Wij zouden vandaag zondag 15 november even naar Parijs gaan. Weg en weer met de TGV vanuit Rijsel. Ik keek er écht naar uit. Even door de Tuileries wandelen en lekker uitwaaien voor de Kerstdrukte weer toeslaat...
Maar het heeft niet mogen zijn. De verschrikkelijke terreur van de IS heeft het leven van tientallen mensen in één klap tot een drama gemaakt.
Verbijstering, onbegrip voor mensen die een leven - ook het eigen leven - niks maar dan ook niks waard vinden.
Ik herinner me nog onze wandeling begin dit jaar over het kerkhof van Père Lachaise met al de verse graven van de aanslag op Charlie Hebdo. En nu weer dat...
En Parijs is zo'n mooie stad, de stad van de liefde die op één nacht de stad van de haat en de terreur wordt. Paris mon Amour...
Ik sta zoals zovelen gewoon verbijsterd en ik zie vooreerst géén oplossing. Wat moet je aan je kinderen vertellen over onze wereld van vandaag? Dat het een onveilige plek is waar je iedere minuut waakzaam moet zijn? Ik weet het niet meer...
Ik hang aan de lippen van mensen als een Rudi Vranckx die zich al jaren beweegt tussen die mensen. Hij kan ons inzicht verschaffen in hun denkwijze en wereldbeeld. Ik vermoed alleen dat we nog maar aan het begin staan wat voor mij niet meer of minder dan Wereld Oorlog III is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Onbegrijpelijk, en het blijft duren. Ik vrees ook voor WO III. En waarom...
BeantwoordenVerwijderen