Melk en consoorten...!

Vroeger heb ik me nooit vragen gesteld over melk. Ik ben nog opgegroeid met de dagelijkse flesjes melk in de klas. Elke dag kwam er een nonneke langs met een rammelend mandje vol melkflesjes en goesting of niet je moest er eentje leegdrinken. De optie chocomelk bestond zelfs niet.

Nu is er ondertussen véél veranderd. We kunnen al jaren kiezen tussen volle, halfvolle en afgeroomde melk. Sinds enkele jaren heb je ook nog groeimelk - wat dat ook mag wezen - lactosevrij en soms ook nog geitenmelk. Maar hoofdzakelijk was de koe onze voornaamste melkleverancier...

Nu heeft het melkfirmament de dag van vandaag een totale make-over gekregen! We zijn nu overspoeld door de noten, soja, haver en rijstmelk. Eerlijk gezegd om een goede keuze te maken, moet je ver eerst een graad in de voedingswetenschap halen. Een mens verliest er gewoonweg het noorden bij.
Natuurlijk sta ik open voor nieuwe - én lekkere alternatieven - maar ik zoek dan toch nog graag wat extra informatie op. Kwestie dat ik weet wat er in mijn ijskast komt...

Enkele weken geleden kreeg ik een pakje opgestuurd met twee nieuwe producten van Hain Celestial.
Een karton soja/rijst melk en een karton cocos/rijst melk. Allebei volledig biologisch geproduceerd en vrij van toegevoegde suikers. Er is geen koemelk en lactose in te bespeuren en dus misschien wel goed nieuws voor al wie allergisch is aan die spullen...

Ik hou persoonlijk het meeste van de cocosmelk omdat die ook in mijn koffie lekker smaakt. Van soja producten ben ik absoluut geen fan. Ook tofoe en dergelijk kan me niet bekoren.
Voor mensen die de zuivel op een laag pitje willen zetten lijkt me deze melk wel een goed alternatief omdat je ze ook in heel wat recepten als melkvervanger kan gebruiken. Als je leuke receptjes en nog wat meer info wil kan je surfen naar de website www.ricedream.eu. Maar voor de low carbers toch even opletten want er zitten best wat koolhydraten in!
Veel heb ik niet moeten drinken van de cocosmelk want zondagavond heeft Sofie beide kartons vlug meegenomen om in haar frigo te zetten...

Bijna échte spaghetti...!

Sinds de low carb hype circuleert er een recept op internet waar je de pasta vervangt door courgetteslierten... Je maakt dus een soort spaghetti van courgetten. Met een juliennesnijder ga je de groenten te lijf en binnen de kortste keren zit je met een vergiet vol courgetti. Zéér gemakkelijk te maken en als je de tijd neemt om de courgetteslierten even in de pan aan te bakken voor je ze in je pastasaus gooit is het écht een lekker gerecht.

Omdat ik al lang een You Tube filmpje wilde maken - een mens heeft uitdagingen nodig in het leven - heb ik voor jullie de courgetti klaargemaakt voor de camera. Nu is dat een heel gehannes om mijn Ipad - ja, ik film met mijn Ipad - op de juiste hoogte te krijgen. Ik moest weg en weer lopen tussen Ipad en tafeltje. De ene keer stond mijn hoofd er maar half op en de andere keer was er een te groot stuk van de tafel te zien.

Na veel vijven en zessen en een héle stapel boeken onder de Ipad, kon ik eindelijk serieus beginnen. Ik wou per sé voor mijn boekenkast staan en niet in de keuken. Leek me veel toffer als achtergrond. Ik heb dat natuurlijk niet zelf bedacht maar ergens bij een andere YouTuber gezien. Nu, mijn boeken zijn wel véél mooier dan van die andere madame.

Zo'n filmpje maken dat is écht andere koek dan gewoonweg wat bloggen. Werk dat je daar aan hebt... Het zal dus ook niet voor iedere week zijn. Maar 't is een begin. Laat maar weten wat jullie ervan vinden! Ik sta open voor verbetering. Maar wees mild hé, alle begin is moeilijk!

Het recept voor deze courgetti met bolognaise saus is héél gemakkelijk zoals jullie van mij gewend zijn...





Courgetti met bolognaisesaus




Ingredïenten

• zes courgetten
• 800 of 600 gram bereid gehakt
• een doos gepelde tomaten
• twee doosjes Elvea groentenpasta
• een fles passata
• een beetje suiker
• Maldonzout
• peper
• rozemarijn
• tijm

Van Kortrijk naar Antwerpen...

Vanmorgen in alle vroegte ben ik samen met Françoise - een vriendin van jaren... - met de trein naar
Antwerpen gereden. Het was eeuwen geleden dat ik nog in Antwerpen was.

Het weer zat ons mee... een strakke blauwe hemel met een winters zonnetje! Ik had er écht zin in.
Omdat ik - héél enthousiast - ietwat te vroeg van huis vertrokken was, kon ik nog even over onze Kortrijkse groentenmarkt slenteren.

Tot mijn grote schande ga ik bijna nooit naar de markt in onze eigen stad! Niet goed bezig... Ons Bomma daarentegen gaat elke week. Ze heeft haar vaste groentenkraam en geniet nadien steevast van een koffietje in de Viva Sara.

Het was écht al lente op de markt. Aardbeien - Spaanse natuurlijk, maar wel lekkere - witte asperges, verse radijsjes en grote dikke bloemkolen.

