Bijna drie jaar...
maandag 26 januari 2015
Op 6 februari ben ik al drie jaar aan het bloggen... ongelofelijk hoe zo'n blog je leven totaal kan veranderen! Wist ik veel dat je
zoveel respons krijgt van je lezers. Ik bedank jullie hier dan ook onmiddellijk allemaal voor al die leuke reacties! Rue de Surène is ondertussen een vast onderdeel van mijn/ons leven geworden. Ik kan écht niet meer zonder! Een blogpost schrijven is helemaal geen opgave,
het is voor mij pure ontspanning...
De onderwerpen dienen zich altijd gewoon aan. Eten hebben we - gelukkig - elke dag nodig en boodschappen doen is een wekelijks terugkerend
ritueel. Efficiënt en goed boodschappen doen moet ik nog altijd leren want ik laat me - bijna - altijd verleiden door wat ik
tegenkom. Ik ben waarschijnlijk een ideaal object voor de marketeers...
Koken doe ik al altijd graag alhoewel de afwas er voor mij ALTIJD te veel aan is. Het voordeel van zo'n foodblog is dat ik voortdurend op
zoek ga naar nieuwe uitdagingen en recepten en er dan een eigen "Rue de Surène" twist aan geef. Jullie weten dat ondertussen al wel:
weinig ingredïenten en vlug klaar én lekker!
Als jullie vandaag even op Rue de Surène gekeken hebben, zullen jullie wel gezien hebben dat Sofie en ik de hele middag aan de lay out hebben zitten sleutelen. Ik wilde al een hele tijd een cleanere meer scandinavische look. Maar zoiets veranderen heeft heel wat voeten in
aarde. Je moet allerlei CSS codes kopïeren en plakken en af en toe zit je dan ook helemaal naast. Sorry dus voor al de rommel van
vandaag... maar hoe zeggen ze dat nu ook weer? Geen omelet zonder eieren te breken!
Er zullen nog wat features bijkomen maar dat zal met tijd en boterhammen zijn! Links bovenaan in de donkergrijze balk zie je "Classic"
staan. Als je daar op klikt kan je de blog naar je eigen voorkeur zetten. It's up to you hoe je Rue de Surène in de toekomst wilt bekijken!
Vanmorgen hebben Stefanie - Coorevits dus - en ik samengezeten om de data voor de volgende workshops vast te leggen. We moeten nog even
afspreken met onze favoriete beenhouwer voor drie data en dan zetten we alles online. Jullie kunnen inschrijven via Facebook van Byttebier
Be Happy.
De volgende thema's komen aan bod: Voer voor carnivoren / Veggie volgens Ottolenghi / Lowcarb for Summerbodies / Mezze for hot Summer nights!
In principe zijn het donderdag of woensdagavonden. We vragen 45 euro per persoon en je werkt per twee. Maximum per workshop is tien
personen.
De truc met de kaart...
maandag 19 januari 2015
Al héél, héél lang snakte ik naar een kaart om binnen te geraken in het ISPC te Gent. Ik mocht natuurlijk af en toe de kaart van een vriend of een vriendin lenen maar da's toch niet helemaal hetzelfde als een eigen kaart hé...
Want bij mij kan de goesting daar plots zijn en dan moet ik onmiddellijk kunnen gaan!
Nu hebben we in november hier bij mij thuis een workshop gehad van Le Creuset voor een hoop bloggers. Natuurlijk hebben we die avond vooral gekookt in de potten en pannen van Le Creuset maar we hebben toch ook héél wat afgekletst en mekaar de nodige tips doorgegeven.
Myriam Minne - bezielster van de blog Hap en Tap - gaf me dé tip van de avond om aan een kaart van het ISPC te geraken.
