Van de eerste keer had ik geen te beste herinneringen. Té veel Hitler en oorlog naar mijn gedacht. Berlijn is geen stad die je kan bezoeken zonder met je neus op de feiten gedrukt te worden.
De oorlog, de Joden én de Berlijnse muur blijven deel uitmaken van het leven van alledag.
Berlijn is hip maar 't is zeker geen Barcelona. In Barcelona voel ik me altijd een beetje weg van de realiteit. Neem alleen al de ongelofelijke bouwwerken van Gaudi, een mens waant zich gewoonweg in een sprookje!
Maar als ik in Berlijn voor de gevel van de luchthaven Tempelhof staat, lopen de rillingen me over de rug.
Je reinste Nazi-architectuur en als je het mij vraagt, heeft onze AZ Groeninge kliniek er veel van mee...
Maar kom, het was deze keer véél beter. Waarschijnlijk omdat ik ook al wist wat me te wachten stond. We zijn vertrokken op de dag dat Trump naar Brussel kwam en Obama naar Berlijn afzakte voor een onderonsje met Merkel. Ideaal dus...
Dank zij onze uitstekende gids Lieve Pillen - een Vlaamse natuurlijk die al jaren in Berlijn woont - hebben we het beste van Berlijn te zien gekregen.
Uiteraard hebben we een boottocht op de Spree gemaakt, een uitgebreide stadswandeling en een toffe fietstocht. Van alles wat dus.
Met de fiets hebben we Tempelhof - de vroegere luchthaven en nu een recreatiegebied - verkend.
Zàlig zeg zo over de startbaan rijden!
En ze hebben daar ook van die volkstuintjes... wel een stuk slordiger dan hier bij ons. En ik die dacht dat de Duitsers zo'n nette en ordelijke mensen waren!
Nu, volgens mij heb je twee soorten mensen in Berlijn : de stijve, strakke en de groene hipsterachtigen. Dat is toch mijn persoonlijke analyse na die vier dagen...
En dan heb je ook nog dit...
brrr... en dit...
Ongezellig hé, een echte steenwoestijn, zou echt niet voor mij zijn om daar te wonen! Maar je hebt ook nog leuke en gezellige wijken zoals Kreuzberg.
Dat zou een straat in Parijs kunnen zijn. Je hebt in Kreuzberg ook mooie binnenhofjes met veel groen. En die deden me dan weer op Lyon denken met de traboules.
Het Spree-eiland ofwel het museuminsel is ook écht mooi en er staan prachtige musea.
En er is een heerlijke tuin, en dat doet ongelofelijk veel deugd na al die Oostduitse koude architectuur.
Ik heb er in het Neues museum de buste van Nefertete gezien.We mochten ze wel niet fotograferen. Zelfs niet met onze gsm.
Niet tof. Bijgevolg heb ik een ander "kopke" voor jullie getrokken... maar de mooie hierogliefen konden wél op de foto!
Berlijn is momenteel nog een grote bouwwerf. Overal staan er kranen en schuttingen.
We hebben ook lekker gegeten in Berlijn... en de beste keer was boven op de Reichstag. Je weet wel, dat gebouw dat Christo een keertje ingepakt heeft.
De koepel die je hier ziet is er opgezet door Norman Foster. En je kan er in naar boven lopen. Schitterend als je zoals wij mooi weer hebt.
En dat ding is dus open van boven hé, om de vuile lucht uit het parlement naar buiten te laten stromen. En ik vermoed dat daar héél wat bezoedelde lucht geproduceerd wordt!
Het museum van Daniel Libeskind gaat over het gebroken lot van de Joden. De lijnen op het gebouw breken en maken inkervingen. Beklijvend is het enige juiste woord voor dit museum.
We liepen er op een kunstwerk dat allemaal schreeuwende gezichtjes voorstelde en wanneer je over de metalen schijven liep, hoorde je het geluid van rangerende treinen. De treinen van de transporten naar de kampen... Indrukwekkend!
Natuurlijk heb ik nog even geshopt. Er was een boekhandel in onze straat die tot middernacht openbleef. Misschien een idee voor onze Theoria?
En dan, ja, was het weer tijd om onze hotelkamer te verlaten en weer naar Brussel te vliegen!
