kijk, ik vind dat een mens zijn toekomst moet plannen en ik denk er dus sterk over om wanneer ik iets minder in de winkel moet werken - over een jaar of twintig dus... hé Sofie - om ook zo'n veldtuintje te beginnen. Waarschijnlijk kun je dat wel een beetje leren tuinieren? Ik heb tenslotte toch ook ooit leren zwemmen en fietsen... zo moeilijk kan dat toch niet zijn?