Balsamico...

Niks is lekkerder dan een beetje balsamico azijn bij een tomatenslaatje. Tomaten en balsamico zijn voor mekaar gemaakt. Niet verwonderlijk natuurlijk want hun natuurlijke habitat is Italië...

Nu kun je eigenlijk zoveel meer doen met een flesje balsamico. Nog niet zo lang geleden heb ik  ontdekt dat je een gewone tomatensoep een ongelofelijk upgrade kunt geven door er op het einde - als ze helemaal klaar is - er een flinke scheut balsamico door te draaien. Logisch eigenlijk als je er even op doordenkt. Je voegt in één klap zoet én zuur toe. Het geheel verfrist ongelofelijk en tegelijkertijd wordt de brakheid van de tomaten verdoezeld! Super trucje gewoonweg!

En er is nog iets dat ik in Italië geleerd heb... Een zéér simpel aperitiefhapje. Gewoon wat verse, brokkelige parmezaan met een flink scheutje oude balsamico erover. Hiervoor moet je echt niet het gewone spul gebruiken maar de dikke stroperige versie.

Ik heb van mijn goede vriend Daniël enkele flesjes buitengewone balsamico cadeau gekregen en die zijn excellent voor dit receptje.
Maar wees getroost ik heb voor jullie - die geen Daniël tot vriend hebben - een vervanging gevonden.
In Dille&Kamille verkopen ze twee soorten balsamico. De dunne gewone en een dikke, stroperige versie. Wel het is die laatste die je moet gaan halen om dit receptje uit te proberen - zie de foto hierboven. En natuurlijk moet je ook lekkere parmezaan gaan halen bij je kaasboer!

Als toemaatje geef ik jullie nog een idee om van je gewone tomatensoep een maaltijdsoep te maken.
Haal een paar lekkere boerenworstjes bij je slager en haal er het vel af.

Meng dan flink wat parmezaan en verse tijm met het worstvlees. Draai er flinke bollekens van en bak die af in de pan of in de oven.

Ik doe het nog altijd klassiek in de pan. Geleerd van mijn mamma. Eerst kort laten bruinen en dan héél langzaam op een zachter vuur - slow cooking! - laten garen.

Ze blijven dan zacht en sappig.

Maak ondertussen een klassieke tomatensoep. Stoof wat ajuin of wat sjalotjes en voeg er een potje tomaten/groentenpasta van Elvea aan toe. Roer alles even doormekaar en voeg er dan een blik tomaten - of twee blikken als je véél soep wilt - en evenveel kippenbouillon aan toe. Ik gebruik mijn blik als maatbeker voor de bouillon. Ondertussen is dat dan ook mooi uitgespoeld en gaat er niks verloren. We moeten efficiënt én zuinig zijn in de keuken met producten en mét de afwas!
Laat alles een twintigtal minuutjes zacht borrelen en mix dan de heleboel met je staafmixer/blender.

Nu kan je als je écht fancy wilt gaan nog wat broodkruim krokant bakken - in de boter én met wat zout bij! - om bij op tafel te zetten. Vergeet niet als je soep klaar is - éérst proeven en eventueel nog wat zout toevoegen - er de balsamico door te mengen! Begin met één eetlepel en proef... toevoegen kan altijd nog, uithalen niet!

Dien de soep op met in elk bord twee lekkere ballekens met nog wat vers geraspte parmezaan erover en wat krokant broodkruim errond. Geef er nog wat warm stokbrood bij en niemand gaat met honger van tafel!





Simpele tomatensoep met reuze ballekens


Ingrediënten

• een blik hele tomaten op sap - of twee blikken
• evenveel kippenbouillon - of twee blikken kippenbouillon
• een kuipje Elvea groentenpasta - hier mag je er dan ook twee van nemen
• sjalotten of een dikke ajuin - hier ook wat meer natuurlijk!
• olijfolie
• Maldonzout
• balsamico azijn

• twee boerenworstjes
• parmezaanse kaas
• verse, jonge tijm
• oud brood
• boter
• Maldonzout

Zàlig... die vakantie!

Ik weet het, ik weet het... niks van recepten hebben jullie de laatste blogposts gekregen! Ik heb gewoon géén zin gehad om maar een pot op het vuur of een schaal in de oven te steken. Het enige dat ik nog doe de is pakjes open knippen en wat tomaten of komkommers in stukken snijden...
Rue de Surène is duidelijk met vakantie. De kookpot kan letterlijk de pot op!
Vandaag trakteer ik jullie dus niet op een nieuw recept maar op een verslag van onze laatste uitstapjes.

Zaterdag 6 augustus was het de nacht van de musea in Antwerpen. We waren sowieso van plan om naar de brillen tentoonstelling te gaan van Tuymans.

Het kwam dus goed uit dat we voor de prijs van een gewoon ticket een héle nacht van het ene museum naar het andere konden gaan. Koen zocht ons een hotel met zicht op het Mas en weg waren wij!

Het weer was fantastisch en we hebben dan ook genoten van het uitzicht op het dak van het Mas. De brillen waren de max en ook de sfeer was top!

