Hier ben ik weer...!

Een maand lang heb ik niks van me laten horen... want het opstarten van La Cantine nam me hélemaal in beslag. Man, man was dat heftig!

La Cantine!

Ik ben gewend om voor grote gezelschappen te koken en draai mijn hand er niet voor om. Maar dan weet je op voorhand wat iedereen gaat eten en kan je de boodschappen en je planning er perfect op afstellen. In het geval van "een restaurant" zet je een aantal gerechten op je kaart ( elf gerechten bij ons in La Cantine ) en de mensen kiezen daar dan uit wat ze willen.
Natuurlijk hoor ik jullie denken, zo werkt een restaurant nu eenmaal...
Juist, ja, maar hoeveel porties voorzie je dan per gerecht?  En als je zonder geroosterde groenten valt... wat doe je dan? En hoe krijg je alles tegelijk voor één tafel - liefst warm - klaar? Ik had natuurlijk daar lang en breed over nagedacht maar de realiteit was toch nog even anders!

Ook voor Sofie was het heftig. Zij is de barista én doet de zaal. Best te combineren dachten wij... tot er vijf man tegelijk koffie, lattés en capuccino begint te vragen! Ook aan de kant van de bar liep de spanning af en toe soms hoog op!

 Barrista Sofie...

Hoeveel brood moet je bestellen bestel bij de bakker? Belangrijk hé,  want je wilt wel elke dag vers brood geven...

Kop op vandaag zijn we nu een volle maand bezig en we hebben héél veel bijgeleerd, héél veel!
De eerste week dacht ik serieus dat ik mijn doodvonnis had getekend. Ik moest om klaar te geraken om zes uur in de keuken staan en we waren pas om half elf 's avonds klaar met afwassen en dweilen. Ik was overtuigd dat ik de rest van mijn leven kon opplooien... Nooit meer met Myriam naar de cinema, nooit meer naar de kapper, nooit meer boodschappen doen in de Delhaize, nooit meer op het gemak naar de Zara. Life was over! Cooking and cleaning would be my entire life...

 

Mijn inductievuur mét chefzone...

 

De super oven...

 

Alle gerechten uitgesplitst in ingrediënten - zodat ik niks vergeet!

Gelukkig was daar dan opeens een reddende engel : Katrien. Katrien is sinds Sofie in Spermalie zat onze huisvriendin. Op dag drie stond ze opeens bij mij in de keuken. En samen hebben we dan alles overlopen, de frigo juist gezet en de boodschappenlijsten en het to do plan bekeken.

Ik wist wel wat na het lezen van een dikke turf van het FAVV maar toch... bv een frigo inladen in een restaurant da's heel wat anders dan thuis. Vlees/vis op een plank. Bereide gerechten boven, nog niet bereide producten onderaan.
Overal moeten etiketten opgeplakt worden met houdbaarheidsdatum. Werk, werk en nog eens werk!
Je mag ook niet afwassen zolang er nog bereidingen zijn in de keuken, vuil en proper mag je ook niet mengen... Ok, het is allemaal wel logisch dat wel maar ai, ai, wel omslachtig allemaal!

Sinds de interventie van Katrien ben ik stilletjes aan het licht terug gaan zien en klaarde de mist geleidelijk op. Elke dag gaat het beter en beter en geleidelijk voer ik kleine aanpassingen door.
En nu ben ik al zover dat ik rond 8.30 's morgens start en klaar sta om 11.30 voor de lunch. En 's avonds zijn we rond 7.30 klaar met alles en staat onze keuken weer spic&span te blinken!
 
Ondertussen is het écht leuk geworden en geniet ik ervan om alles klaar te maken én alles zo lekker en mooi mogelijk bij mijn gasten te krijgen...

Natuurlijk was december een zware maand om te starten. We moeten dan sowieso elke dag behalve Kerstdag en Nieuwjaardag open zijn en dus werk je quasi non stop.
Bloggen zat er dus gewoonweg niet in want elke avond viel ik gewoon om van de slaap in mijn bed...
Maar er is beterschap op komst en écht waar in het nieuwe jaar komen er ook weer nieuwe recepten!

See you!

Almost there...

Nu is het nog een kwestie van dagen voor we openen... Als er geen wiel meer afloopt doen we vrijdagavond - 24 november - voor het eerst de deuren van ons restaurant open. Man, man het zijn nu echt spannende dagen én vooral slapeloze nachten.