 

Geen pompoenen meer in zicht!
Eenmaal in Antwerpen hebben we alle winkels die we niet in Kortrijk hebben binnenstebuiten gekeerd en hier en daar zijn we natuurlijk bezweken voor een nieuw bloesje/nieuw kleedje... Gelukkig heeft een mens maar twee handen en beperk je zo vanzelf het aantal zakken dat je kan meenemen!

Lekker eten en drinken hoort natuurlijk ook bij zo'n uitstap en bij Del Rey - een mooie Antwerpse patisserie - hebben we ons voetjes effe rust gegund.

De koffie en de chocolade waren écht lekker maar het personeel ongelofelijk bot. Ofwel had die madame haar dag niet ofwel moet ze van werk veranderen. Botte, onvriendelijke verkoopsters of garçons daar kan ik nu eens écht niet tegen...
Gelukkig - wijt het aan mijn leeftijd - laat ik tegenwoordig door zo iemand mijn dag niet meer verpesten...
Mijn ventje is me van de trein komen halen en heeft me dan getrakteerd op een paardebiefstuk bij Balthazar! Niet koken én nog belangrijker niet afwassen... Zàlig!

Snoepen mag!

Sinds ons Sofie - MsAprilfish -  haar YouTube filmpje gemaakt heeft over Low Carb stromen de vragen naar Low Carb recepten toe. Omdat ik nu eenmaal de kok van de familie ben, doe ik het opzoekwerk en test de recepten op onze familie uit. Want alles moet wel héél lekker zijn zodat ook niet Low Carbers er content mee zijn... Nu, wees gerust, de Byttebiers zijn geen gemakkelijke klanten als het op eten aankomt. Koen is eigenlijk de gemakkelijkste van de hoop! Het enige wat hij haat zijn eieren én beesten die vol benen zitten - kwartels en kippepoten met name!
Om dat je als LowCarber géén suiker mag eten moet je alternatieven zoeken die toch zoet zijn. Wel,
ik heb iets lekker gevonden dat klaar is in één, twee, drie.

Koop ergens Medjool dadels. Dat zijn van die lekkere, vochtige, dikke dadels en niet van die uitgedroogde, oude mormels. Je kunt die bij ons in Kortijk vinden bij Vandererven in de Doorniksewijk én Rachman in de Zwevegemstraat. En ook op de zondagmarkt in Rijsel staat er een ventje met dadels. Voor al de andere sukkelaars die niet in Kortrijk wonen vraag ze aan je favoriete groentenboer of zoek bij de uitheemse, Marokkaanse winkels.
Die dadel is het cruciale element in dit snoepje, dus doe je best om ze te vinden!

 


Voor de rest is het vrij simpel... Maal de amandelen - met vel dat geeft meer vezels - de dadels - zonder pit uiteraard - en een eetlepel pure cacaopoeder.

 

Ok, het geheel ziet er verre van aanlokkelijk uit maar ik beloof je het eindresultaat is het wél!

Draai er nu bolletjes van - de grote van een soepballeke. Wil je dat doen zonder de boel aan je handen te laten plakken, wrijf dan eerst je handen in met wat neutrale olie.

Laat dan je bollekens een uurtje opstijven in de diepvriezer. Ja, je hebt het goed gehoord, de diepvriezer!

En dan, zet je een tasje lekkere thee, zoek je een goed boek uit en duik je de zetel in met je snoepjes!






Snoepballetjes met dadels en amandelen




Ingredïenten

• 100 gram dikke Medjool dadels
• 1 eetlepel ongesuikerde cacaopoeder
• 70 gram amandelen mét velletje

Na Parijs... Rijsel!

Vorige week zondag was het Parijs met Koen en deze zondag was het Rijsel met John...
En het weer was ons weer eens goed gezind. Het was niet al te koud en er scheen een prachtig lente
zonnetje! Mijn ijskast zat nog tjokvol dus veel had ik niet nodig en uit voorzorg had ik maar mijn allerkleinste boodschappenmandje meegenomen. Kwestie van mezelf alvast een beetje te beperken.
Omdat ik rond deze tijd van het jaar gruw van alle soorten pompoenen en wortelgroenten deed het extra deugd om dikke verse - ja, wel Spaanse, natuurlijk - artisjokken te zien liggen. Ik weet wel dat we de producten uit onze eigen streek moeten eten maar met dat rotweer van de laatste tijd komt er hier nog niks fatsoenlijks uit de grond.

John had vorige keer een superlekker Turks gevuld broodje gekocht en wou persé er weer eentje meenemen. Ik moet zeggen dat het een sympatiek Turks manneke was en we mochten volop proeven.
En, ja, inderdaad het was écht wel lekker. Het recept was van zijn moeder.

Het leek op een grote tortilla die hij opvulde met een soort feta kaas gemengd met pijpajuintjes én dan even op een pannekoekenplaat opwarmde.

Natuurlijk heb ik er eentje gekocht! En we hebben ze gisterenavond dan maar als aperitiefhapje gegeten...
Wat ik ook meegebracht heb zijn twee dikke ganzeneieren. Groot dat die dingen zijn zég. Bijna twee keer zo groot als een kippenei en hard dat die schaal is!

Ik heb er een reuzeomelet van gemaakt. Ze was bijzonder lekker maar ik ben rats vergeten er een foto van te trekken...