O, zei ze da's héél simpel... je maakt je lid van de Dolce Club en ze sturen je een lidkaart op. En met die kaart kan je dan zomaar het ISPC binnen wandelen! Ongelofelijk niet? Dezelfde avond - zéér laat dus na een mega afwas - ben ik nog achter mijn computer gekropen en heb me sietopresto lid gemaakt van die Dolce Club. Er zijn verschillende formules maar mij was het te doen om de kaart en dus koos ik de allergoedkoopste - ongeveer een dertig euro voor één jaar lidmaatschap. Kleine bijdrage vind ik om voor een héél jaar toegang te hebben tot het grootste foodwalhalla van Vlaanderen...! Buiten je lidkaart krijg je voor die dertig euro nog een tijdschrift - een soort clubblad - in pdf. Ze organiseren ook allerlei uitstappen en reizen. Zo gaan ze in maart naar Rungis - dat lijkt me eigenlijk nog wel tof... 't nadeel is dat ik dan bèrevroeg ga moeten opstaan!
Eenmaal ingeschreven zat ik natuurlijk te popelen om eens een uitstapje naar Gent maken.
Maar man, dat duurde en duurde voor die kaart toekwam... Elke dag vroeg ik aan Koen : En..? Hij werd er horendul van! Ik heb zeker drie keer naar die gasten gemaild van ongeduld Maar, eindelijk na zeker drie lange weken wachten lag de kaart in onze brievenbus. Ik super, super blij en yep hoor, de volgende maandagmorgen stond ik al in het ISPC...
Héérlijk gewoonweg zo rondslenteren tussen alle potjes en flesjes, dan even vastpakken en bekijken... uitleg lezen en terugzetten want nu zat er géén druk achter. Ik hoefde helemaal niks te kopen, want ik kon zo de volgende maandag terugkomen!
En suprise, suprise wat lag er daar? Jawel, mensen, een hele stapel kookboeken van De Tafel van Tien... niet te geloven hé?
Maar het speciaalste waren toch de potjes met eetbare insecten... om te proeven! Ik heb het even aan mij laten voorbijgaan want zo op mijn nuchtere maag een krekel degusteren dat zag ik niet onmiddellijk zitten. Maar de man bij de potjes was laaiend enthousiast! De proteïne van de toekomst!
Stefanie en ik nemen het onderwerp van de workshop "Lekker koken met kleine beestjes" nog even in beraad maar hét zit er aan te komen mensen...!
I
Want bij mij kan de goesting daar plots zijn en dan moet ik onmiddellijk kunnen gaan!
Nu hebben we in november hier bij mij thuis een workshop gehad van Le Creuset voor een hoop bloggers. Natuurlijk hebben we die avond vooral gekookt in de potten en pannen van Le Creuset maar we hebben toch ook héél wat afgekletst en mekaar de nodige tips doorgegeven.
Myriam Minne - bezielster van de blog Hap en Tap - gaf me dé tip van de avond om aan een kaart van het ISPC te geraken.
O, zei ze da's héél simpel... je maakt je lid van de Dolce Club en ze sturen je een lidkaart op. En met die kaart kan je dan zomaar het ISPC binnen wandelen! Ongelofelijk niet? Dezelfde avond - zéér laat dus na een mega afwas - ben ik nog achter mijn computer gekropen en heb me sietopresto lid gemaakt van die Dolce Club. Er zijn verschillende formules maar mij was het te doen om de kaart en dus koos ik de allergoedkoopste - ongeveer een dertig euro voor één jaar lidmaatschap. Kleine bijdrage vind ik om voor een héél jaar toegang te hebben tot het grootste foodwalhalla van Vlaanderen...! Buiten je lidkaart krijg je voor die dertig euro nog een tijdschrift - een soort clubblad - in pdf. Ze organiseren ook allerlei uitstappen en reizen. Zo gaan ze in maart naar Rungis - dat lijkt me eigenlijk nog wel tof... 't nadeel is dat ik dan bèrevroeg ga moeten opstaan!
Maar man, dat duurde en duurde voor die kaart toekwam... Elke dag vroeg ik aan Koen : En..? Hij werd er horendul van! Ik heb zeker drie keer naar die gasten gemaild van ongeduld Maar, eindelijk na zeker drie lange weken wachten lag de kaart in onze brievenbus. Ik super, super blij en yep hoor, de volgende maandagmorgen stond ik al in het ISPC...