Vorige week hebben we onze opleiding "barrista" gekregen in de branderij van Viva Sara in Vichte.

Er komt echt wel heel wat kijken bij een goeie koffie. Peter Deprez, mede-eigenaar van de branderij Viva Sara, gaf ons een degelijke opleiding. Eerst en vooral moet je weten dat alle koffieplantages tussen de keerkringen liggen.

Logisch eigenlijk want koffie groeit waar het lekker warm én vochtig is... Koffie kun je een beetje vergelijken met wijn. Je kunt verschillende soorten mengen tot een mooie blend of je kunt ook opteren voor een enkel gebied of zelfs gaan voor koffie van een enkele plantage.

Een van de duurste koffies is nog altijd de Blue Mountain koffie van Jamaica. Nu, dat wist ik al jaren... wij zijn namelijk op huwelijksreis geweest in Jamaica en hebben toen al Blue Mountain koffie geproefd!
Zàlig vind ik dat, al die uitleg over een product. Op slag wordt een simpele koffie een kunstwerkje.

Na al de theorie en een bezoek aan het uitgebreide koffiemuseum waar we de Melitta filters van onze grootmoeders konden bekijken, mochten we eindelijk koffie maken.

En daar komen een héél aantal dingen bij kijken. De juiste hoeveelheid koffie zorgt voor de perfecte druk: 9 bar dus. En dan spreken we nog niet van het opstomen van de melk... ook al een techniek en kunst op zich.

En als je dan nog een stapje verder wil gaan is er nog de "latte art".
Verder dan een hartje heb ik nog niet gebracht maar oefening baart kunst en wie weet wat ik volgend jaar allemaal kan!

Eindelijk aan de spirelli...

Ondanks het feit dat ik al een massa spirelli's verkocht heb in de winkel had ik er tot nog toe zélf geen in gebruik. Jullie weten onderhand al wel dat ik absoluut géén fan ben van allerlei stomme cooking tools die alleen maar zorgen voor meer clutter in je keukenkasten en schuiven. Maar nu ben ik toch gezwicht voor de spirelli...
Vandaag dus een proefstukje. Met dé groente die wel geboren lijkt voor de spirelli... de courgette! Vroeger werd een courgette eerder als soepgroente beschouwd en had absoluut niet zo'n hippe status als nu. Samen met de avocado en de boerenkool/kale is de courgette momenteel een van de meest geïnstagramde en populairste groente geworden.

Nu heb ik altijd wel graag courgetten gegeten, vooral geroosterd omdat ze dan hélemaal van smaak veranderen. Van flauw en flets naar lekker umami! Natuurlijk moet je eerst de boel degelijk kruiden.

Ik gebruik hiervoor mijn geliefde Maldonzout, peper uit de molen, tijm en olijfolie voor ik het de oven ingooi.
Om alles extra lekker te maken heb ik ook nog wat kerstomaatjes in de oven gezet. Ook die kregen wat zout, peper en olijfolie. Als extraatje heb ik ze nog even verwend met heerlijke oude balsamico.
Dan allebei op hoge temperatuur - 200° - de oven in voor een goeie twintig minuten.

Dan enkele eitjes losgeklopt, gekruid met wat Maldon zout en dan mijn pan in. Even laten stollen en dan alle courgetti er midden in.

Op laag vuur alles mooi laten garen en voilà mijn super omeletje was klaar.
Nog wat pijpajuin erop en samen met de geconfijte tomaatjes was dat een heerlijke lunch!



Omelet met geroosterde courgetti en geconfijte kerstomaatjes



 Voor de tomaatjes

• twee handenvol kerstomaatjes
• olijfolie
• Maldonzout
• peper 
• oude balsamico - de stroperige soort 

Voor de omelet

• een dikke courget
• drie eitjes 
• Maldon zout
• peper uit de molen
• gedroogde tijm
• pijpajuintjes gesneden

Where we are now...

Jullie weten ondertussen al wel dat we hier in onze winkel serieus in de werken zitten. Onze droom en zeker mijn droom - een lunchrestaurant - wordt langzaam maar zeker een realiteit. Maar je kunt niet geloven wat een berg werk dat meebrengt. Koen wordt ver zot van alle formaliteiten die we moeten in orde brengen...

