Al de Argentijnen - wij hebben een hele tak Byttebierkens in Argentinïe wonen - waren deze week in Kortrijk. Om definitief afscheid te nemen van onze Walter.
Walter overleed eind 2014 en gaf zijn lichaam aan de wetenschap. Da's hier in Kortrijk gewoonweg de KULAK. Gevolg van zo'n beslissing is dat je niks hebt om te begraven of te cremeren. Alles wordt uitgesteld tot je het lichaam terug krijgt. En begin dit jaar kreeg Koen een telefoon van de KULAK - drie dagen voor we naar New York vertrokken - dat Walter werd vrijgegeven. Voilà en daar zit je dan met een probleem. Half de familie zit in Buenos Aires en Uruguay en zelf wil je op vakantie vertrekken...
Dus hebben Koen en ik een spoed crematie geregeld en op een frisse februarimorgen hebben wij onze Walter samen met Pedro de begrafenis ondernemer uitgestrooid om de weide in Kortrijk.
De feestelijke afsluit van zijn leven hebben we pas deze week gevierd in Sint Maarten, het Stadhuis en tenslotte bij ons thuis met veel lekker eten...
Waarom vertel ik jullie die allemaal? Wel eerst om vooral omdat jullie zouden begrijpen waarom mijn blogpost van verleden week er nooit gekomen is. Ik hoopte ergens in de week 's avonds eens achter mijn Mac te kunnen kruipen maar mensen moe dat ik deze week was... het heeft écht geen naam! Zou dat komen omdat ik nu al 18 dagen niet anders dan water drink? Zijn dat afkick verschijnselen of zo? Nu, los van dat, het is een zàlig gevoel om geen alcohol te drinken! Ik voel me much more under control... Koen is al stikjaloers en wil nu ook starten.
Tweede reden van dit verhaal... ik was super content van mijn organisatie voor het etentje. Het is werkelijk feilloos verlopen. En dat vooral omdat ik bijna alles van te voren heb klaargemaakt.
De hele maandag was er wel aan met boodschappen - tot één uur 's middags! - en preparen maar de avond zelf was geweldig. Ik heb gezellig mee aan tafel gezeten en genoten van het gezelschap en super veel kunnen babbelen.
En dat is toch de bedoeling als je de mensen maar eens om de zoveel jaar ziet!
We waren met 16, dus best veel volk. Ik heb samen met Koen de tuintafel binnen gezet en twee tafels gedekt voor acht personen. Het menu was simpel. Allemaal groentjes en slaatjes in Ottolenghi style en Bomma heeft twee grote schalen kleine balletjes gehakt gebakken voor mij.
En dan heb ik nog een grote zalm in de oven geroosterd. Je weet wel twee zalmfilets naast mekaar op een bakplaat een 25 à 30 minuten op 150°C. Simpel, maar wel lekker.
En dan als dessert mijn eeuwige bestseller... Eton Mess. Heerlijk en super easy! De truc hier is om je ijsbolletjes van tevoren te maken en op een bakplaat in je diepvriezer te zetten. Je moet ze dan op het moment zelf gewoonweg met een spatel van de bakplaat scheppen en combineren met de meringues en de bessen. Ik geef er dan een coulis van framboosjes bij - Delhaize - en zacht geklopte slagroom. Simple comme bonjour!
Dus mensen als je echt wil genieten van je bezoek maak het dan allemaal zo eenvoudig mogelijk. Maak iets waarvan je weet dat iedereen lekker vindt en waarmee je altijd succes oogst. En vergeet vooral niet zelf volop te genieten!
Geen opmerkingen