Grocery shopping is hell...

Boodschappen doen heb ik altijd zàlig gevonden. En zéker als ik ongestoord - zonder tijdsdruk dus - over de markt van Rijsel kon struinen. Waar zijn die heerlijke tijden gebleven...

En nu met dat prachtige lenteweer van de laatste dagen komen de kriebelingen boven. Gewoon even flaneren over de markt en boem... ik krijg inspiratie om iets lekkers te maken!

En nu heb ik verdomme tijd zat en tóch moet ik soms mijn best doen om te koken. Kookboeken, youtubefilmpjes en instragramfood bij de vleet maar de goesting laat het soms fameus afweten.
Er zal wel een of andere psychologische verklaring voor te vinden zijn vermoed ik. Het "lockdown syndroom" of zo.

Los van de inspiratie is de realiteit van het boodschappen doen een gruwel. Pure horror.
Het begint met uitstelgedrag. Eerst bedenk ik dat ik best op dinsdag boodschappen ga doen. Ideale dag, waarschijnlijk nergens veel volk. Dan beslis ik dat we best wat creatief kunnen zijn met wat we in huis hebben en stel ik het allemaal uit tot donderdag. Da's geen vrijdag en ook geen zaterdag. Moet dus doenbaar zijn. Nu moet ik ook voor Bomma boodschappen doen. Die is de gemakkelijkheid zelve. Ze heeft niet vlug iets tekort. Mijn moeder heeft de oorlog meegemaakt en dat blijkt in Corona tijden een zegen. Die mensen kennen de parabel van vijf broden en twee vissen uit hun hoofd. Ik heb hier nog héél wat in te halen maar het lukt iedere week al beter en beter...

Ok, D-day is aangebroken. Handschoenen, check, ontsmettingsmiddel, check. Ik neem afscheid van het hele gezin, bel naar Bomma dat ik dus nu écht vertrek en weg zijn wij!
Ik geef hier wel even mee dat ik in een bevoorrechte positie verkeer omdat mijn lieve groentenboer in hetzelfde gebouw woont en dus mijn kraakverse groentjes aan mijn voordeur geleverd worden... Dank u Francis!!!

Colruyt is geen optie, véél te lange wachtrijen. Ik heb misschien nu wel veel tijd maar veel geduld blijk ik nog altijd niet te hebben. En ik erger me ook groen aan alle "ongehoorzame" mensen. Hebben jullie dat ook? Ik voel me soms precies weer terug in de lagere school : "Juffrouw, die kindjes zijn stout!"

Ok, het wordt dus weer die Carrefour naast de Bioplanet. Daar zijn ze redelijk chill. Niet het beste warenhuis maar vuilzakken en spuitwater én wc papier vind je er wel.
De Bioplanet is top. De klanten zijn "bewuste" en "verantwoordelijke" burgers. Ze bewaren afstand en er heerst een sfeer zoals in een yogales. Het is natuurlijk iets slechter voor de portemonnee, maar soit voor winkelcomfort moet je iets over hebben.
Eenmaal dat alles achter de rug moet je terug naar huis met al je "besmette" spullen. Ik denk altijd dat als de dingen eenmaal maar in mijn huis staan dat ze gezuiverd zijn van alle kwaad. MAAR BRUNO ZEGT : MAMA DAT IS NIET WAAR. Ik moet die dingen uren laten staan, zonder ze te gebruiken. En pas sinds gisteren weet ik nu ook dat de diepvries die vuile Covid-19 ook niet doodt. Dus de dozen van de pizza blijven besmet!


Wanneer, wanneer wordt boodschappen doen weer héél gewoon?

Mijn voorlopige oplossing voor het probleem is denken aan wat er gezegd wordt in mijn meditatie app HEADSPACE : don't forget there is always a blue sky above the clouds...