Héérlijk gewoonweg zo rondslenteren tussen alle potjes en flesjes, dan even vastpakken en bekijken... uitleg lezen en terugzetten want nu zat er géén druk achter. Ik hoefde helemaal niks te kopen, want ik kon zo de volgende maandag terugkomen!
En suprise, suprise wat lag er daar? Jawel, mensen, een hele stapel kookboeken van De Tafel van Tien... niet te geloven hé?
Maar het speciaalste waren toch de potjes met eetbare insecten... om te proeven! Ik heb het even aan mij laten voorbijgaan want zo op mijn nuchtere maag een krekel degusteren dat zag ik niet onmiddellijk zitten. Maar de man bij de potjes was laaiend enthousiast! De proteïne van de toekomst!
Stefanie en ik nemen het onderwerp van de workshop "Lekker koken met kleine beestjes" nog even in beraad maar hét zit er aan te komen mensen...!
I
De wortels van Dirkjan...
zondag 11 januari 2015
De morgen nadat ik mijn "Boerenkool" blog gepost had, stond Dirkjan ineens bij mij in de winkel.
Hij had de handen vol met allerlei zakjes en moest me even kort spreken. Ik - ongelofelijk curieus natuurlijk - gaf onmiddellijk mijn klant door aan Sofie...
Even kort ter info voor de mensen die niet van Kortrijk zijn. Dirkjan is een échte chefkok en kookt voor zijn eigen restaurant Taste and Colours hier bij ons in de stad.
Wij kennen mekaar al lang en ik ben ook al verschillende keren bij hem op workshop geweest.
Omdat hij waarschijnlijk compassie had gekregen met mijn gevecht met de boerenkool had hij enkele vergeten groenten/wortelen uit zijn tuin mee...
Bij elk zakje gaf hij in summiere bewoording een mogelijk receptje op dat me zo ingewikkeld en bewerkelijk leek dat ik het op slag vergat. Ja, Dirkjan, jouw receptuur gaat mijn petje te boven!
Maar 'k was toch héél content met al die worteldingen.
Ik heb ze dan maar op mijn eigen RuedeSurène manier verwerkt en het resultaat was ook best lekker!
Van de topinamboers heb ik eerst een lekker dik soepje gemaakt.
Ik ben begonnen met eerst twee sjaloltjes te stoven in wat olijfolie met wat Maldonzout tot de uitjes doorschijnend waren.
Dan al de geschilde en in stukken gesneden aardperen erbij gekieperd samen met wat halfvolle melk.
En dan aangelengd met wat kippenbouillon Die pot bouillon die je hier ziet die is echt goud waard - te koop in de Metro en het ISPC.
Iedere gewone ziel kan daar natuurlijk niet binnen... maar ik heb dank zij een tip van een medeblogger dé manier gevonden om aan een kaart voor het ISPC te geraken... Volgende blogpost meer daar over!
De soep heb ik ongeveer 25 minuten laten koken - in mijn Thermomix weliswaar maar op het vuur in een kookpot gaat dat even goed.
Ondertussen schilde ik de andere wortels... zonnewortels, peterseliewortel en kervelwortel.
Alles in gelijke stukken gesneden omdat dan alles ook tegelijk gaar is. Op de bakplaat met olijfolie, Maldonzout en wat gedroogde tijm dan voor 25 minuten een oven van 180°C in.
De soep heb ik tenslotte op hoge snelheid in de Thermomix geblend.
Kan dus ook in een gewone blender of met een goeie, krachtige staafmixer in de soeppot. Ik gebruik voor soep de Thermomix dan heb ik maar één ding om af te wassen en da's echt belangrijk want hoe graag ik ook kook ik haat afwassen!
Neem dan een mooi diep bordje - niet té groot want de soep is dik en voedzaam - doe er wat soep in en garneer met de geroosterde wortelgroenten. Werk af me wat lekkere olie.