's Morgens hebben we nog een grote wandeling gemaakt om de nieuwe voetgangersbrug - van dezelfde architect als de voetgangersbrug bij ons in Kortrijk- te bekijken. Ik kan jullie niet de naam van de architect geven want Koen is momenteel ergens in de Gavers aan het lopen en ik kan het hem dus niet vragen én in opzoeken heb ik nu even geen zin...

Ook het werk van Zaha Hadid - kijk zie, nu ken ik dus wél de naam want die madame heeft ook nog het één en het ander voor Alessi gemaakt... - was ook de wandeling waard!

Een nacht is kort als je ook nog wilt aperitieven en lekker gaan eten en dus plak je er best nog een dag aan...

Het allerlaatste weekend van onze vakantie hebben we wééral in la douce France doorgebracht.

Ieder jaar wordt er in Versailles tijdens de zomer een hedendaagse kunstenaar uitgenodigd. Dit jaar was het Olafur Eliasson. De man is afkomstig van Ijsland en woont nu in Denemarken. Hij heeft ook al eens iets rond koken gedaan en daar is er een mooi boek van. Moet ik me zeker nog eens aanschaffen...
Het leuke was dat hij volledig ingespeeld heeft op Versailles.

In het kasteel heeft hij alles rond spiegels laten draaien en buiten in de tuin was zijn thema het water. We hebben wél een uur en drie kwart in de rij moeten staan voor we uiteindelijk binnen waren maar soit het loonde écht de moeite. En je wordt uiteindelijk helemaal zen als je in zo'n wachtrij staat. En zeker als de mensen achter je van Roeselare zijn en constant commentaar geven op diegene die voorkruipen...

Het allertofste werk van Olafur was de waterval die uit het niets lijkt te komen - enfin, toch als je er recht voor staat!
Man, en zit daar druk op dat water!

Eigenlijk loont de héle tuin de moeite om te bezoeken - mét of zonder tentoonstelling!
Want het is heerlijk om onder de bomen met een lekker slaatje én een glaasje wijn te zitten!

We waren van plan om een kleine drie uur te blijven maar het zijn er uiteindelijk zeven geworden. En onze stappenteller heeft weer overuren gedraaid!

Om acht uur waren we in Rouen. Juist op tijd om nog even lekker te gaan eten in een Brasserie voor de show op de gevel van de kathedraal begon...

De volgende dag - de vijftiende augustus - was werkelijk alles, maar dan ook alles gesloten in Rouen.
We hebben dan maar gewoonweg rondgewandeld en genoten van de mooie huizen en de gezellige hoekjes van de Normandische stad...

Parijs... eindelijk!

Ja, het was écht super lang geleden dat Koen en ik samen in Parijs waren. Normaal gaan we zeker een keer of zes per jaar naar onze favoriete stad.

 
De aanslagen hebben - willens nillens - onze goesting voor een stuk aangetast. Maar een grote vakantie laten voorbij gaan zonder Parijs te zien dat ging me toch iets te ver. En zo waren we dit weekend eindelijk terug. In een hip en vrij nieuw hotel dat deze keer eens niet in de Rue de Surène lag.

We kozen voor Hotel 34b in de Rue Bergère. Le neuvième ligt op weg naar Pigalle en heeft een heel andere vibe dan le huitième waar we anders logeren.

Het hotel heeft een zéér franse uitstraling - overal vind je de franse driekleur terug - en er is een jong en dynamisch management. Super om foto's te nemen...

Alles wat er in de minibar zit mag je zomaar uitdrinken maar jammer genoeg heb ik dat pas beseft bij het uitchecken! De lounge/ontbijtzaal staat vol boeken over Parijs en voor een boekengek als ik is dat natuurlijk héél tof. Ontbijten en lezen tegelijk, kan het beter!

Vlakbij stikt het van de restaurantjes. Je moet letterlijk maar de straat oversteken en that's it. We hebben er twee uitgeprobeerd en goed bevonden. Niks geen hoogstaande keuken maar sympatiek, lekker, vers en niet te duur. Top dus!

Nu regent het hier vandaag pijpestelen in Kortrijk maar wij hadden twee dagen top weer. We zijn naar het Bois de Boulogne gereden naar de Fondation Louis Vuitton voor de tentoonstelling van Buren. Je weet wel die man die overal dikke lijnen en strepen op trekt. Mooi, zéér mooi, vooral met de zon erop. En weet je wat ik daar boven op een van de terrassen vond?

Een ijsjeskar... en niet zomaar de eerste de beste. Eentje van Marcolino! Koen kon natuurlijk niet passeren zonder een friskootje te proberen.

Je kiest eerst je favoriete smaak uit en dan stoppen ze dat nog eens een tweede keer in de chocolade. Daar is een magnum niks tegen!

In de jardin acclimatisée - een chique Parijse versie van Bellewaarde - konden we een lekker broodje zalm eten bij Angelina's.

 Zàlig toch dat je zelfs daar tussen de spelende kinderen stijlvol kan lunchen in een van de beste theesalons van Parijs!

De rest van de dag hebben we al wandelend - met de nodige koffie en rosé stops tussenin - doorgebracht.

Twee en dertig duizend stappen... da's niet mis hé. Koen was ondanks de vele dessertjes vermagerd bij onze thuiskomst. Ikzelf ben wijselijk van de weegschaal afgebleven.