Onze Sofie heeft een complete horeca opleiding gehad in Spermalie en het KHBO te Brugge. Ook ik heb ooit nog een jaar opleiding klassieke keuken gevolgd op Spermalie. Puur uit hobby in die tijd maar  vandaag komt die training écht van pas! Om alles in orde te krijgen hadden we natuurlijk die diploma's nodig. Héél ons huis én het appartement van Sofie hebben we ondersteboven mogen keren om die dingen te terug te vinden. Vanalles is er ondertussen naar boven gekomen... oude rapporten, alle soorten andere diploma's en getuigschriften maar het juiste bleef onvindbaar. Gelukkig krijg je zonder problemen een dubbel opgestuurd en ondertussen hebben we ook nog een mooi bordje gekregen om aan onze voordeur te hangen!

Aan stielmannen hebben we ook geen gebrek. Elke dag is er wel een andere ploeg bezig. En de ene job is al gevaarlijker dan de andere...

Gisteren - gelukkig was het prachtig weer - waren de dakwerkers aan de beurt. De schouw moest door het dak.

Nu is dat hier een verschrikkelijk steil en oud dak dus voor die mannen was dat absoluut geen cadeau om hier op het dak te werken.

Maar ze hebben het er heelhuids van af gebracht!
Vandaag wordt de vinylvloer in de keuken gelegd. Ja, want natuurlijk moet alles spic en span zijn in mijn nieuwe keuken. Veel normen en wetgeving ivm de netheid... maar ja, dat kan geen kwaad hé.
Verder ben ik volop aan het proefkoken thuis maar ik verlang naar mijn nieuwe "professionele" keuken waar ik een super oven in krijg. Ik droom nu over koken en recepten uitproberen en als ik 's nachts wakker lig - en dat is nu meer dan ooit - kijk ik op YouTube naar Gordon Ramsey, Jamie en consoorten...
Spannend en leuk tegelijk! I can't wait to start!

Gluten en zo...

Vroeger was eten en te eten geven toch wel een stuk eenvoudiger. Sommige mensen - zoals mijn schoonvader - moesten zoutloos door het leven gaan om hun aders en hart te sparen. Suiker kon ook moeilijk liggen voor mensen met insulineproblemen maar voor de rest was het vrij makkelijk...
Maar nu zèg... je reinste doolhof! En nu ik binnenkort zelf met het probleem ga geconfronteerd worden in ons lunchrestaurant ben ik op zoek gegaan naar lekkere gerechtjes die glutenvrij/lactosearm/vegan of veggie zijn. Niet dat zoiets altijd vanzelfsprekend is want ik wil dat alles in eerste plaats écht lekker is. Dat is voor mij een basisvereiste! Eten moet deugd doen... op alle gebied!

Vandaag dus eens een tof "glutenvrij" receptje voor jullie. Lekker voor de gewone alleseters zoals ik én ideaal voor de mensen die het zonder gluten moeten stellen.

Maar eerst nog even een kort woordje uitleg over gluten. Gluten dat is eigenlijk niet meer dan het netwerk dat brooddeeg, pastadeeg en pizzadeeg zijn elasticiteit geeft. De rek dus... Je moet het je voorstellen zoals zo'n rek waar ze klimplanten tegen laten groeien in de tuin. Zonder dat rek vallen de planten gewoon naar beneden... Wel in een brood is dat juist hetzelfde. Zonder de gluten kan de lucht niet tussen het netwerk kruipen en het brood luchtig maken. Vandaar dat een glutenvrij broodje zo cake-achtig en vast overkomt. Gluten zijn voor het merendeel van de mensen absoluut geen probleem maar sommigen zijn écht zo intolerant dat ze gewoon ziek worden als ze er eten.


Dus mijn spinaziepannenkoek is voor iedereen. De toleranten én de intoléranten. Het boekweitmeel dat we gebruiken is volledig glutenvrij. Nu is het wel zo dat zo'n glutenvrije pannenkoek een stuk delicater is. Door het gebrek aan netwerk draait dat ding ongelofelijk slecht om. Je moet hem dus zeker niet omhoogsmijten in de pan. Dat is een no go. Héél voorzichtig omdraaien met een brede spatel...

We beginnen met drie eitjes en doen er de boekweit en de melk bij. Feel free om amandelmelk te gebruiken in plaats van koemelk. Dan heb je ook nog eens een zero lactose pannenkoek! Geef toe, ik heb hier toch écht wel mijn best gedaan hé... twee vliegen in een klap!
Doe er nu twee volle handjes babyspinazie bij en draai alles door je blender. Je krijgt dan een prachtig gras groen beslagje. Vergeet er zeker geen zout in te doen anders heeft je pannenkoek écht geen smaak. Neem nu een goeie antikleefpan en liefst niet te groot ivm het moeilijk omdraaien.
Als vetstof gebruik ik nu al een hele tijd een zàlig product van de bioplanet. Lekkerder dan koolzaadolie en gemakkelijker dan zelf geklaarde boter maken. Je kan er ook op hoge temperatuur - een biefstuk dus - in bakken. Top ding!

