Maar nu, man,man, het was niet meer te doen. Tien tot vijftien keer moest ik proberen voor het ding eindelijk wilde werken... je goesting om te koken verging er gewoonweg bij.
Dus, ik naar Miele gebeld en een afspraak gemaakt. Eerst probeerde die juffrouw me aan telefoon verder te helpen maar F32 zei haar uiteindelijk ook niks. Dan maar een manneke gestuurd.
Op vrijdagvoormiddag zat ik braaf te wachten... maar om elf uur nog géén kat. Stuk ongeduld dat ik ben, heb ik toch maar even teruggebeld naar Miele. Of dat ze me niet vergeten waren en hoelang een voormiddag bij Miele eigenlijk duurt? Nee, nee, Mevrouw alles verloopt volgens plan en ja, een voormiddag die duurt tot één uur. Huh? Ik heb altijd gedacht dat om twaalf uur de voormiddag gedaan was...
Maar uiteindelijk kwam mijn redder toe... Stefaan, een sympatieke man met een grote glimlach, die even het probleem bekeek, het onmiddellijk herkende en meteen aan de oplossing begon te werken en zo mijn stressniveau op slag naar nul bracht. Kijk, zo'n man, daar heb ik nu zo'n respect voor... Hij heeft super voorzichtig zonder ook maar iets te beschadigen mijn vuur helemaal gerepareerd. Weliswaar hing er een hoog prijskaartje aan het onderdeel maar ja, een kok zonder vuur da's zoals een zwaantje zonder motor hé.
Vergeef me de vergelijking maar sinds Koen is tegengehouden door een zwaantje blijft dat beeld in mijn hoofd hangen...
En, Stefaan heeft niet alleen mijn inductievuur gerepareerd hij heeft me ook nog het een en het ander bijgeleerd. Na tien jaar weet ik eindelijk wat ik allemaal kan met dat ding!
Het allerstomste is nu wel dat ik vergeten ben een mooie foto van die man te maken. Ik heb alleen een foto met zijn hoofd in de kast. Dom hé...
Geen opmerkingen