Mijn nieuwste aanwinst...

In onze Bioplanet verkopen ze meer dan food. Ze hebben er ook een klein assortiment boeken.

En laat dat nu precies mijn zwak zijn... mijn persoonlijke Achillespees.

Meestal ben ik nogal flink en weersta de aandrang.  Ik negeer straal het rek en rij koelbloedig door naar de kassa. Maar deze week moest ik even wachten - Coronarij - en héél, héél toevallig viel mijn oog op dit schitterende boek.

Wow, wat een prachtige vormgeving! Ik nam het even in mijn handen om over de kaft te strelen... verzonken gouddruk! Heerlijk. Bovendien ook nog best een boeiend onderwerp...

Ik heb al wel eens een boek over de darmflora gekocht maar dat heb ik onmiddellijk weggegooid.

't Was een lelijk ding op slecht papier gedrukt. En de tekening op de omslag van een stel darmen in giftige kleuren droeg ook niet bij tot het leesplezier. En als de vorm niet voldoet heb ik moeite met de inhoud.

Maar dit hier... alleen de titel al " Food Pharmacy " doet je geloven in de wonderen van een goede voeding!

Zo'n boek geeft een mens weer hoop. Ik wist en voelde dat ik de Gouden Graal van de voedingsleer in mijn handen had.

Dat ding moest in mijn kar. Prijs was hier geen issue. Sommige dingen in het leven zijn nu eenmaal onbetaalbaar! ( het was maar 20 euro, ongelofelijk voor zoiets moois)

En wees gerust, het is geen kat in een zak. Vanbinnen ziet het er ook schitterend uit.

Het ligt voorlopig op mijn salontafel mooi te wezen en beloofd, ik hou jullie op de hoogte van mijn "darmflora"

Will we still have Paris?

Ja, even de TGV naar Parijs nemen is er voorlopig niet meer bij...
In ons vroegere leven hadden we altijd, altijd een uitstap naar Parijs in onze agenda staan. Ik hou nu eenmaal van een leuk vooruitzicht.

En Koen boekte steevast bij onze thuiskomst een trein voor de volgende keer Parijs.

Een dag op en neer of soms twee,drie dagen al naargelang we een gaatje zagen in het drukke schema van La Cantine.
Man, man ik heb zo'n heimwee naar die zorgeloze tijd!
Vorige zomer hadden we in augustus een leuke airbnb geboekt midden in de Marais.

Vlakbij Eataly. Je weet wel die fantastische Italiaanse winkel vol heerlijk eten en met wel vijf restaurants.
Beter kon ik niet zitten.
Kijk, we zaten in dit gebouw op het eerste verdiep. Echt tof met dat balkon. Ik kon er enkel een stoel op kwijt, de tafel was onmogelijk maar toch was het zàlig zitten met een boek of een koffietje.

Ons appartementje was juist groot genoeg om gasten te vragen en zo kwamen Pol en Lisbeth - twee échte Parijskenners - ook even logeren.

Pol is een kenner van het historische Parijs én hij kent de topadresjes om te gaan eten. En Liesbeth (Maddens) is Koens beste vriendin. Ideaal gezelschap!
Maar ook een goeie reisgids is niet mis. Zelfs voor mensen zoals wij die al jàren naar Parijs gaan.

Af en toe ontdekken we zo ook nog nieuwe dingen...

Vandaar dat we deze keer te voet langs de Seine zijn gelopen tot aan het park Citroën.
Een serieuze wandeling!
Maar langs de Seine wandelen is altijd leuk. Zeker in de zomer want er wordt dan altijd wel iets georganiseerd. Nu was het een soort dansconcours. Heerlijk hé... ondenkbaar nu in het Coranatijdperk dat de mensen zo dicht bij mekaar zijn!

Het park Citroën is aangelegd op de vroegere site van een fabriek van desinfecterend water. Onze gekende Javel. En de naam komt dus gewoonweg van de plaats waar die fabriek stond. Eau de Javel.
Water afkomstig uit Javel dus. Je hebt ook een metrostation dat zo heet...
Iets voor Trump?

Hopelijk kunnen we deze zomer terug naar Parijs gaan en weer genieten van Place de Vosges....

En de vele aperitiefjes op de terrassen...

Maar ik blijf erin geloven...we will have Paris back!

de "New Normal"...