Ik had nog pompoenpitolie - iets dat we bij ons in de winkel verkopen - en heb die gebruikt om mijn soepje af te werken...
Soep van Topinamboers en vergeten wortelgroenten
Ingredïenten
Hij had de handen vol met allerlei zakjes en moest me even kort spreken. Ik - ongelofelijk curieus natuurlijk - gaf onmiddellijk mijn klant door aan Sofie...
Even kort ter info voor de mensen die niet van Kortrijk zijn. Dirkjan is een échte chefkok en kookt voor zijn eigen restaurant Taste and Colours hier bij ons in de stad.
Wij kennen mekaar al lang en ik ben ook al verschillende keren bij hem op workshop geweest.
Omdat hij waarschijnlijk compassie had gekregen met mijn gevecht met de boerenkool had hij enkele vergeten groenten/wortelen uit zijn tuin mee...
Bij elk zakje gaf hij in summiere bewoording een mogelijk receptje op dat me zo ingewikkeld en bewerkelijk leek dat ik het op slag vergat. Ja, Dirkjan, jouw receptuur gaat mijn petje te boven!
Maar 'k was toch héél content met al die worteldingen.
Ik heb ze dan maar op mijn eigen RuedeSurène manier verwerkt en het resultaat was ook best lekker!
Van de topinamboers heb ik eerst een lekker dik soepje gemaakt.
Ik ben begonnen met eerst twee sjaloltjes te stoven in wat olijfolie met wat Maldonzout tot de uitjes doorschijnend waren.
Dan al de geschilde en in stukken gesneden aardperen erbij gekieperd samen met wat halfvolle melk.
En dan aangelengd met wat kippenbouillon Die pot bouillon die je hier ziet die is echt goud waard - te koop in de Metro en het ISPC.
Iedere gewone ziel kan daar natuurlijk niet binnen... maar ik heb dank zij een tip van een medeblogger dé manier gevonden om aan een kaart voor het ISPC te geraken... Volgende blogpost meer daar over!
De soep heb ik ongeveer 25 minuten laten koken - in mijn Thermomix weliswaar maar op het vuur in een kookpot gaat dat even goed.
Ondertussen schilde ik de andere wortels... zonnewortels, peterseliewortel en kervelwortel.
Alles in gelijke stukken gesneden omdat dan alles ook tegelijk gaar is. Op de bakplaat met olijfolie, Maldonzout en wat gedroogde tijm dan voor 25 minuten een oven van 180°C in.
De soep heb ik tenslotte op hoge snelheid in de Thermomix geblend.
Kan dus ook in een gewone blender of met een goeie, krachtige staafmixer in de soeppot. Ik gebruik voor soep de Thermomix dan heb ik maar één ding om af te wassen en da's echt belangrijk want hoe graag ik ook kook ik haat afwassen!
Neem dan een mooi diep bordje - niet té groot want de soep is dik en voedzaam - doe er wat soep in en garneer met de geroosterde wortelgroenten. Werk af me wat lekkere olie.
Ik had nog pompoenpitolie - iets dat we bij ons in de winkel verkopen - en heb die gebruikt om mijn soepje af te werken...
Soep van Topinamboers en vergeten wortelgroenten
Ingredïenten
- tompinamboers of aardperen
- allerlei wortels - pastinaak is ook goed als je niks anders vindt
- 2 sjalotjes
- 300 ml halfvolle melk
- 300 ml kippenbouillon
- 2 laurierblaadjes
- peper en Maldonzout
- gedroogde tijm
- olijfolie
Vintage food...
dinsdag 6 januari 2015
Soms - vooral na de feestdagen - heb je zin in iets héél doodgewoon. Vandaar dat ik vandaag iets ongelofelijk ouderwets gemaakt heb. Real vintage food dus!
Ik weet zelfs niet de juiste naam voor die dingen... Scotch Eggs vermoed ik?