Uit mijn hoeveelheid beslag heb ik vier grote pannenkoeken gebakken.
Boekweit is best zwaar dus één of twee pannenkoeken is zeker voldoende als portie.
Ik heb mijn pannenkoek verder aangekleed met wat sla, gerookte zalm en verse geitenkaas. Heerlijk en ongelofelijk gezond...

En, nee, die pannenkoek gaat niet op mijn kaart staan, die is exclusief voor mijn volgers. Maar er zullen wel veel andere lekker dingen te eten zijn bij ons op het Vandaleplein!




Spinaziepannenkoek met gerookte zalm en geitenkaas;



Ingredïenten

• drie eieren
• 200 ml melk of amandelmelk
• 60 gram boekweitmeel
• 100 gram babyspinazie
• Maldonzout
• gerookte zalm
• geitenkaas
• een beetje salade

 

Drukke tijden...

Ja, écht, ik voel me schuldig dat ik hier al enige weken niks meer van me heb laten horen... But sometimes life takes over!
Want ja, mensen, we hebben super toffe nieuwe plannen! Half november openen we een "lunchrestaurant" in onze winkel op het Vandaleplein. En wie denken jullie dat er daar achter de potten gaat staan? Juist, Rue de Surène herself zal daar de schort ombinden.

Bère veel werk dus. Nu eerst al met de werken en het herorganiseren van de winkel. Want ook daar starten we met een aantal nieuwe merken. En dan is er nog de inrichting van mijn nieuwe keuken, het menu, het zoeken van de leveranciers... tja, er komt écht wel veel bij kijken. Vandaar de tijdelijke stilte op de blog... maar beloofd, ik zal jullie hier zoveel mogelijk op de hoogte houden van de werken. En, ja, natuurlijk komen er ook weer recepten!
Maar nu eerst even een kort verslag van ons laatste bezoek aan Parijs...

We zaten deze keer in de Hilton Opéra aan het station van Saint-Lazare.

 

Prachtig hotel, wel wat ver van de Marais maar omdat we veel te bezoeken hadden in le huitième was de ligging heel goed. Onze kamer was op het vijfde en dus kon ik uit mijn bed de Eiffeltoren zien. Super!

Eigenlijk was ons bezoek aan Parijs deze keer een échte "studiereis" omdat we veel leuke en hippe restaurants wilden bezoeken om ons te inspireren.

Maar natuurlijk konden we het niet laten om ook enkele tentoonstellingen te bezoeken. Koen had -  héél vooruitziend - alle tickets vooraf geboekt en zo moesten we nergens lang in de rij staan. Drie top tentoonstellingen hebben we gezien. Eerst Hockney in Beaubourg op dag een.

De week voor we vertrokken was er een documentaire op Canvas over Hockney en dus waren we enorm goed voorbereid op het bezoek.

Op dag twee zijn we naar Dior geweest én dat was top. Je moet zelfs niet van mode houden om daar van te kunnen genieten.

Gewoonweg de manier dat die expositie is opgebouwd is adembenemend... Gaan écht waar! Ze loopt nog tot in januari.
Dag drie was voor Picasso. Olga Picasso. Een van de vele vrouwen van de Spaanse meester...

Mooi, ingetogen en ook hier was de setting prachtig. Het museum is volledig vernieuwd en je kunt én van het gebouw én van de werken genieten.

En boven heb je een zàlig terras om koffie te drinken en je aankopen uit de museumwinkel te bekijken;
Kort samengevat hebben we eigenlijk drie dagen niks anders gedaan dan gegeten, geslapen en naar schitterende kunst gekeken...

 Voor ons twee dus dé ultieme vakantie!

Relaas van de laaste weken...

Na een paar weken windstilte ben ik er weer... het leven was even te intens en heftig om te kunnen bloggen. Soms verlies je toch écht wel eens de pedalen. En omdat het deugd doet om over die dingen te communiceren is er vandaag een súper lange blogpost.