Sorry mensen, ik heb even een off day. Wordt het verdomme ooit weer normaal?
Ik zal er zeker mee moeten leren leven... met de "New Normal"?
Het is natuurlijk niet allemaal slecht. Want is het jullie ook al opgevallen dat de meeste mensen er
fysiek écht goed uitzien. Uitgerust en licht gebruind? Dat verplichte thuiszitten heeft zo ook zijn
positieve kanten gehad.
Natuurlijk zal er nog heel wat op ons afkomen. Ik mag er niet aan denken...
En plannen gaat nu hélemaal niet meer. Je kan amper veertien dagen vooruit kijken tot de volgende fase van het plan.
Voor ons nog wachten tot 8 juni. Ik die zo graag alles regel moet dus noodgedwongen van dag tot dag leren leven. Aanpakken wat op me afkomt. Zo simpel is het. Ik haat het!
Maar misschien komt er nog iets goeds voort uit al die Corona rotzooi. Laat ons hopen dat we slimmer worden en onszelf niet meer voorbij lopen in de toekomst...

Omdat we allemaal wat troost nodig hebben deze dagen geef ik jullie nog een leuk hapje voor bij je aperitief van vanavond. Pizza bianco. Eigenlijk geen écht recept, eerder een kitchenhack.
Zet je oven op minstens 200° en leg er een bakplaat in om op te warmen. Neem dan een rol pizzadeeg.

Bestrijk het deeg met olijfolie en strooi er wat lekkere italiaanse of provencaalse kruiden over. Gewoon rozemarijn en tijm zijn ook goed natuurlijk.

Werk af met wat Maldonzout en zwier de oven in. Hou je pizza in het oog en haal hem eruit als hij mooi gekleurd is. Heerlijk zo warm bij je glaasje wijn!

Pizza Bianco


Ingredienten


. een rolletje pizza deeg
. olijfolie
. kruiden : gedroogde tijm, rozemarijn en/of provencaalse kruiden
. Maldonzout

De herontdekking van de rijstkoker...

Bij het opruimen van de kasten heb ik mijn rijstkokertje weer teruggevonden.
Eigenlijk dacht ik dat hij weg was. Opgeruimd in een Marie Kondo bui...
Gelukkig niet. Want de laatste tijd geeft dat ding me ongelofelijk veel joy!

Rijst koken is niet moeilijk. Zeker niet die van Bosto in die zakjes. Dacht ik.
Maar ik weet niet of je ooit de volle bio rijst van Bosto in zakjes geprobeerd hebt.
Op de verpakking staat : kooktijd 20 min. Da's pure waanzin.
In het dubbel van de tijd zijn die rijstkorrels nog niet eetbaar.
Rubbery... zo zijn en blijven ze. Zelfs na ettelijke tijd in het kookvocht.

Dus een verandering van strategie was meer dan noodzakelijk.
Ik heb dat dubbel aangepakt. De rijstkoker is weer uit de kast gekomen.
En ik heb ook andere rijst gekocht. Basmati. Lekker, héél lekker ondanks het feit dat Basmati toch een onmiskenbare geur van vuile kousen verspreidt.

De rijstkoker is een klein juweel. De rijst erin met wat water (hij moet een vinger onderstaan) en aanzetten. Na een kleine vijftien minuutjes slaat hij automatisch uit en blijft de rijst nog een hele tijd goed warm. Super gewoonweg. En zo eenvoudig...
Om jullie ook aan de rijst te krijgen, heb ik een ongelofelijk lekker receptje.
Met maar drie ingrediënten. Of vijf als je het bouillonblokje en het Maldonzout meetelt.
Je kookt dus eerst rijst. Welke je ook maar wilt maar geloof me Basmati is de lekkerste.
Kook die in bouillon. Bak ondertussen een héle pan vol ajuinringen op een rustig vuurtje.
Lekker traag, we hebben nu toch tijd zat. Doe zeker wat zout op je ajuinen en laat ze langzaam héél langzaam garen en bruinen. Pure, pure umami krijg je dan...

Doe de rijst erbij, warm alles nog eens door en werk af met een scheut soyasaus. Overdrijf niet, begin met een beetje, proef en voeg meer toe naar wens.

Simpel maar o, zo lekker.... en het past bij alles!



Ingrediënten


. basmati rijst
. een bouillonblokje
. veel ajuin in ringen gesneden
. soyasaus
. Maldonzout