Nu waar het op neer komt is dat je eitjes hard kookt. Eenvoudig zou je denken? Wel, nee, een hard gekookt ei dat is een kunststuk op zichzelf! De dooier mag niet té zacht zijn maar je mag het ook niet blauw/groen koken...
Er zijn daar allerlei methodes voor. De een begint met de eitjes in koud water te leggen en de andere doet ze er in als het water al kookt. Wat er ook van zei ik heb mijn eigen manier. Zes minuten in mijn steamer op 100°. Sinds ik dat ding heb, kook ik nooit meer een ei in potje water.
Wat het gehakt betreft dat moet gewoonweg héél lekker gekruid zijn anders trekt je Scotch Egg op niks.
Begin met dus met je eitjes te koken. Pel dan je ajuin en snipper die fijn - écht fijn hé, geen grote brokken! Stoof die even aan in wat olie en voeg er onmiddellijk wat zout aan toe zodat de ajuin niet bruin wordt. Als de ajuin gaar is bij het gehakt voegen. Snij met je beste koksmes wat peterselie fijn - snij misschien gelijk de hele bos en vries de rest in...
Meng alles onder het gehakt en kruidt aub zéér goed met peper en zout. Proef eens aan het gehakt of het lekker is. En, neen, van één hapje krijg je geen lintworm en dan nog... ik ken geen beter manier om te vermageren!
En nu komt de tricky part... je moet elk eitje mooi verpakken met gehakt. Overal evenveel en er mogen geen gaatjes in zitten. Hier is het motto "oefening baart kunst" echt op zijn plaats. Als je elke week die Scotch Eggs op het menu zet ben je binnen de korste keren er mee weg.
Bak nu de frikadellen in wat olie in een antikleefpan. Eerst op redelijk hoog vuur om mooi te kleuren. Omdraaien die ballen dus! En dan mag het vuur een stuk lager om balletjes langzaam te laten garen.
Je kan ook de heleboel de oven in kieperen maar vergeet die dan niet op te warmen tot 180°!
Ik heb ze op het vuur klaar gemaakt maar ik vermoed dat ze tussen de 15 à 20 minuten nodig hebben in de oven. Neem er op tijd een balleke uit en snij er eens in om te kijken of ze al door en door gaar zijn. Da's nog altijd de beste manier om zeker te zijn.
Je kan die Scotch Eggs onmiddellijk opeten met wat lekkere warme groentjes bij of je kan ze laten afkoelen en koud meenemen als lunch naar je werk. Heerlijk en je honger is zéker tot 's avonds laat gestild!
Scotch Eggs
Ingredïenten
Ik weet zelfs niet de juiste naam voor die dingen... Scotch Eggs vermoed ik?
Nu waar het op neer komt is dat je eitjes hard kookt. Eenvoudig zou je denken? Wel, nee, een hard gekookt ei dat is een kunststuk op zichzelf! De dooier mag niet té zacht zijn maar je mag het ook niet blauw/groen koken...
Er zijn daar allerlei methodes voor. De een begint met de eitjes in koud water te leggen en de andere doet ze er in als het water al kookt. Wat er ook van zei ik heb mijn eigen manier. Zes minuten in mijn steamer op 100°. Sinds ik dat ding heb, kook ik nooit meer een ei in potje water.
Wat het gehakt betreft dat moet gewoonweg héél lekker gekruid zijn anders trekt je Scotch Egg op niks.
Begin met dus met je eitjes te koken. Pel dan je ajuin en snipper die fijn - écht fijn hé, geen grote brokken! Stoof die even aan in wat olie en voeg er onmiddellijk wat zout aan toe zodat de ajuin niet bruin wordt. Als de ajuin gaar is bij het gehakt voegen. Snij met je beste koksmes wat peterselie fijn - snij misschien gelijk de hele bos en vries de rest in...
Meng alles onder het gehakt en kruidt aub zéér goed met peper en zout. Proef eens aan het gehakt of het lekker is. En, neen, van één hapje krijg je geen lintworm en dan nog... ik ken geen beter manier om te vermageren!