Ik ga gewoon chronologisch te werk gaan dat lijkt me het beste.
Sowieso waren Koen en ik van plan de winkel tijdens Kortrijk congé open te houden. Het is een leuke periode, iedereen is goedgezind en we krijgen wel wat toeristen over de vloer. Maar de weekends + de maandagen zouden we op uitstap gaan.
Op onze nationale feestdag zijn we zoals alle goede Belgen naar Rijsel gereden. Het weer was fantastisch en de sfeer was top. Ik heb daar ook nog een nieuw winkeltje ontdekt : "Epicerie Madame"

"Madame" verkoopt speciale kruiden, conserven, chocolade en alles en nog wat om een foodie als ik het hoofd op hol te brengen.

Eten deden we bij op het volgende adresje... lekker slaatje maar vooral super terrasje!

Op zaterdag hebben we gewoon gewerkt en zondag zijn we naar Watou gereden om de tentoonstelling te bezoeken.

Wij waren nog nooit in Watou geweest en ik hoop dat ze volgend jaar er weer zijn want het was écht wel de moeite...

Op maandag hadden we Gent op het programma staan. Om eens te kijken wat ze daar meer kunnen dan in Kortrijk!

Een mens kan uiteindelijk overal wat bijleren! Maar hoewel Gent een grote stad is, lijkt onze boekhandel Theoria in Kortrijk toch een veel groter en beter aanbod te hebben dan het Paard van Troje.

Voor het tweede vakantieweekend hadden we een weekendje Londen gepland maar daar zijn we nooit geraakt... We hebben een weekendje AZ Groeninge in de plaats gekregen! Sofie had bartstende hoofdpijn die met geen middel te verhelpen was en na een héle dag in de spoed en ongelofelijk veel testen en bloedstalen moest ze opgenomen worden op de dienst neurologie.

 

Leuk is anders... een hele week hebben Sofie en ik van het ene onderzoek naar het andere gelopen om uiteindelijk op vrijdagavond een redelijk gerustellende uitslag te krijgen... Alles is nu onder controle maar toch nog niet helemaal definitief opgelost.Willen jullie nog wat meer details dan verwijs ik naar de blog Ms.Aprilfish van onze Sofie.

Man, man wat hebben we stress gehad vorige week! Koen heeft getracht me iedere avond wat af te leiden zodat ik niet de godganse avond zat te piekeren.

We zijn veel uit eten geweest - koken zat er echt niet in - én ook naar de verjaardag van Vincent gereden in Cadzand.

Ondanks de mooie foto hadden Vincent en Koen allebei zorgen op dat moment. Vincent voor zijn vader die toen al enkele uren spoorloos was en Koen voor onze dochter... Gelukkig is pappa van Quickenborne levend en wel teruggevonden en is onze Sofie bijna ook weer op en top!

Dit weekend was de rust eindelijk weergekeerd en op zaterdagavond zijn we dan vertrokken naar Antwerpen - onze studentenstad.

Daar hebben we genoten van de Museumnacht. We hebben o.a. het Modemuseum bezocht waar er een boeiende tentoonstelling loopt over de Hermesjaren van Martin Margiela. Als je van mooie, tijdloze dingen houdt, moet je écht gaan kijken. Voor mij was dat een top expo!

Eten hebben we gedaan bij de enige chinees die een ster heeft. Lam&Yin.
Mensen da's een échte aanrader en je betaalt er niet meer dan in een gewone bistro! Het restaurantje is wel piepklein dus zeker reserveren.

Nu onze Bruno definitief verhuisd is naar 's Gravenwezel, hebben we altijd een reden om naar Antwerpen te rijden.
Op zondagmiddag had Charlotte een hip bagel-restaurantje gezocht om gezelling te brunchen.

 En 's avonds hebben we met Sofie en Jeroen in Mon gegeten aan het Mas.

Echt een  leuke familiedag... zàlig na zo'n rotweek!

En gisteren maandag hebben Koen en ik samen Villa Cavrois in Roubaix bezocht. Strak, mooi en eigenlijk zo dichtbij...

De eetkamer van de kinderen... En de keuken, gigantisch gewoonweg!

Ook de badkamer was ongewoon groot. Spiegels, kasten, marmer...  't moet heerlijk geweest zijn om je daar te wassen en te aan te kleden.

In Villa Cavrois kun je niks drinken of eten. Wel hebben ze een mooie bookshop. Dus we zijn dan maar doorgereden naar Rijsel. En hebben de dag afgesloten met een taartje en een glaasje bij Patisserie Meert in Rijsel!

En volgende weekend staat er weer wat anders op het programma! Verslag volgt.