Zomersaus...

Deze week ben ik begonnen aan "de Grote Kuis". Elk jaar neem ik enkele dagen vrij om alle gordijnen en ramen te wassen - en geloof me we hebben er véél! Ook alle kamers neem ik eens goed onderhanden want wij krijgen écht wat bijeen op een jaar..!




Ik begin er altijd met lichte tegenzin aan maar eenmaal goed gestart, krijg ik er meestal wel plezier in. En 's avonds ben ik zó dood content met al het werk dat ik verzet heb! En plus verwacht ik dan ook nog eens dat Koen mij de hele avond de hemel in prijst voor gedane prestaties... Wat hij dan wel sowieso héél lief doet!




Natuurlijk schiet er na zo'n dag kuisen niet veel tijd en/of goesting meer over om uitgebreid eten te maken. Een simpel slaatje is dan meestal dé oplossing. En wat is er dan een échte zomerse klassieker? Ja, salade caprese... lekkere buffelmozarella met rijpe tomaten en pesto. Maar alles valt of staat met de pesto. Hoewel er best lekkere kant-en-klare sauzen te koop zijn gaat er niks boven een homemade pesto...
En écht waar ik heb een super lekker recept! De pesto is en blijft fris groen wat ook altijd mooi meegenomen is want zo'n vieze kaki kleurige saus is toch maar niks.
Vooruit dus, blender uit de kast en we beginnen eraan. Doe achtereenvolgens pijnboompitten, basilicumblaadjes en geraspte kaas in de machine. Laat draaien en giet ondertussen de olijfolie er bij. Stop de blender en doe alles met met een pottenlikker van de kanten naar beneden. Proef of er zout genoeg is en doe eventueel nog wat Maldonzout bij. Voilà klaar is kees!
Het is écht een heerlijk sausje en je kunt het waarlijk over alles gieten. Een boterhammetje met verse ricotta, daarop wat van die saus én daarop dan een dikke schijf coeur de boeuf tomaat én daarop dan wat Maldon zout. Hemels gewoon...
Ook op een stukje gebakken vis doet de pesto wonderen. Echt een goed ding om zeker in de zomer altijd in je ijskast te hebben staan.




Vanmorgen heb ik op de markt in Rijsel twee dikke bossen basilicum gekocht en die moeten er straks aan geloven... Ik heb ze speciaal voor de pesto gekocht want ik heb echt té weinig basilicum staan in mijn kruidentuin/pot om die aan de saus op te offeren. De basilicum in mijn pot - ik heb groot en kleinbladige staan - gebruik ik strikt voor decoratieve doeleinden...




Ik heb ook nog bij zo'n bio-boer van die prachtige warmoes bladeren gekocht én radijsjes in verschillende kleuren...











Die markt blijft toch écht de max. Kleine, peervormige aubergines... ideaal voor dat recept van Ottolenghi met die granaatappelpitjes want die kleine aubergines moeten een stuk minder lang de oven in.







En die kleine venkel met die lange sprietels... ongelofelijk hé! Foodies heaven!






En hebben jullie al ooit spuitwater zo verpakt gezien? In een mini wijnflesje... ideaal voor wijnmensen zoals ik!





De allerbeste pesto ter wereld.




Ingredienten
  • 100 gram pignons des pins
  • 25 gram basilicumblaadjes
  • 100 gram pecorino of parmezaan
  • 125 ml olijfolie en als je het iets liquider wil wat meer
  • Maldonzout

Wééral een jaar erbij...!

Verjaren is leuk, laten we het daar over eens zijn maar verouderen dat is andere koek. Zondag was het weer zover. Tof natuurlijk al die berichtjes en die aandacht... ik geniet er altijd van en verschiet ervan hoeveel mensen je feleciteren. Nu, ja, laat ons eerlijk zijn, Facebook helpt ook wel een handje...
Zondag moesten we werken - solden hé mensen! - en dus zijn we zaterdagavond gaan vieren in de Gust.




Gastrobar Gust boven Table d'amis en gewoonweg aan de andere kant van de kerk makkelijker kan niet. Gezellig, lekker en mét super tof personeel!




Bij Gust eet je lekker en apart. Zeker als je de suggesties neemt.
Als voorgerecht koos ik voor het maatje met gebrande peultjes. Apart en very crunchy. Dus dat is gewoon een maatje met daarop rauwe peultjes die ze even met de gasbrander bewerken. Hip, nieuw. Volgens mij een mini trend die vlug over zal waaien... - hoop ik!




Koen koos ondertussen voor een klassieke rundvleestartaar. Die jongen kiest altijd voor veilig - toch wat food betreft. Anders kan hij wel eens wild gaan...
Dan kozen we samen voor de "Catch of the day". Ik hoopte dat Mathieu zelf zijn vislijn had uitgesmeten maar dat was niet het geval. De sukkelaar heeft juist zijn pols gebroken en nog een paar andere lichaamsdelen beschadigd. En dat allemaal met zijn fiets! Hij kan tijdelijk niet aan de potten staan. Ambetant, héél ambetant, ik kan er van meespreken!
Die Catch was een lekker stukje tarbot met warmoes, nog wat peultjes en andere godvergeten groentengewassen.




Goed, en vooral de presentatie aan tafel zoals in lang vervlogen tijden was tof!





En natuurlijk had Koen laten weten dat zijn Lief alweer een jaartje ouder werd en dus kreeg ik zomaar uit het niets een homemade cheese/frambozen taartje.






Top want én frambozen én cheesecake eet ik doodgraag... Op weg naar huis zijn we nog even neergestreken bij bar Amorse om een laatste glaasje wijn te drinken.





Besluit : Kortrijk is de allerleukste stad om te verjaren - na Parijs dan.