Op Pinkstermaandag zijn we voor de eerste keer sinds het Coronatijdperk zonder mondmasker op de TGV naar Parijs gestapt... Het voelt weer terug als vroeger. Heerlijk!
Omdat er buiten die van Antonio Gaudi in Musée d'Orsay - maandag gesloten - toch geen boeiende tentoonstellingen waren, hebben we de dag integraal buiten doorgebracht. Het weer deed mee, blauwe lucht met dikke witte Margritte wolken. Leuk voor de foto's.
Zoals altijd doe ik wat opzoekingswerk voor we vertrekken. Om alles "smoothly" te laten verlopen... Starten doen we sowieso in Les deux Magots met een ontbijtje. Geen betere plaats om mensjes te kijken. Je ziet er dan ook van alles. Toeristen van alle soorten pluimage. Merkensnobs, oude boho's maar ook the real Parisians kan je er spotten. Zàlig gewoonweg.
Nummer één op onze lijst was dit keer het Pantheon. Nog nooit bezocht. Schande eigenlijk. Maar na een paar boeiende Youtube filmpjes te hebben gezien over de restauratie, moest dat eindelijk worden bezocht. Dé mensen die Frankrijk groot gemaakt hebben liggen daar begraven in de crypte. Mijn favoriet Marie Curie ligt er ook. Ze was de eerste vrouw die er een plaats kreeg en ook de eerste vrouw die een (ze heeft er uiteindelijk twee gehad) Nobelprijs kreeg.
Normaal hangt er ook de slinger van Foucault. Maar momenteel is die in onderhoud en dus zullen we daarvoor een keertje moeten terugkomen.
In het Pantheon zelf zijn er nu permanent enkele werken van de hand van Anselm Kiefer over de Grote Oorlog opgesteld.
Maar het mooiste van het hele Pantheon is het zicht dat je hebt als je de tweehonderd trappen naar de galerij hebt beklommen! Het is juist hoog genoeg maar ook weer niet té hoog. Want vanaf de Eiffeltoren wordt naar mijn inziens het zicht een beetje onwezenlijk. Hier heb je nog contact met de grond én toch overzicht.
En dan zijn we enkele eeuwen terug de tijd ingedoken. Naar het Gallo-Romeinse tijdperk. Asterix en Obelix dus. Les Arènes de Lutèce. Een arena doet me altijd aan een Spaanse corrida denken. Ik ben nu eenmal fan van een goed stierengevecht. "No es un deporte es un arte!" Geen sport dus wel kunst volgens de Spanjaarden! En de straat er naar toe was helemaal in de sfeer. De naam van de straat alleen al... Rue de Navarre én dan de look... helemaal Spaans met dat smeedijzer en die erkers! Mooie sfeervolle plaats, ideaal voor de kinderen uit de buurt om te spelen en ook staan er op de hellingen wijnstokken. Kwestie van optimalisatie van de space.
Van Spanje naar Marokko is maar een kleine trip en zo kwamen we in La Grande Mosqué terecht. Eenmaal op de binnenkoer ben je precies in het Alcazar in Sevilla... Jammer stond er een enorme wachtrij aan het restaurant want anders hadden we er graag eens gegeten. Nu moet ik zeggen dat het deze keer ontzettend druk was in Parijs. We waren al gewoon geworden aan het zoveel rustiger Parijs tijdens Corona. Dat is dan misschien weer de keerzijde van de medaille... de meute is terug!
Door de Jardin de Plantes zijn we dan naar de Seine toegelopen om die dan terug te volgen tot aan Île Saint Louis. En vandaar dan weer richting de Marais. Onze vaste stek in Parijs. Maar eerst even gestopt bij Le Fumoir voor een lekkere late lunch.
Eindigen doen we meestal in Le Voltigeur. Top terrasje in de Rue des Francs Bourgeois. Simpel, klein maar oh zo gezellig... én weerom top om mensjes te kijken.
En dan nog vlug een lekker kaasplankje te eten voor we weer de trein opstappen naar Rijsel.