En nu komt de tricky part... je moet elk eitje mooi verpakken met gehakt. Overal evenveel en er mogen geen gaatjes in zitten. Hier is het motto "oefening baart kunst" echt op zijn plaats. Als je elke week die Scotch Eggs op het menu zet ben je binnen de korste keren er mee weg.
Bak nu de frikadellen in wat olie in een antikleefpan. Eerst op redelijk hoog vuur om mooi te kleuren. Omdraaien die ballen dus! En dan mag het vuur een stuk lager om balletjes langzaam te laten garen.
Je kan ook de heleboel de oven in kieperen maar vergeet die dan niet op te warmen tot 180°!
Ik heb ze op het vuur klaar gemaakt maar ik vermoed dat ze tussen de 15 à 20 minuten nodig hebben in de oven. Neem er op tijd een balleke uit en snij er eens in om te kijken of ze al door en door gaar zijn. Da's nog altijd de beste manier om zeker te zijn.
Je kan die Scotch Eggs onmiddellijk opeten met wat lekkere warme groentjes bij of je kan ze laten afkoelen en koud meenemen als lunch naar je werk. Heerlijk en je honger is zéker tot 's avonds laat gestild!
Scotch Eggs
Ingredïenten
- gemend gehakt - varkens en kalf
- een bos peterselie
- een dikke ajuin
- eitjes
- olijfolie
- Maldonzout en peper
Mijn Kerstgeschenk...
donderdag 1 januari 2015
De kinderen hebben voor mij een héél leuk Kerstcadeau gekocht! Een reuze grote houten pingpongplank van Jamie Oliver. Sofie heeft die helemaal meegesleurd - op de trein - uit Londen... lief hé! Ze weet dat ik een ongelofelijk zwak heb voor houten planken in allerlei shapes and textures.
Vandaag moest ik dat palet dus dringend uittesten. Omdat het altijd gezelliger is om met een bende te aperitieven dan met twee hebben we de loopmaatjes van Koen opgetrommeld - na een run hebben die toch altijd behoefte aan wat extra calorieën...
Aangezien het hier een plotse ingeving betrof en ik hoegenaamd geen doelgerichte boodschappen had gedaan, moest ik toveren met wat er nog in de frigo voorhanden was.
Met wat bladerdeeg, sesamzaad en Maldonzout kan een mens gelukkig nog vlug hartige koekjes bakken.
En die dikke garnalen had ik gelukkig ook nog liggen. Mijn - niet zelfgemaakte - mayonaise heb ik vlug wat opgefrist met limoensap en rasp en hapje twee was klaar.
Wat worteltjes met hoummous - een klassieker in ons huis - en dan nog schaaltje frisse granaatappelpitjes.
Ik denk dat die granaatappel de hele maand december in mijn groentenschuif heeft doorgebracht. Gelukkig zijn die dingen quasi onbeperkt houdbaar...
Vandaag moest ik dat palet dus dringend uittesten. Omdat het altijd gezelliger is om met een bende te aperitieven dan met twee hebben we de loopmaatjes van Koen opgetrommeld - na een run hebben die toch altijd behoefte aan wat extra calorieën...
Aangezien het hier een plotse ingeving betrof en ik hoegenaamd geen doelgerichte boodschappen had gedaan, moest ik toveren met wat er nog in de frigo voorhanden was.
Met wat bladerdeeg, sesamzaad en Maldonzout kan een mens gelukkig nog vlug hartige koekjes bakken.
En die dikke garnalen had ik gelukkig ook nog liggen. Mijn - niet zelfgemaakte - mayonaise heb ik vlug wat opgefrist met limoensap en rasp en hapje twee was klaar.
Wat worteltjes met hoummous - een klassieker in ons huis - en dan nog schaaltje frisse granaatappelpitjes.
Ik denk dat die granaatappel de hele maand december in mijn groentenschuif heeft doorgebracht. Gelukkig zijn die dingen quasi onbeperkt houdbaar...
Abonneren op:
Posts (Atom)
